البته بر همگان واضح و مبرهن است که دوران طلایی امام راحل طلایی‌ترین و درخشان‌ترین دوران زندگی ایرانیان بوده است. تاپیش از این دوران مردم ایران در فقر و نادانی و استبداد مطلق می‌زیستند ولی با شروع این دوران مردم هر آنچه به دنبالش بودند را یک شبه یافتند.
در این دوران مردم کاملا آزاد بودند که به حرف‌ها و دستورات امام راحل گوش فرادهند و فقط کسانی که سرپیچی می‌کردند کمی تا قسمتی مجازات می‌شدند که البته برای دنیا و آخرت خودشان بهتر بود. یکی از مواهب این دوران طلایی هشت سال جنگ با عراق بود که قرار بود بیست سال طول بکشد ولی چون حضرت امام چون بسیار خوش قلب بودند خودشان جام زهر را داوطلبانه سرکشیدند تا دیگران به زحمت نیافتند!
از خصوصیات بارز این دوران و به خصوص در زمان جنگ زندگی کوپنی بود که مردم سرخوش و شادان از این دوران طلایی هرروز در روزنامه‌ها به دنبال شماره کوپن‌ها بودند و صنعت خرید و فروش کوپن و تعداد مردانی که در میدان انقلاب فریاد می زدند: «همه رقم کوپن خریداریم»! در این دوران پیشرفت چشمگیری داشت. از دیگر مواهب بیشمار دوران طلایی حضرت امام راحل یکی نیز ماجرای کشتار سال ۱۳۶۷ بود که در آن حدود سه یا چهارهزار نفر به طور کاملا داوطلبانه دیگر از زندگی دردوران طلایی امام راحل انصراف دادند وحضرت امام علیرغم میل باطنی با اکراه فراوان دستوراعدام آنها را صادرفرمودند.
نتیجه اخلاقی این است که دوران طلایی امام راحل حقیقتا طلایی بود و ما باید هرچه زودتر به آن باز گردیم و«دکترین امام راحل» را به بهترین نحو اجرا کنیم تا رستگار شویم