وادار کردن پناهجویان به زندگی مخفی و باز پس فرستادن آنها به کشورهایی مثل ایران، افغانستان و عراق و بسیاری دیگر از نقاط مختلف دنیا که سرکوب و اختناق سیاسی و جنگهای قومی و نژادی و خانمان سوز در آنها جریان دارد، نشان نقض آشکار حقوق پناهجویان در کشور سوئد است. صدور حکم اخراج پناهجویان در این کشور، حتی با معیارها و شاخص های پذیرش پناهندگان مصوب کنوانسیون ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ که کشورسوئد نیز به آن پایبند است، در تناقض کامل قرار دارد.

در افغانستان، بخش زیادی از مردم آن کشور در فقر و آوارگی و در خیمه ها زندگی میکنند. فقر و گرسنگی، عدم دسترسی به بهداشت و درمان و کمبود مایحتاج اولیه بویژه کمبود سرپناه برای  زندگی، آمار مرگ و میر را ده چندان بالا برده است. این مرگ و میرها در سراسر افغانستان به شدت رو به افزایش است.

گزارشها از افغانستان حاکی از آن است که فقر و بیکاری، بسیاری از جوانان این مملکت را به اعتیاد به مواد مخدر کشانده و مافیای مواد مخدر، جامعه افغانستان را تحت تأثیر قرار داده است. مردم افغانستان تنها با سرمای زمستان و بی سرپناهی، فقر و بیکاری و کمبود  مواد غذایی و عدم دسترسی به دارو و خدمات پزشکی روبرو نیستند؛ این مردم با جنگ پایان ناپذیر قومی و مذهبی نیز دست و پنجه نرم میکنند به طوری که در اثر جنگ داخلی و هرج و مرج، ترور و آدمکشی های قومی و انتقامجویانه که با وحشیانه ترین روشها در حال افزایش است به هر آنچه که  ترقی خواهی و مدنیت شباهت دارد خون پاشیده میشود. جنگ و ناامنی به بلای جان مردم آن کشور تبدیل شده است و هیچ نشانی از بازگشت امنیت و آسایش به افغانستان دیده نمی شود.

نکاتی که گفته شد تنها بخش کوچکی ازسرتیتر اخباری است که روزانه در مورد افغانستان منتشر میگردد؛ با این وجود اداره مهاجرت سوئد درخواست پناهندگی پناهجویان افغان را با بی رحمی تمام رد می کند وآنها را به جهنم افغانستان پس می فرستد. بازپس فرستادن پناهجویان به چنین مملکتی غیر قابل قبول است.

از نظرنقض حقوق بشر، در میان کشورهای جهان ایران مقام اول را دارد. سرکوب و اختناق سیاسی، جداسازی زن و مرد، محاکمات غیرعادلانه، شکنجه متهمین تا سرحد مرگ، ممنوعیت شادی و ممنوعیت هر نوع فعالیت  سیاسی و سازمانی دلیل اصلی فرار ایرانیان و مقاومت آنها در مقابل اخراج است. درایران نه تنها حقوق بشر رعایت نمی شود بلکه در فرهنگ جمهوری اسلامی هیچ نوع معیاری برای رعایت حقوق بشر وجود ندارد. برای مثال مجازات مرگ به یک پدیده رایج در آن کشور تبدیل شده است. قانون جمهوری اسلامی در برخورد به اتباع خارجی و اقلیتهای مذهبی بسیار کثیف و  نژاد پرستانه است. همجنسگرایان در ایران مورد سختترین و سنگین ترین مجازاتها قرار می گیرند به همین دلیل هیچ وقت جرئت بروز تمایلات جنسی خود را ندارند.

درعراق وضعیت بهتراز افغانستان نیست. باندها و دستجات مسلح اسلامی مداوما در حال تخریب عراق هستند. هیچ نوع  مدنیتی بر جامعه عراق حاکم نیست، جنگ های قومی و مذهبی و بمب گذاری های پی در پی و سازمان یافته زندگی عادی مردم را مختل کرده است. بنا به اخباری که از عراق می رسد انتقام و انتقام جویی و ترور و  آدمکشی همچنان ادامه دارد. با توجه به شرایط ناامن در کشورهای ایران، عراق و افغانستان، تصمیم به بازپس فرستادن پناهجویان به کشورهای فوق اقدامی بسیاربی رحمانه و غیر انسانی است.

 فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی خواهان:

اتخاذ یک سیاست انسانی تر و متوقف کردن اخراج پناهجویان به کشورهای فوق. لغوحکم اخراج. افزایش هزینه های پرداختی بر اساس استانداردهای زندگی درسوئد. توجه کافی به موقعیت پناهجویان بر مبنای شرایط حاکم بر ایران. عراق و افغانستان به عنوان کشورهای ناامن و ناقض حقوق بشر. بررسی فوری پرونده پناهجویان متحصن مربوط  به ماههای مارس، آوریل و مه  در گوتنبرگ و ماه سپتامبر دراستکهلم و اجازه کار برای پناهجویان از خواسته های اساسی مارش ۲۸ اکتبر میباشد. فدراسیون از همه پناهجویان می خواهد که روز ۲۸ اکتبر از همه شهرها و کمپهای پناهندگی برای شرکت در این تظاهرات خود را به استکهلم برسانند.

همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی – سوئد

۲۲  اکتبر ۲۰۱۱