اینجا مالزی است. کشوری زیبا وگرم با مردمی خوب وخوش رو این چیزی است که همه می بینند ولی این بهشت استوایی تبدیل به جهنمی برای پناهندگان شده است.

مالزی جزو ۵ کشوری است که مفاد کنوانسیون حقوق پناهندگان را امضا نکرده وتنها یک دفتر کوچک از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان  برای رسیدگی به امور پناهندگان دارد.

در قانون مالزی پناهنده یعنی مهاجر غیر قانونی وآن به این معنی است که به راحتی پلیس پناهندگان را دستگیر وبه جرم نداشتن ویزا بدون هیچ دادگاهی به ۱۴ روز زندان محکوم کند. آن هم به زندانی در حد کهریزک میفرستد.اگر خوش شانس باشی ومامورین یوان از خواب بیدار شوند و حوصله کنند می آیند و آزاد می شوی و در غیر این صورت یا میمانی در زندان ویا دیپورت به ایران می شوید.

چیزی بنام کمک مالی یعنی خواب وخیال،اجازه کار وجود ندارد،خرج هر نفر حداقل ماهی ۵۰۰ دلاراست. از زمان تشکیل پرونده تا زمان قبولی حداقل ۱۴ ماه به طول می انجامد. پروسه اعزام به کشور سوم معمولا ۱ تا ۲ سال زمان می برد و چه بسا کسانی هستند که مدت ۶ سال است در  انتظار بسر می برند.

 

 ونکته بدترازهرچیزاین است که چه قبولی داشته باشید چه نداشته باشید تمام مدت باید در ترس و اصطراب از بازداشت و دیپورت بسرببری. هر نوع اعتراضی منجر بستن پرونده پناهچویان می شود.

امیدوارم فدراسیون بتواند صدای مارا به گوش مسئولین برساند.

مهدی از مالزی