چند وقتی است که در فضای مجازی و حرف‌های هم‌وطنانمان این عبارت خیلی به چشم می‌خورد: «داعش و القاعده رو آمریکا و غرب و اسرائیل درست کردن!» این عبارت را سردمداران و افراد وابسته به حکومت هم بسیار به کار می‌برند، اما چرا؟ دلیل این نظریه آیا جز این است که آگاهی نداریم از گذشته و یا فراموش‌کار شده‌ایم؟
حال می‌خواهیم باهم به تحلیل کوتاهی از شباهت‌های پنهان و آشکار جمهوری اسلامی با داعش و القاعده و نیز نگرش شفاف‌تری به مسائل منطقه بپردازیم.
اهمیتی که خمینی برای ایرانی قائل بود را می‌توان ازآنجا فهمید که با شلوار گرم‌کن سوار هواپیما شد و وقتی خبرنگار از او پرسید چه احساسی دارد که بعد از پانزده سال به ایران بار می‌گردید گفت: «هیچی»!
و یا وقتی خمینی گفت: «آن‌هایی که میگویند اسلام نباید آدم کشی کند، آدم‌های نفهمی هستند که معنی اسلام را نفهمیده‌اند پیغمبر برای همین می‌آید که جنگ کند و آدم بکشد آقایان علما چرا فقط برای مردم از آیات رحمت می‌گویید؟ قرآن آیات قتال هم دارد قرآن می‌گوید بکشید، بزنید، حبس کنید. آن‌هایی که میگویند اسلام نباید آدم کشی بکند آدم‌های نفهمی هستند که معنی اسلام را نفهمیده‌اند. یوم‌الله روزی است که خداوند تبارک‌وتعالی برای تنبیه ملت‌ها یک زلزله‌ای را وارد می‌کند، یک سیلی را وارد می‌کند، یک توفانی را وارد می‌کند، به مردم شلاق می‌زند که آدم بشوید. یوم‌الله روزی است که امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه شمشیر می‌کشد و ۷۰۰ نفر از خوارج را یکی بعد از دیگری گردن می‌زند.»
(سخنرانی به مناسبت سالروز تولد پیامبر اسلام، آذر ۱۳۶۳_کتاب کوثر/دفتر نشر آثار امام)
و نیز دریکی از سخنرانی‌های خود گفته بود: «اگر بنا بود که از اول مثل سایر انقلاباتی که در دنیا واقع میشه، پشت سر انقلاب یک‌چند هزار از این فاسدها را در مراکز عام میان‌دار میزنن و «آتش میزنن»، تمام میشه قضیه …» ما آزادیخواه بودیم و شما نگذاشتید.
اگر افرادی از شنیدن گردن زدن داعشی‌ها منزجر می‌شوند احتمالاً یا از اعدام‌های انقلابی و حال حاضر جمهوری اسلامی خبر ندارند یا خودشان می‌خواهند بی‌خبر باشند! از جنایت‌های ضد بشری در حکومت اسلامی که در زمان خمینی به انجام رسیده است کشیدن خون محکومین به اعدام و تزریق آن به پاسدارانی بوده است که در جریانات درگیری‌ها مجروح می‌شدند؛ که خوشبختانه در حال حاضر داعش و القاعده دست به این کار ننگین نزده است.
این حرکت ضد بشری به فتوای آیت‌الله خمینی ملعون در ایران اتفاق افتاده است. به سندی مورخ مهرماه سال شصت در همین رابطه توجه کنید:
متن سند
از
دادستانی کل انقلاب جمهوری اسلامی ایران
به
کلیه دادستان‌های انقلاب استان و شهرستان‌ها
برابر اعلام و درخواست سپاه پاسداران در مواقعی که برادران پاسدار در جریان درگیری‌های خیابانی و جبهه جنگ زخمی و به بیمارستان‌ها اعزام می‌شوند و نیاز فوری به تزریق خون‌دارند به علل نداشتن خون و عدم امکان فوری به تهیه خون منتهی به فوت مجروح می‌گردد لذا برای رفع این مشکل دستور فرمایید به‌طور محرمانه افرادی که محکوم‌به اعدام‌شده و اجرای حکم درباره آنان بلادرنگ باید اجرا گردد قبل از اجرای حکم صادره توسط مأمورین پزشکی که مورد اعتماد باشند خون محکومین را به‌وسیله سرنگ به ظروف مخصوص منتقل و به نزدیک‌ترین بهداری و یا بانک خون محل تحویل‌دارند تا در اولین فرصت ضروری مورداستفاده برادران پاسدار که زخمی می‌شوند قرار گیرد.
یادآور می‌شود از جهت اینکه نسبت به این اقدام اشکال شرعی بر آن تصور نگردد چگونگی از محضر مبارک ولایت‌فقیه امام خمینی رهبر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی مدضل‌العالی استفتاء گردید و اعلام فرمودند اشکال شرعی ندارد.
تهران، میدان آرک (۱۵ خرداد) زیرزمین ساختمان دادگستری محل اجرای احکام و مجازات قطع دست‌وپا و کور کردن و قطع عضوهای بدن است.
در تمام شهرها و استان‌ها هرروزه شاهد این هستیم که پارچه‌هایی می‌زنند با مضمون اجرای حکم اعدام، قطع دست‌وپا و… و ما کماکان با فرزندان و اعضای خانواده می‌رویم و حتی عکس و فیلم هم می‌گیریم!
مورد آخر که دیدن تصاویر خلبان اردنی که داعش او را زنده‌زنده در قفس سوزانده، تصاویر دیگری را نیز در ذهن من زنده می‌کند. زن روسپی بی‌نام‌ونشانی که در بهمن ۵۷، زنده‌زنده در آتش سوزانده شد تا بدن سوخته‌اش، به‌مثابه پرچمی، دور گردانده شود به نشانه پیروزی انقلاب اسلامی و یا خاطره بی‌نهایت تلخ سینما رکس آبادان و نیز کلاس فقه استاد حجت‌الاسلام رهامی: حد ارتداد، سوزاندن، به صلیب کشیدن و…، حد لواط: سوزاندن، پرتاب کردن از کوه، خراب کردن دیوار بر سر. حد زنا: سنگسار و… (دانشجویان حقوق، فقه شیعه)
حالا به چرایی تشکیل چنین گروه‌هایی می‌پردازیم. فرانسوا اول‌اند: «بشار اسد با داعش در ارتباط است». رئیس‌جمهور فرانسه: «ما می‌دانیم که میان رژیم اسد و داعش ارتباط وجود دارد. فرانسه به‌خوبی می‌داند که روابط میان این دو چگونه است»
فرانسوا اول‌اند که در کنفرانس جهان عرب در پاریس سخنرانی می‌کرد، افزود: «در سوریه حکومتی وجود دارد که کشتار مردم را ادامه می‌دهد و گروهی تروریستی وجود دارد که خود را مخالف رژیم اسد معرفی می‌کند. این در حالی است که ما نسبت به ارتباط میان آن‌ها آگاهی داریم. رئیس‌جمهور فرانسه گفت: وقتی جامعه جهانی در تصمیم‌گیری بر سر بحران سوریه تعلل می‌کند، این مسئله به کشورهای هم‌جوار نیز سرایت می‌کند. به همین دلیل است که وضعیت اسفبار کنونی را مشاهده می‌کنیم. رئیس‌جمهور فرانسه همچنین در نطق سالانه خود در جمع دیپلمات‌های فرانسوی در پاریس، با ابراز تأسف از عدم‌مداخله سریع در سوریه گفت: فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی به دنبال انتقال قدرت در سوریه هستند.»
و حال‌آنکه ابداً عجیب نیست زمانی که همه شعار مرگ بر اسد سر می‌دادند و کشورهای قدرتمند به مخالفین اسد کمک می‌کردند و یا تمام جامعه جهانی خواهان افزایش تحریم‌ها علیه ایران و منزوی کردن هر چه بیشتر حکومت اسلامی ایران و نقض حقوق بشر در ایران بودند ناگهان طی چرخشی بسیار زیرکانه گروه داعش علم شد و تمام افکار عمومی نه‌تنها از ایران، سوریه و عراق شیعه شده کنار رفت بلکه تمام دنیا به این سه کشور کمک می‌کنند که گروه موسوم به داعش را از بین ببرند و نیز افکار عمومی در ایران که با بزرگ‌ترین مشکلات دست در گریبان‌اند هرروزه خدا را شکر می‌کنند که اگر هیچ‌نداریم لااقل امنیت داریم که داعش سرمان را قطع نمی‌کند، زنده‌زنده در آتش نمی‌سوزاندمان و…! گاهی به یاد این طنز میفتم تحت عنوان گفتگوی اعراب باهم: این ایرانی‌ها مردم عجیبی هستن! اسلامو به‌زور شمشیر در حلق نیاکانشان کردیم، امروز آن‌ها خود را پیرو آیین ما می‌دانند، روزی پنج مرتبه به‌سوی خاک عربستان دولا راست می‌شوند، به عربی دعا می‌خوانند، بر روی پرچمشان عربی نوشته‌شده، نام‌های عربی بر روی فرزندانشان میگذارن، اسطوره‌هایشان همه عرب هستن، وقتی ما در جشن و شادی هستیم آن‌ها برای اجداد ما سوگواری می‌کنند برای دفاع و حمایت از اسطوره‌های عرب به اسطوره‌های ایرانی ناسزا میگویند و به هم‌وطنانشان فحش می‌دهند، بعدش بانام خلیج العرب مشکل دارن و ادعا میکنن از ما متنفرن!
سخن کوتاه می‌کنم و در انتها به عبارت زیبایی از برتراند راسل اکتفا می‌کنم:
«ایمان آوردن راحت‌تر از فکر کردن است، ازاین‌رو تعداد مؤمنان بیشتر از متفکران است»
بقول خیام:
قومی متفکرند اندر ره دین قومی به گمان فتاده در راه یقین
می‌ترسم از آنکه بانگ آید روزی کای بی‌خبران راه نه آنست و نه این