چندین ماه از دولت تدبیر و امید می‌گذرد و هیچ اتفاق تازه ای را هم شاهد نیستیم. چه بسا که می‌توان از آن بعنوان یکی از ننگین‌ترین و فاشیستی ترین رژیم های درایران نام برد. رژیمی که برای عوام فریبی سردادن شعار اعتدال و امید پا به عرصه گذاشت تا مردم مظلوم ایران رابه پای صندوق‌های رای بکشانند و مهره تایید بر مشروعیت نظام مستبدشان بزنند و از اعتماد مردم برای تعین سرنوشت خویش استفاده ابزاری کنند.اما من یقین جزء سرکوب و ارعاب مردم کاردیگری از دست این جنایتکاران ساخته نیست و هیچ چیزی دگرگون نخواهد شد مگر آنکه کل نظام جمهوری اسلامی سرنگون گردد.
در مقدمه به نکاتی اشاره کردم در اینجا هم لازم است به، رکود اقتصادی غیر قابل توصیف که مردم را هر روز فقیر و فقیر تر می‌کند اشاره کنم که نمونه ای بسیار روشن از زنگ خطر یک فاجعه انسانی را می دهد.خدشه دار کردن هویت و مدنیت شهروندان خود در ایران ازطریق اعمال فرهنگ و سنت قرون وسطایی اسلامی با توسل به زور و اعدام های پی در پی یک مشخصه جمهوری اسلامی از ابتدا تا به امروز را تشکیل می دهد.
بستن نشریات و روزنامه ها، سرکوب فکر و اندیشه،تحمیل بی حقوقی به زنان و ایجاد نا برابری جنسیتی، قتلهای عمد دولتی از طریق حکم اجرای اعدام نزدیک به ۴۰۰ نفر از زمان سر کار آمدن دولت به اصطلاح تدبیرو امید که رای دهندگان دل بسته بودند تا شاید نسیم آزادی را استشام کنند سند دیگری بر جنایت کاری و بی لیاقتی رژیم تدبیر و امید آقای روحانی است.احمدی نژاد وعده ظهور امام زمان را به مردم می داد و حسن روحانی با وعده کلید قفل زندگی. اما نه امام زمان ظهور کرد و نه آقای روحانی توانست با کلیدش قفل زندگی مردام را باز کند.تنها عرصه ای که در صد روز اول دوره آقای روحانی گسترش یافت، اجرای احکام اعدام بود.
چه چیزی در صد روز اول دولت به نفع مردم عوض شد؟ شعارهای که در آن وعده اشتغال به مردم می داد کجا رفت؟ کو آن وعده و وعیدی که در دوره انتخابات به مردم میداد؟! کجاست دولتی که شعار آزادی زندانیان سیاسی را فریاد میزد؟! آری زندانیانی که همگی مدت زمان کوتاهی از اسارت آنها باقی مانده بود، آن هم به قید وثیقه چه دردی را دوا کرد؟! و حال این سوال پیش می‌آید که این انسان‌ها به کدامین جرم گرفتار زندان‌های مخوف جمهوری ننگین اسلامی هستند! همگی شاهد بودیم که نظام جمهوری اسلامی در همین سه هفته پیش دست به چه جنایت کور و انتقام جویانه ای در بلوجستان زد و چه فاجعه آفرید.
ولی همه دنیا می دانند که این اعدام ها و این همه سرکوب و جنایت نشانه قدرت جمهوری اسلامی نیست نشان ضعف و ناتوانی رژیم در اداره مملکت است، نشان ترس از مردمی است که در ۳۵ سال گذشته دل خونینی از جمهوری اسلامی پیدا کرده اند.این مردمی که در کمین انداختن جمهوری اسلامی نشسته اند و هر و در هر فرصتی آنها را برای همیشه از قدرت میاندازند و سرنگونشان می کنند.
به امید ایرانی آزاد و آباد