قانون اساسی هر کشور، نشان‌دهنده حدود اختیارات و حقوق هر فرد در همه عرصه‌های زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و… است. قوانین نظام جمهوری زن ستیز اسلامی ایران که برگرفته از قوانین اسلامی است، تفاوت بین انسانها را بدون در نظر گرفتن جنسیت در تقوی میداند. در جایی دیگر اجازه مالکیت مرد بر جان و مال و همه موجودیت زن را میدهد و از طرفی در ظاهر توجه ویژه به زن به عنوان مادر دارد و بهشت برین که آمال همه مسلمانان است را در زیر پای مادر قرار میدهد. و البته با نگاه دقیقتر به این مسئله می‌توان دریافت که چرا توجه ویژه به مادر بودن زن دارد؛ این مسئله فقط به این خاطر است که زنان را هر چه بیشتر در خانه نگه دارند و آنها را از اجتماع دور نمایند.
در قانون، زن وسیله‌ای برای رفع نیاز جنسی مرد و تولید مثل بوده و فقط در خانواده معنا پیدا می‌کند. زن ستیزی و بی‌عدالتی در اصل و بنیان نظام جمهوری اسلامی ایران است . زن حتی در خانواده فاقد حقوق انسانی است. اگر یک زن در شرایطی طاقت فرسا در زندگی مشترک قرار گیرد، اگر مورد ظلم و خشونت قرار گیرد چطور به قانونی که اجازه تنبیه بدنی زن را داده است شکایت کند؟ چطور می‌تواند طلاق بگیرد وقتی قانون این حق را به او نداده؟ حتی در مواردی، بعد از طلاق مرد اجازه دارد به اختیار خود حکم طلاق را باطل اعلام کند و زن مجبور به اطاعت است و باید دوباره به همان جهنم برگردد. بعد از طلاق اجازه نگهداری از فرزند را با توجه به اینکه بواسطه مادر بودنش، بهشت برین در زیر پای اوست ندارد. حتی اگر پدر صلاحیت کافی برای نگهداری و تربیت آن فرزند را نداشته باشد. در قانون اسلام حق حضانت فرزند، امر قهری است مانند شب و روز و هرگز از پدر سلب نخواهد شد و مادر تنها وسیله‌ای است برای تولیدمثل و جایگاه ابزاری دارد نه انسانی. با وعده بهشت، دنیای زن را به جهنم تبدیل کرده اند.
نابود باد نظام ظالم و زن ستیز جمهوری اسلامی ایران
سیمین عنبری