الان ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۴ میلادی در کمپ ناروو من یکی از پناهندهایی هستم که میخواهم تا حدودی شرایط اینجا رو بازگو کنم.
۴روز هست که بدلیل بی عدالتی قوانین استرالیا اعتراض خود را بصورت تجمع و شعاردادن بدون هیچ خشونتی نشان میدهیم.
تعدادی از پناهندها لبهی خود را دوخته اند که شامل یک دختر و دو پسر۱۶ساله و۴ بزرگسال میشود. در چند روز قبل تعدادی از خانمها پودرماشین خوردند که یکی از انها۱۶ سال داشت و بدلیل وخیم بودن او را به کمپ شهری استرالیا انتقال دادند.
از امروز تعدادی دیگر شروع به اعتصاب غذا کردند و هر روز چندین نفر رگهای دست و گردن خود را میزنند و یا خودزنی میکنند. شرایط داخل کمپ بسیار بحرانی است و من به عنوان یک زن در هر لحظه دلهره و اضطراب و استرس دارم و تمام بچه ها و خانمهایی که اینجا هستند در شرایطی بسیار بد و ترسناک بسر میبرند.
حرف ما عدالت بین همه ی پناهندهاست. پناهندگانیکه بعدازقانون ۱۹ جولای ۲۰۱۳به کشور استرالیا پناه اوردند به ۲ قسمت تقسیم شدند یک قسمت به صورت رندم انتخاب شدند و به جزیره نارو فرستاده شدند و در بدترین شرایط زندگی به سر میبرند و قسمت دیگر پناهنده ها در جزیره کریسمس ماندند و یا به علت مریضی به کمپ شهری استرالیا فرستاده شدند و حالا قانون تغییر کرده اما فقط برای پناهندگانی که وارد جزیره نارو نشده اندو این بی عدالتی بزرگ است چون همه ی ما مثل یک سیبی هستیم که به ۲نیمه تقسیم شده یک نیمه در جزیره کریسمس و نیمه دیگر در نارو هستیم بدین معنی که هیچ فرقی بین ما نیست و ما فقط عدالت و مساوات را میخواهیم.