در قسمت قبلی درباره انتخاب زنان در خصوص همسر در ایران توضیحاتی دادیم، هرچند بحث در خصوص قوانین ضد زن جمهوری اسلامی از نگارش چندین کتاب هم فراتر خواهد رفت، اما در این مقاله سعی در بیان برخی از کمترین مشکلات پیش چشم , درباره زنان در جمهوری اسلامی ایران مینماییم٬ با این امید که توجه انسانهای آزاده را برای تغییر این قوانین جلب کرده باشیم.
تمکین در عربی به معنای اطاعت می‌باشد و قوانین حاکم بر ایران نیز از واژه تمکین در موارد متعدد برای زنان استفاده کرده است.تمکین در حقوق خانواده در ایران یعنی اطاعت زن از شوهر، مثلا برای تعیین محل سکونت مطابق ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی ایران میگوید : زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکنی نماید مگر آنکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد و یا در خصوص شغل زن به موجب ماده ۱۱۱۷ میگوید: شوهر میتواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانواد‌گی یا حیثیت خود زن می‌باشد منع نماید.
در جائی دیگر به صراحت در ماده ۱۱۰۵ قانون مدنی ایران عنوان کرده : ریاست خانواده از خصائص شوهر است. یعنی برای یک زندگی مشترک و انسانی برای مرد حق ریاست قائل شده و زن اگر در زمان عقد درخواست برخی از‌این حقوق را بطور رسمی در عقدنامه نکند، دادگاه در آینده و در صورت اعتراض زن به امور ذکر شده در بالا در خصوص محل زندگی و یا شغل توجه نخواهد کرد, مگر در شرایط بسیار خاص گاها در آیین دادرسی مدنی ایران ازواژه ای به نام تمکین خاص هم اسم برده شده و به این طریق برده داری جنسی را صراحتا بیان کرده و این چنین ذکر کرده که زن در قبال مرد وظیفه دارد خود را بطور کامل در اختیار وی قرار دهد و حق اعتراض هم ندارد، البته لازم است اشاره کنیم توجه کوچکی هم به این نکته شده است که اگر زن در انجام وظیفه جنسی خود مانعی مشروع داشته باشد، میتواند بطور موقت ازتمکین خاص امتناع نماید.
حال سوال اصلی اینجاست که اگر زنی مایل به سکونت در محلی که شوهر تعیین می‌کند نباشد چه ؟ آیا باید به اجبار قبول کند؟
یا اگر زن شغلی که باب میل شوهرش نباشد را انتخاب کند آیا مجبور است از مرد اطاعت کند؟
آیا اگر زنی مایل به برقراری ارتباط جنسی با شوهرش نباشد و به قول قانونگذار ایران مانع مشروع هم نداشته باشد،مستحق نوعی تجاوز است؟
متاسفانه واژه انسان بودن وحق انتخاب برای زنان سالهاست باورودشرع وقوانین شرعی جزوحلقه های مفقوده قوانین ایران شده است. واینها همه بیان بخشی ناچیزاززندانی است که جمهوری اسلامی ایران با تصویب و اجرای قوانین ضد بشری خود برای زنان ساخته است.