سنگسار بیرحمانهترین و ناعادلانهترین حکم غیرانسانیای است که به طرز جنایتکارانه و وحشیانهای در ایران به اجرا درمیآید تا انسانی به دلیل فقط و فقط تمایل داشتن به شخصی دیگر به بدترین شکل اعدام شود. هیچ انسان عاقل و سالمی نمیتواند این عمل زشت و ناپسند را بپذیرد چه برسد برای آن توجیه یا قانونی وضع نماید. این چه حکمی است که این انسانها بدون هیچ دفاعی با دستهای بسته و بدنی که تا سینه در خاک فرورفته با وحشیانهترین حالت یعنی پرتاب سنگ به سروصورت، زجرکش شوند بدون اینکه حتی از اولیهترین حقوق یعنی حق دفاع از خود نیز برخوردار باشند؟ حال چگونه است که در کشوری که دروغ از گناهان کبیره است مجازاتی ندارد و نقل کلام و محفل رجل سیاسی و مذهبی است ولی عمل زنا که میتوان حتی در علوم طبیعی توجیهی برای آن داشت اینگونه مورد مجازات قرار میگیرد؟ انسانی بهراحتی با مظلومانهترین و وحشیانهترین حالت اعدام میشود درحالیکه بیشتر همین بهاصطلاح مجریان قانون در همین زندانهای خود هزار بار بهحکم همان اسلام نهتنها به زنان بلکه به مردان هم تجاوز میکنند و هیچ قانونی برای مجازات آنان وجود ندارد؟ ما خواهان هستیم که بهجای اینهمه ناملایمتی و بیعدالتی، کشوری داشته باشیم خالی از مذهب که در آن ارزشهای انسانی را به کودکانمان آموزش دهند و عفو، این سرمایه جاودانی را جایگزین آن کنند. «روزی نوشتم ۵۰ ٪ زنهایی که تنفروشی میکنند متأهل هستند، تو گفتی: من سیاسی نیستم. نوشتم: ۷۵٪ معتادین جوان هستند، گفتی: من سیاسی نیستم. نوشتم: به دختران و پسران در زندان تجاوز میشود، گفتی: من سیاسی نیستم. نوشتم: پدری برای جهیزیه دخترش کلیهاش را فروخت، گفتی: من سیاسی نیستم. نوشتم: سن تنفروشی دختران بختبرگشته از فقر به زیر ۱۴ سال رسید، گفتی: من سیاسی نیستم. نوشتم: مردم کشورمان برای تفریح به بهشتزهرا میروند، گفتی: من سیاسی نیستم. نوشتم: خانهات را ازت گرفتند، پسرت معتاد شد، دخترت فاحشه، زنت به فکر طلاق، بازهم سیاسی نیستی؟ پاسپورت ایران بیارزش شد، نامش باعث ننگ شد، ورزشکارش از بدبختی پناهنده شد، نخبهاش به خاطر مدل مو از دانشگاه اخراج شد، خبرنگارش به خاطر آزادی بیان اعدام شد، شادی جرم شد، تجمع بالای ۱۰ نفر غیرمجاز شد، صحنه اعدام تبدیل به سینما شد، شبکه خبر از غزه میگفت در شهر ما آب هم نبود، مخدر همقیمت قلیان شد، سیاسی نبودی ولی انسان که هستی پس هرگونه میتوانی فریاد بزن.»