زنان در سالهای اخیر با تغییر سبک زندگیشان و حضور فعال در سطح اجتماع، نظام جمهوری اسلامی را به چالش کشیده اند و این موضوع سبب شده تا حکومت به بهانه استحکام خانواده، زنان را به پذیرش نقش های سنتی و کلیشه ای رایج بازگرداند. طرح هایی چون تفکیک جنسیتی دانشگاه ها، کاهش اشتغال زنان، کاهش سهمیه زنان در دانشگاه ها و برخی رشته ها همگی نشانه هایی از اعمال قدرت حکومت بوده که سعی می کند با ایجاد تغییر در عرصه های عمومی، مرد سالاری را در عرصه های خصوصی نیز مستحکم سازد و با اعمال محدودیت ها زنان را از بازار کار بیرون کرده و آنها را در موقعیت های پائین شغلی و اجتماعی نگه دارد. همچنین با اقدامات دیگری نظیر بحث چند همسری، ازدواج موقت، تعیین حد و سقف برای مهریه، تبلیغ ازدواج درسن پائین، شرایط مطلوب مردسالاری را افزایش داده و حقوق زنان را بیش از پیش نادیده گرفته است.
با توجه به وضعیت کنونی ایران، در آینده نه چندان دور شاهد افزایش سطح خشونت های خانگی و کاهش اعتماد به نفس زنان خواهیم بود، مسئله مهمتری که نظام جمهوری اسلامی کوچکترین توجهی به آن ندارد چرا که زن در ایران جایگاهی ندارد و محکوم به زندگی همچون بردگان است، قرار گرفتن در جایگاه جنس درجه دوم، بی حقوقی مطلق سیاسی و اجتماعی، توهین و تحقیر روزمره و سرکوب صدای هر اعتراض، او را تبدیل به آسیب پذیرترین قشر جامعه کرده است. تنگ شدن عرصه ی زندگی بر زنان پیامدهای قابل توجهی در پی خواهد داشت که بر تربیت و رفتارهای آتی کودکان نیز تاثیرگزار خواهد بود. احساس عدم امنیت اجتماعی، نیازمندی به پشتیبانی و مراقبت به جهت ترس از خشونت های مختلف، ایجاد اختلال در روابط سالم اجتماعی، تبدیل نیروهای انسانی به موجوداتی رنجور و ناتوان، نهادینه شدن احساس دائم عدم اطمینان و بی اعتمادی اجتماعی، غیبت از کار و کاهش بهره وری، ایجاد هزینه های سرسام آور درمان و . . . همگی از جمله پیامدهای ناگوار رفتارهای تبعیض آمیز حکومت علیه زنان در سطح اجتماع می باشد که نسل آینده را تربیت خواهند نمود و این هدیه حکومت ظالم جمهوری اسلامی به آینده تاریک ایران است.
همبستگی زنان ایرانی در اعتراض علیه ظلم و ستم نظام زن ستیز و مرد سالارجمهوری اسلامی است تا فردای ایران به روشنایی روز آزادی باشد. زنان آگاه ایران دیگر سایه مردان نخواهند بود و به عنوان زنانی مستقل اعتراض خود را با تمام وجود اعلام کرده و خواهان دستیابی به حقوق برابر اجتماعی، اقتصادی و سیاسی می باشند. امروز زمانی است که ما زنان باید برای رسیدن به حقوق از دست داده مان بجنگیم و این صدای ماست که ما را از موجوداتی تحت سلطه مردان به زنانی آزاد تبدیل می کند. مبارزه ما برای دست یافتن به حقوق پایمال شده مان نوعی هویت بخشیدن به خود می باشد، جایگاه خود را در حوزه های مهم اقتصادی و اجتماعی باز پس بگیریم و اثبات کنیم که ما هم انسانیم و حق زندگی آزادانه را داریم. این مهم بر من ثابت شده که راه مبازه تنها مسیری است که زنان آزادی خواه و برابر طلب را به جایگاهی در خور و شایسته شخصیت خود خواهد رساند و در این راه، مبارزه گروهی ما را به سر منزل مقصود می رساند. علیرغم سرکوب دائم حقوق زنان و فعالین این جنبش، مقاومت زنان بشکلی گسترده ادامه دارد و سهم شما برای آینده دختران سرزمینمان همراهی است پس بیاید با مشت محکم به دهن قانون شکنان، قانون سازان زن ستیز و اسلامگرایان مرد سالار بکوبیم، شما را دعوت میکنم تا با تعهد و همراهی قوانین اسلامی مرد محور را تغییر دهیم، بیاید دنیایی بسازیم که عاری از خشونت و کلیشه های سنتی باشد، بیاید سرکوب خفقان زن را به آزادی و برابری تبدل نمائیم. بدون شک قدم گذاشتن در این مسیر شامل دشواریهایی خواهد بود ولی با هم و همصدا بودن مسیر را هموار خواهد کرد و به یاد داشته باشیم که رسیدن به برابری اجتماعی، سیاسی و اقتصادی در گرو آشنایی هر چه بیشتر با حقوق واقعیمان می باشد. تلاشم بر این است تا در شماره های بعدی راجع به تمامی حقوق زنان بنویسم و امیدوارم همراه من باشید. بخشی از مباحثی که در شماره های بعدی به آن خواهیم پرداخت به شرح زیر می باشد:
– نگرش دین و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به زنان
– حق زنان برجسم خود
– حق زنان در ازدواج
– حق زنان در طلاق
– اشتغال و جایگاه اجتماعی زنان
– تبعیض جنسی در قانون مجازات اسلامی
– دسترسی زنان به مقام های رهبری و تصمیم گیری
– مقایسه قوانین ایران و اسناد بین المللی درخصوص حقوق زنان
و مسیر مبارزه برای حل مشکلات حقوقی زنان در ایران
“آگاهی کلید موفقیت ماست”