به گزارش شبکه خبر مسیحیان فارسی زبان از شهر” نِو شَهیر ” ترکیه به نقل از منابع ایرانیان مسیحی در آن کشور ، یک جوان ایرانی پناهجو به نام ” کامران نامور ” معروف به انوش درروز شنبه ۱۳ شهریورماه۱۳۸۹ (۴ سپتامبر ) به علت برق گرفتگی با دستگاه سنگبری غیر استاندارد در محل کار خود کشته شد .
به دنبال این حادثه که موجی از غم و اندوه را برای پناهجویان ایرانی در ترکیه به خصوص ایرانیان مسیحی به دنبال آورد ، کارگاه سنگبری محل حادثه بطور موقت تعطیل شد و جسد این فرد که یک نوکیش مسیحی بود توسط پلیس جهت تحقیقات و کالبد شکافی و یافتن علت واقعی مرگ به آنکارا منتقل شد .
مطابق گزارشات رسیده ، انوش متولد ۱۳۵۴ در تهران بود . او در یک خانواده علاقه مند به فعالیتهای سیاسی رشد میکند و در دهه ۶۰ شمسی به دنبال درگیریهای سالهای پس از انقلاب چند نفر از اعضای خانواده اش را به جوخه های اعدام میسپارند . به گفته دوستانش آنطور که وی خود نقل کرده است ، چند ماه پس از ترور اسدالله لاجوردی در اول شهریور ۱۳۷۷ او به عنوان مرتبط با آن جریان بازداشت میشود . لاجوردی دادستان انقلاب دهه شصت جمهوری اسلامی بود. او عامل کشتار، شکنجه و آزار هزاران زندانی سیاسی ایرانی در آن سالها بود.
انوش پس از دستگیری وادار به اعتراف تلویزیونی میشود و به این خاطر از اعدام او صرفنظر میکنند. اما به یک زندان طولانی و تبعید به شهرستان سیرجان پس از آن محکوم میشود. پس از تحمل سالها زندان وقتی که او را میخواستند به سیرجان منتقل کنند از دست ماموران میگریزد و به صورت غیر قانونی به ترکیه فرار میکند.
بنا به همین روایت یکی از دوستانش به شبکه خبر مسیحیان فارسی زبان گفته است، انوش در دوره زندان طولانی اش از طریق یک زندانی مسیحی که گویا با او هم بند بوده است در زندان به مسیحی میشود.
انوش در سال ۱۳۸۸ وقتی بطور غیر قانونی قصد داشت از ترکیه به یونان برود و در آنجا درخواست پناهندگی دهد ، توسط پلیس مرزی دستگیر و به ترکیه بازگردانده شد. او به ناچار در ترکیه درخواست پناهندگی به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد داد و بوسیله پلیس مطابق مقررات مجبور به اقامت اجباری در شهر نِوشَهیر تا تعیین تکلیف پرونده اش شد .
این پناهجو در یک کارگاه سنگبری در همان محل اقامت خود مشغول به کار میشود و در حالی که بیش از ۴ ماه از تاریخ مصاحبه اش با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل گذشته بود و هنوز هیچ جوابی دریافت نکرده بود دچار حادثه دلخراشی شد که منجر به فوت وی می شود. پس از این حادثه صاحب کارگاه مورد نظر از طرف پلیس بازداشت گردید که پس از سه روز با قرار وثیقه آزاد شد .
مطابق گزارش پلیس محلی این حادثه در اثر برق گرفتگی شدید ناشی از کارکردن با یک دستگاه معیوب خارج از رده به وقوع پیوسته است . همکاران وی که در محل حاضر بوده اند این نکته را تائید کردند و به این ترتیب بر شایعات موجود بین پناهجویان ایرانی مبنی بر اینکه این حادثه عمدی و طرح ریزی شده بود نقطه پایانی گذاشته شد . این شایعات باعث ایجاد جو نا آرامی بین پناهجویان در منطقه شده بود که از این مرگ بسیار متاسف بودند .
یاد آوری میشود که نِو شَهیر با فاصله ۴ ساعت در جنوب شرقی آنکارا و در مرکز ترکیه نزدیک شهر کایسری قرار دارد . این شهر با حدود نود هزار نفر جمعیت مرکز استانی به همین نام میباشد . این شهر یکی از شهرهائی است که توسط پلیس ترکیه برای اقامت پناهجویان و پناهندگان ایرانی تا تا مشخص شدن وضعیت شان انتخاب میشود . صدها پناهجوی ایرانی در این شهر به همین دلیل اقامت دارند و اکثر آنها ضمن انتظار طولانی از چند ماه تا چند سال برای گرفتن جواب یا انتقال به کشور سوم ، برای هزینه زندگی خود مجبور به کار ( سیاه) در کارگاههای غیر استاندار و بدون ایمنی کافی با دستمزد بسیار پائین حتی تا حدود یک سوم دستمزد واقعی میشوند .
نه تنها ساکنان اجباری شهر مذکور بلکه همه پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه به شدت از وضع بد خود در آنجا گله مندند . اینها که جمعیتی بالغ بر چند هزار نفر را شامل میشوند و از هیچگونه امکانات بیمه و بهداشت برخوردار نیستند و از همه بدتر در بلاتکلیفی از نظر وضعیت قانونی خود به سر میبرند ، هر روز احساس میکنند شرایطشان هیچ بهبود نمی یابد و تازه بدتر هم میشود .
در چنین شرایطی یک حادثه منجر به فوت مانند آنچه برای “انوش نامور” رخ داد یا حادثه شکستن پای یک پناهجوی دیگر که صاحب کارش به بهانه رساندن به بیمارستان او را از کارگاه خارج و در بین راه ولش کرد که نتواند ثابت کند در کارگاه این بلا سرش آمده ، تاثیر نامطلوب دوچندانی در ذهن همه باقی میگذارد .