نامه سرگشاده  عبدالله اسدی به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در

ترکیه در مورد وضعیت سه نفر از اعضای انجمن حمایت از پناهجویان در آن کشور

 

سال گذشته پلیس ترکیه تجمع اعضای انجمن حمایت از پناهجویان در شهر نوشهیررا بهم زد و هر کدام  از آنها را به شهرهای دیگری تبعید کرد. بلاخره  چهار نفر از آنها دراثر مبارزه و تلاش خود و حمایت های بین المللی از سوی یوان پذیرفته شدند ولی متاسفانه  سه نفر از آنها هنوز بدون داشتن قبولی یوان درشرایط سخت زندگی در ترکیه  به زنگی خود ادامه می دهند. این سه نفر عبارتند آز:

– صلاح الدین عزیزیان:دبیر وسخنگوی انجمن

– سیروان عنایتی :خبرنگار (و مسئول گروه خبری انجمن)

– ساسان مهری:فعال در بخش فرهنگی انجمن

 

نکته ای که بسیار جای تعجب دارد این است که با توجه به اینکه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل خود به خوبی می داند که این پناهجویان همگی سیاسی و در ترکیه مشغول فعالیت هستند و به خاطر ترس از شکنجه و اعدام از ایران گریخته اند؛ ولی با گذشت ۷ ماه از تبعید آنها به دیگرشهرهای ترکیه، دفتر یوان در این کشور حاضر به پذیرش پناهندگی سه نفر باقی مانده از این پناهجویان نشده و اساسا هیچ واکنشی در این مورد نشان نداده است.

اعضای انجمن حمایت از پناهجویان در تاریخ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۱ بدلیل فعالیت سیاسی همگی به دفتر پلیس نوشهیر احضار شدند. در میان آنها پلیس حکم اخراج سید خدر میرسیدی و خانم ساناز غلامحسینی ایزدی را به ایران صادر کرد و تنها ۱۵ روز به آنها مهلت داد تا خاک ترکیه را ترک نمایند.این پناهجویان در طول ۸-۷ ماه گذشته برای نجات دخترمبتلا به هموفیلی و خانواده اش تلاشهای زیادی کردند و شرایط وحشتناک زندگی این خانواده را به مجامع بین المللی مخابره نمودند و صدها سایت و روزنامه و رادیو تصاویر و صدای آنها را منعکس کردند. بعلاوه اعضای این انجمن پناهندگی در همین ۸-۷ ماه گذشته برای پذیرش تقاضای پناهندگیشان خود  تلاشهای زیادی را به عمل آوردند که خوشبختانه چهارنفر از آنها بالاخره از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل به عنوان پناهنده پذیرفته شدند.

 سئوالی که من از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ترکیه دارم این است که چه اتفاقی درایران افتاده است که این همه بی توجهی به درخواست پناهندگی پناهجویان ایرانی می شود؟ چرا باید ماهانه دهها پرونده پناهجویان ایرانی استیناف بگیرد؟ من بخوبی برنحوه بررسی پرونده پناهجویان بر مبنای دلایل شخصی افراد آگاهی دارم و می دانم که بر همین اساس تحقیقات و بررسی پرونده پناهجویان از جانب یوان بسیار ناپیگر و غیرعادلانه صورت می گیرد. آیا واقعا کمیساریای عالی سازمان ملل از شرایط سیاسی و اجتماعی در ایران خبر ندارد و اوضاع روز ایران را تعقیب نمی کند؟ مگر این سازمان نمی داند هرنوع مخالفت و فعالیت سیاسی افراد در ایران کنترل و تحت تعقیب قرار می گیرد؟ مگر این همه بی عدالتی و محاکمات غیرعادلانه که در کشور ایران و درحق مردم این کشور صورت می گیرد دلیل اصلی افزایش متقازیان پناهندگی از ایران نیست؟ برخورد یوان به اعضای انجمن پناهجویان ایرانی در ترکیه  یک شاخص مهم از عدم توجه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل به حق و حقوق متقاضیان پناهندگی ازایران است. معلوم نیست این پناهجویان چکار باید می کردند تا به عنوان پناهنده پذیرفته می شدند؟ مثل اینکه همه عالم و آدم این گروه از پناهجویان را می شناسند و می دانند که همه آنها ازفعالین سیاسی هستند و از ترس زندان و شکنجه به این سازمان پناه آورده اند.!!!! جزء کمیساریای عالی پناهندگان در ترکیه.

در ایران آمار اعدامها نه تنها کاهش پیدا نکرده بلکه بیشتر هم شده است، شکنجه افراد و اعتراف گیری اجباری از زندانیان سیاسی و بیرحمی نسبت به رعایت حقوق متهمان هیچ حد و مرزی را نمی شناسد. بازداشتهای بی رویه و محاکمات غیرعادلانه فعالان کارگری و دانشجویی، سرکوب زنان بدلیل عدم رعایت پوشش و  شئونات  اسلامی و بازداشت فعالین حقوق زن، تعقیب فعالین انجمنهای مدافع حقوق بشر و روزنامه نگران و ایجاد فضای ترس و وحشت درمیان مردم و دامن زدن به فضای پلیسی و کنترل فعالیت سیاسی ایرانیان در خارج از کشوردلایل اصلی افزایش متقاضیان پناهندگی از ایران است.

 

دو ماه پیش اداره مهاجرت سوئد طی یک اطلاعیه اعلام کرد: “تحیقات این اداره  نشان می دهد که رژیم ایران فعالیتهای سیاسی پناهجویان را در سوئد و در خارج از مرزهای ایران کنترل می کند.” به همین دلیل اداره مهاجرت این کشوراعلام کرد که در بررسی پرونده پناهجویانی که در سوئد فعالیت سیاسی می کنند دقت بیشتری خواهد نمود. جهت اطلاع دفتر یوان در ترکیه شهرت فعالیتهای سیاسی – اجتماعی اعضای انجمن حمایت از پناهجویان حداقل در طول ۸-۷ ماه گذشته در بسیاری از سایت ها و رسانه های مختلف ایرانی و بین المللی منعکس شده است و به سبب این فعالیت ها حتی اگر تا یک سال پیش زیاد شناخته نمی شدند اکنون همه آنها به شخصیت هایی شناخته شده در مبارزه علیه رژیم ایران تبدیل شده اند. آیا به نظر یوان و با توجه به توضیح شرایط فوق و افزایش ناامنی در ایران امنیت پناهجویان نامبرده در خطر بیشتری قرار نمی گیرند؟ آیا یوان فکر نمی کند هرآن ممکن است پلیس ترکیه بدلیل شرایط نامشخص اقامت این پناهجویان، آنها را به ایران دیپورت کند؟  

 

 بارها گفته ایم که در ایران یک حکومت فاشیستی – مذهبی حاکم است که صدای هر مخالفی را با زندان و شکنجه و اعدام پاسخ می دهد. پناهجویان ایرانی محصول چنین شرایطی هستند.آیا حتی اگر چشم از دلایلی که پناهجویان نامبرده، همان روزاول در مصاحبه با یوان انجام داده اند بپوشیم؛ تنها بدلیل فعالیت سیاسی که در ترکیه علیه رژیم ایران انجام می دهند نباید بر اساس شرایط  Sur Place مورد حمایت بین المللی قرار گیرند؟ یکی از شاخصهای پذیرش پناهندگان بر اساس مفاد کنوانسیون ژنو مصوب ۱۹۵۱ عضویت آنها در احزاب و گروههای سیاسی و اجتماعی است که این افراد هم از چنین مشخصات و دلایلی برخوردار هستند.

از این جهت از جانب فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل می خواهم که بر مبنای دلایلی که دربالا به آنها اشاره کردم به وضعیت فلاکتبار این پناهجویان رسیدگی نماید تا از گرفتاری که دچار شده اند نجات یابند.

 

با احترام

عبدالله اسدی

دبیر همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی

۱۶  ژانویه  ۲۰۱۲