تجاوز به معنای دقیق کلمه آسیب رساندن یا از میان بردن حقوق دیگران است. اولین خاطره تلخی که یک زن در جوامع اسلام زده و حتی در خانواده‌های متعصب و مذهبی در ذهنش شکل می‌گیرد تجاوز معمولاً توسط یکی از اعضای خانواده، فامیل و یا آشنایان است. زنان ایران از زمانی که متولد می‌شوند، در ایران با حکومتی اسلامی مورد تهدید قرار می‌گیرند به‌طوری‌که در رساله بنیان‌گذار جمهوری اسلامی یعنی خمینی بخشی به این قضیه پرداخته که آن را نقل‌قول می‌کنم: کسی که زوجه‌ای کمتر از نه سال دارد وطی او برای وی جایز نیست چه اینکه زوجه دائمی باشد و چه منقطع و اما سایر کام‌گیری‌ها از قبیل لمس به شهوت و آغوش گرفتن و تفخیذ اشکال ندارد هرچند شیرخواره باشد و اگر قبل از نه سال او را وطی کند اگر افضاء نکرده باشد به‌غیراز گناه چیزی بر او نیست و اگر کرده باشد یعنی مجرای بول و مجرای حیض او را یکی کرده باشد و یا مجرای حیض و غائط او را یکی کرده باشد تا ابد وطی او بر وی حرام می‌شود. این به این معناست که غیرممکن نیست. این انسان‌ها از ذهن سالمی برخوردارند که به یک چنین مسئله‌ای می‌اندیشند و برای آن فتوا صادر می‌کنند؟ وقتی این مسائل در یک حکومت یا حتی گروهک و قبیله دغدغه‌شان باشد، این را دغدغه مردم نیز می‌دانند. البته تجاوز به دختران کم سن تنها در ایران و کشورهای اسلام زده اتفاق نمی‌افتد اما نگاه تجاوز در این کشورها با کشورهای دیگر فرق می‌کند. در کشورهای اسلام زده دختر حق ندارد برای آبروی خانواده و خودش بگوید به من تجاوز شد. وقتی عمل تجاوز اتفاق می‌افتد این دختر است که احساس عذاب وجدان می‌کند و به خاطر فرهنگ عقب‌مانده خود را گناهکار می‌داند و از بیانش شرمسار است چراکه از طرف خانواده مورد شماتت و پس‌زدگی می‌شود و اولین جمله‌ای که به وی گفته می‌شود این است که تقصیر از خودت بود و تو باعث شدی و جملاتی که برای تمام ما زنان آشناست. در کشور و مذهبی که به خاطر گرفته شدن حق و رساندن آسیب به روح و جسمت تو را مجرم می‌دانند جز سکوت چه چیز دیگر در یک زن نهادینه می‌شود؟ در تجاوز در سنین کم متأسفانه برای دخترانی که زیر ۹ سال هستند یا حتی زیر ۱۸ سال راه مقابله‌ای مستقیم نیست و نمی‌توان از یک دختربچه انتظار داشت برخلاف قوانین و تعصبات و فرهنگی که در این چند سال ابتدای زندگی با آن بزرگ‌شده مقابله کند و فریاد بزند و متأسفانه ۹۰ درصد از زنان ایرانی تجربه تجاوز در دوران کودکی را دارند. همین امر ازنظر روانشناسان بالینی باعث تضعیف روحیه و عدم اعتمادبه‌نفس در زنان و یا هزاران مشکل و بیماری روحی دیگر مانند پرخاشگری یا انتقام‌جویی و … می‌شود. در همان ابتدا سکوت ناموسی را به زن یاد می‌دهند و زنان را با این تفکر پرورش می‌دهند. البته این نوع تجاوز یکی از هزاران تجاوزی است که به زنان در حکومت عقب‌مانده اسلامی می‌شود اما مقوله‌ای است جدایی‌ناپذیر از آینده یک زن.
کاش موجی درمی‌خواست تا زنان می‌توانستند آزادانه خاطرات تلخ تجاوز در دوران کودکی‌شان را به اشتراک بگذارند؛ و این تابوشکنی اتفاق می‌افتاد. ما زنان به تعامل و اشتراک دردها و زخم‌هایمان نیازمندیم تا بتوانیم التیامی برای آن و راه‌کاری برای رها شدن زنان فردا بیابیم.
سروناز سینایی