خشونت علیه زنان فقط کبودی و شکستگی در تن آن‌ها نیست. خشونت بی‌کلام، بدون تماس بدنی، مردی که در را که باز می‌کند و زن ناگهان مضطرب می‌شود، غمگین می‌شود، نمی‌داند چرا. در حضور مرد انگار کلافه باشد، انگار خودش نباشد، انگار بترسد که کامل نیست که کم است که باید لاغرتر باشد، چاق‌تر باشد، زیباتر باشد، خوشحال‌تر باشد، سنگین‌تر باشد، سکسی‌تر باشد، خانه‌دارتر باشد، عاقل‌تر باشد. خشونت آن چیزی است که زن نیست و فکر می‌کند باید باشد. خشونت آن نقابی است که زن می‌زند به صورتش تا خودش نباشد تا برای مرد کافی باشد. مرد می‌تواند زن را له کند بدون اینکه حتی لمسش کند، بدون اینکه حتی بخواهد لهش کند، این ارث برخی مردان است که از پدرانِ پدرانشان بهشان رسیده و خوب آن را بلدند. خشونت فقط از همسر نمی‌آید، هر لرزش تن از صدای خنده‌ای بیجا در کوچه خلوت، هر نگاه معنی‌دار و اشاره و کلام زهرآگین در جامعه و محل کار خشونتی است که زن تجربه می‌کند و گاه این شکنجه روانی نه از جانب مرد که از جانب یک زن به زن دیگر اعمال می‌شود. این موارد را خیلی دیده و شنیده‌ایم. این شیوه برخورد واقعاً مناسب زن نیست. متأسفانه لطافت و مهربانی زنان با ضعیف بودنشان اشتباه گرفته‌شده است و عاملی گشته که چه مردان و چه زنانی با به پشتوانه مردان دیگر به این موجود مهربان و لطیف تحکم و ظلم کنند.
۲۵ نوامبر روز جهانی محو خشونت علیه زنان است. طبق آمار رسمی سازمان ملل متحد از هر ۳ زن در جهان، یک زن قربانی خشونت است. در برخی کشورها از هر ۱۰ زن، ۷ نفر خشونت روزمره‌ی فیزیکی، روانی، کلامی و جنسی را تحمل می‌کنند. ۳۵ درصد زنان جهان خشونت جنسی و جسمی را تجربه می‌کنند و در بیشتر مواقع پای همسر و پارتنر و پدر و برادر و اقوام در میان است. در جهان ۷۵۰ میلیون دختر زیر سن قانونی ازدواج‌کرده‌اند و ۲۵۰ میلیون نفر آن‌ها زمان ازدواج زیر ۱۵ سال سن داشته‌اند. آمار و بررسی‌ها نشان می‌دهد که این دختران بیشتر از سایرین در معرض خشونت خانگی‌اند و از حق تحصیل نیز محروم می‌باشند. سازمان ملل متحد با تأکید بر اینکه اثرات سوء درد و رنج‌های ناشی از خشونت گسترده علیه زنان تا نسل‌ها ادامه دارد، می‌گوید:
«خشونت علیه زنان یک اپیدمی خطرناک جهانی است. خشونت علیه زنان اجتناب‌ناپذیر نیست، شاید نتوان خشونت را کاملاً از بین برد، اما می‌توان پیشگیری نموده و محکوم را مجازات کرد. پیشگیری و مجازات ضروری است.» امسال کنوانسیون مهم “استانبول” نیز وارد فاز اجرایی شد. «کنوانسیون استانبول» به پیشنهاد اتحادیه اروپا با نگاهی حداکثری به عاملان خشونت علیه زنان تدوین شد و به دنبال آن است که قوانین پیگیری و مجازات عاملان خشونت علیه زنان را در همه کشورهای عضو یکسان کرده و شدت بخشد. هر کشوری خارج از اتحادیه اروپا نیز می‌تواند این کنوانسیون را امضا و اجرایی کند. هدف این است که عاملان خشونت علیه زنان نتوانند راحت به‌جای دیگری مهاجرت کنند و از قانون و مجازات فرار کنند. عاملان خشونت علیه زنان در فهرست اینترپل قرار می‌گیرند و در هر کشور عضو کنوانسیون می‌توانند بازداشت و به اشد مجازات برسند. بان کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، برای روز جهانی محو خشونت علیه زنان کمپین SayNO را پیشنهاد داد. بیست و پنجمین روز هرماه سال جاری «روز نارنجی» بوده و خواهد بود، روزی برای برجسته کردن یکی از اشکال فراوان خشونت علیه زنان. سازمان ملل متحد خواسته در این روز لباسی نارنجی بر تن کنید، پارچه‌ای نارنجی در مخالفت با خشونت گسترده علیه زنان به پنجره‌ها و درها آویزان کنید، از مغازه‌های محل خود بخواهید پوسترهای نارنجی سازمان ملل متحد برای این روز را در ویترین و قفسه‌ها قرار دهند، یک روز شهرها را در مخالفت گسترده با خشونت علیه زنان و آگاهی‌رسانی، نارنجی کنید. با آگاهی‌رسانی و گفتگو پیرامون آن لااقل به این بحث جدی که ریشه در فرهنگ و دین و آداب‌ورسوم ما دارد وارد شوید. همچنین می‌توانید بالباس یا شال نارنجی عکس بگیرید و در شبکه اجتماعی نارنجی شوید.