تا دیر نشده ثبت نام کنید!

 

امسال اردوی تابستانی در شهر گوتنبرگ از بعدظهر روز جمعه ۹ ژوئیه تا صبح روز دوشنبه ۱۲ ژوئیه (یولی) به مدت ۳ روز در منطقه فلودا در کنار دریاچه ای زیبا واقع در ۴۰ کیلومتری این شهر برگزار میشود.

 

در این اردو امکانات شنا، قایقرانی، ماهیگیری، فوتبال، والیبال، حمام سونا، دیسکوی شبانه و شبهای دور آتش، نمایش فیلم و سمینار وجود دارد.

 

چای و قهوه و سه وعده غذا و هر روز یک وعده میوه جز برنامه غذایی اردوی تابستانی امسال میباشد.

 

 

برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر

 

با شماره تلفن ۰۷۳۷۱۷۸۸۱۹ عبدالله اسدی تماس بگیرید.

 

همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی- گوتنبرگ

 

دفتر فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی از سه شنبه تا جمعه همه روزه از  ساعت ۱۴ تا ۱۸ بر روی پناهندگان و علاقمندان به مسایل سیاسی و اجتماع باز است. توجه داشته باشید که این روزها عمدتا به مشاوره و پاسخ به سؤالات فردی پناهجویان و مشکلات اجتماعی مراجعه کنندگان اختصاص دارد.

سه شنبه شبها نیز از ساعت ۱۸ تا ۲۰ به برگزاری جلسات عمومی، ارائه اطلاعات جدید پناهندگی واشکال مختلف فعالیت فدراسیون، مسایل مهم روز و اخبار سوئد و ایران اختصاص دارد.

محل دیدار: دفتر همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی

طبقه دوم ساختمان Viktoriahuset جنب سینما هاگا

تلفنهای تماس         

 عبدالله اسدی                      ۷۳۷۱۷۸۸۱۹ ۰

مجید حمیدیان                    ۰۷۳۹۰۹۶۶۰۳

 فلورت معارفی                      ۰۷۳۷۳۸۳۹۷۴

دفاع از آنها که ناعادلانه زندانی شده اند و رساندن صدای آنها به دیگران امری حیاتی است. بدترین کابوسی که یک زندانی می تواند داشته باشد این است که فراموش شده است. اما اطلاع از این که مردم سراسر جهان با جان و دل پیگیر مصیبت تو هستند، احساس امیدواری را زنده می کند،» مازیار بهاری، روزنامه نگار ایرانی – کانادایی نیوزویک، که پس از چهارماه بازداشت در پی انتخابات در ایران آزاد شد.

 

 

عفو بین الملل؛ بیانیه مطبوعاتی

 

ایران: یک سال گذشت – سرکوب دگراندیشی با زندانی شدن ناعادلانه صدها نفر گسترش می یابد.

 

یک سال پس از انتخابات مورد اختلاف ریاست جمهوری ۱۳۸۸، عفو بین الملل گزارش مستندی منتشر می کند از گسترش سرکوب مخالفان، که به رنج و عذاب روزنامه نگاران، دانشجویان، فعالان سیاسی و حقوق بشر و روحانیون در زندان انجامیده است.

 

وکلا، دانشگاهیان، زندانیان سیاسی پیشین و اقلیت های قومی و مذهبی ایران نیز در موج رو به گسترش سرکوب گرفتار آمده اند، که با موارد فراوان شکنجه و دیگر اذیت و آزارها و نیز اعدام های با انگیزه سیاسی زندانیان همراه بوده است.

 

این اختناق  در گزارش تازه عفو بین الملل با عنوان از اعتراض تا زندان ـ ایران یک سال پس از انتخابات مستند شده است که یک سال دستگیری و بازداشت معترضان به دولت و تعدی های آن را مورد بررسی قرار می دهد. با انتشار این گزارش کارزاری یک ساله شروع می شود که خواست آن آزادی زندانیان عقیدتی که در پی انتخابات مورد اختلاف ریاست جمهوری در ۱۳۸۸ و اختناق پیرو آن در ایران بازداشت شده اند، و محاکمه عادلانه بدون به کارگیری مجازات اعدام برای دیگر زندانیان سیاسی است.

 

دبیر کل موقت عفو بین الملل، کلادیو کُردُنه، می گوید: «دولت ایران مصمم به خاموش کردن تمام صداهای مخالف است و در عین حال می کوشد از نگاه موشکافانه جامعه بین المللی به موارد تعدی مرتبط با ناآرامی های پیرو انتخابات اجتناب کند.»

 

«در هنگام ارائه گزارش ملی به بازنگری عمومی ادواری در شورای حقوق بشر، که در هفته جاری گزارش نهایی خود را منتشر خواهد کرد، موضع نامعقول این دولت این بود که هیچ گونه تعدی رخ نداده است. ما از این دولت می خواهیم توصیه های مربوط به رفتار با زندانیان را بپذیرد و به کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل اجازه دیدار از کشور بدهد.»

 

صدها نفر به خاطر نقش خود در اعتراض های خرد اد ۱۳۸۸یا بیان نظریات مخالف خود به روش های دیگر هنوز در بازداشت به سر می برند و زندانی کردن شهروندان عادی در “سیستم درهای گردان” دستگیری وبازداشت خودسرانه پدیده ای رو به رشد و روزمره شده است. در سال گذشته افرادی با ارتباط احتمالی با گروه های ممنوعه و اعضای خانواده های زندانیان پیشین گرفتار دستگیری خودسرانه شده اند.

 

موارد زیر از جمله مثال های مربوطه هستند:

 

– دانشجوی محروم ضیاالدین نبوی حکم ۱۰ سال زندان خود را در زندان اوین می گذراند. او عضو شورای دفاع از حق تحصیل است، و حکم او ظاهرا به این واقعیت مربوطه است که او خویشاوندانی در گروه ممنوعه سازمان مجاهدین خلق ایران دارد که به ادعای مقامات مسئول سازماندهی تظاهرات بوده است.

 

– پس از انتخابات در حدود ۵۰ عضو جامعه بهایی در سراسر کشور دستگیر شده اند و هنوز ناعادلانه در ناآرامی ها مقصر جلوه داده می شوند.

 

– اقلیت های قومی ایران نیز در طی انتخابات و پس از آن با دستگیری و بازداشت روبرو بوده اند. چهار کرد در میان پنج زندانی سیاسی بودند که در ماه اردیبهشت بدون ابلاغ قانونا الزامی اعدام شدند. این پیامی آشکار به کسانی بود که قصد دارند در سالگشت انتخابات به اعتراض بپردازند. کلادیو کُردُنه می گوید: «آنچه ما می خواهیم بسیار ساده اسـت: آزادی فوری وبدون قید و شرط تمام زندانیان عقیدتی و محاکمه سریع برای دیگران به اتهام های مشخص کیفری، بدون توسل به مجازات اعدام، در دادگاه هایی که موازین بین المللی محاکمه های عادلانه را کاملا رعایت می کنند.»

 

بازداشت شدگان روزها، هفته ها و حتا ماه ها بدون ارتباط با دنیای خارج مانده اند و خانواده های آنها از محل بازداشت یا اتهام آنها بی اطلاع بوده اند.

 

پنهان کاری در باره این دستگیری ها کار بازجویان را برای توسل به شکنجه و اذیت و آزارهای دیگر، شامل تجاوز و اعدام های ساختگی، برای کسب «اعتراف ها»ی اجباری و بعد استفاده از آنها به عنوان مدرک در محاکمه آسانتر می سازد.

 

زنی در باره یکی از مدافعان حقوق زن که با او در بازداشت به سر می بُرد چنین می گوید: «او به ما گفت که بازجویانش به سر پستان هایش کابل وصل کرده و به او شوک الکتریکی داده اند. او به قدری بیمار بود که گاهی در سلول غش می کرد.»

 

مادر یکی از مدافعان حقوق بشر، شیوا نظرآهاری، که بدون اتهام یا محاکمه در بازداشت است و وضعیتش در گزارش مورد توجه قرار گرفته است، می گوید: «امیدوارم دختران شما بزرگ شوند و ازدواج کنند. دختر من بزرگ شد که به زندان بیافتد.» او مسیر تعداد روزافزون ایرانیانی را ترسیم می کند که از فعالیت سیاسی و مدنی به سلول های زندان اوین و دیگر زندان ها در استان های دیگر ختم می شود.

 

اعدام های اخیر ناشی از انگیزه سیاسی در دوره پیش از سالگشت مهم انتخاباتی که اعتراض های وسیع انتظار می رود، ادامه دارد و نظام قضایی به عنوان وسیله کشنده سرکوب به دست مقامات ایرانی به کار گرفته می شود. حداقل شش نفر به اتهام “محاربه” به خاطر ادعای شرکت در تظاهرات و عضویت گروه های ممنوعه دارای حکم اعدام هستند.

 

ایران یکی از کشورهایی است که بیشترین تعداد مجازات اعدام در جهان را اجرا می کنند. عفو بین الملل در سال ۲۰۱۰ تا به امروز بیش از ۱۱۵ مورد اجرای اعدام را ثبت کرده است.

 

کلادیو کُردُنه می گوید: «مقامات ایران باید به این کارزار ترس و وحشت با هدف درهم کوبیدن کوچکترین مخالفت ها با دولت پایان دهند. آنها تا آستانه سالگشت انتخابات به استفاده از مجازات اعدام به عنوان ابزار سرکوب ادامه می دهند. مقامات ایران به جز خودشان همه کس را در ناآرامی ها مقصر می دانند، اما از احترام به قوانین خودشان که شکنجه و دیگر اذیت و آزارها را منع می کند سر باز می زنند.»

 

یادداشت برای سردبیران

 

روز ۱۲ ژوئن (۲۲ خرداد)، اولین سالگشت انتخابات مورد اختلاف در ایران، روز جهانی اقدام در سراسر جهان و مورد حمایت عفو بین الملل و دیگران است

رونوشت به گوینت گویبره چیرستوس(Ms. Guenet Guebre-Christo ) رئیس کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در پاکستان

به اطلاع میرسانیم  که شماری از پناهجویان ایرانی سالها پیش از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در پاکستان درخواست پناهندگی کرده اند. این پناهجویان همگی از ترس دستگیری و زندان و شکنجه و مجازات مرگ در ایران به پاکستان گریخته اند. این پناهجویان هم مثل دیگر ایرانیان در ایران و سراسر جهان به میدان آمده اند تا  کارنامه پر از جنایت و جهالت جمهوری اسلامی را به دنیا معرفی کنند. اما پلیس پاکستان هر بار با بیرحمی تمام به جان پناهجویان به پا خواسته ایرانی در پاکستان می افتد و آنها را مورد ضرب و شتم قرار می دهند و سوار بر اتومبیل کرده و به مراکز پلیس می برند و آنها را تهدید به دیپورت می کنند.

دولت پاکستان حق ندارد پناهجویان ایرانی را به دلیل اعتراض علیه رژیم ایران مورد ضرب و شتم و بدرفتاری قرار دهد. مبارزه آنها علیه رژیم اسلامی ایران مشروع و برحق است آنچه که در ایران مشروعیت ندارد خود جمهوری اسلامی است. پناهجویان ایرانی در پاکستان از بازماندگان و قربانیان بیشمار در زندانهای جمهوری اسلامی هستند. به همین دلیل حق دارند تظاهرات کنند، حق دارند شعار بدهند، حق دارند عکس جانباختگان را در دست بگیرند و در هرنقطه ای که خود تعیین می کنند دست به تظاهرات بزنند. تظاهرات حق بی چون و چرای آنهاست برای اینکه در ایران حق اعتراض نداشته اند، برای اینکه اعتراض آنها در ایران با گلوله و زندان و شکنجه پاسخ می گرفته، برای اینکه در ایران مذهب است که حرف اول را می زند.

پناهجویان ایرانی در پاکستان  از دست ظلم و ستم و کشتار و اعدامهای هولناک مخالفین رژیم به پاکستان گریخته اند. آنها از سوی پلیس آن کشور مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند بدلیل اینکه علیه رژیم ایران تظاهرات سازمان داده اند و پلاکارد و عکس ندا آقاسلطان و جان باختگان پس از انتخابات را در دست داشته اند و علیه جمهوری اسلامی شعار داده اند. ضرب و شتم و بازداشت پناهجویان ایرانی از سوی پلیس پاکستان محکوم است. فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی با تمام توان از برخورداری حق تظاهرات  پناهجویان علیه جمهوری اسلامی و دفاع از حق پناهندگی آنها دفاع می کند و از همه سازمانهای بین المللی و مدافع حقوق بشر می خواهد که به دولت پاکستان  اعتراض کنند و رفتار پلیس آن کشور علیه پناهجویان ایرانی را محکوم نمایند.

لازم به ذکر است که بسیاری از این پناهجویان خانواده های دارای فرزند هستند و از طرف دفتر سازمان ملل نه به آنها کمک نقدی میشود و نه به درخواست پناهندگیشان پاسخ مثبت داده میشود. بیکاری و شرایط سخت زندگی و عدم هر نوع دورنمایی برای انتقال این پناهجویان به کشور سوم بر روح و روان آنها و خانواده هایشان تأثیرات منفی گذاشته و آنها را به یأس و ناامیدی کشانده است.

وظیفه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل این است که به وضعیت زندگی مراجعه کنندگان به این سازمان رسیدگی نماید و در پروسه معینی شرایط انتقال آنها را به کشورهای ثالث مهیا کند. مطابق اصل ۵۱ بند ۳ قانون کنوانسیون ژنو لازم است پرونده همه این افراد مورد  رسیدگی فوری قرار گیرد و به عنوان پناهنده بپذیرفته شوند.

ازنظر فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی این پناهجویان باید فورا به کشور سومی انتقال یابند تا از یک زندگی امن برخوردار گردند.

با احترام

عبدالله اسدی دبیر همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی

۲۵ فوریه ۲۰۱۰

 

 

برای اطلاع از یورش پلیس به آنها به لینک زیر نگاه کنید

 

http://parsdailynews.com/60357.htm

 

 

جمال صابری فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی از سوی پلیس ژاپن بازداشت شد و در معرض خطر دیپورت فوری به ایران قرار گرفته است. جمال صابری (جلال احمدزاده نوعی) در سال ۱۹۹۰ از ایران به ژاپن رفت. در سال ۱۹۹۲ به حزب کمونیست کارگری ایران پیوست و به عنوان فعال این حزب در ژاپن به فعالیت سیاسی علیه نقض حقوق بشر در ایران پرداخت.

 

جمال پس ازپیوستن به حزب کمونیست کارگری یکی از احزاب چپ اپوزسیون ایران مقالات متعددی علیه جمهوری اسلامی و علیه اسلام سیاسی نوشت و برعلیه روابط  سیاسی و دیپلوماتیک ژاپن با جمهوری اسلامی دست به افشاگری زد. بسیاری از نوشته های جمال در این زمینه به زبانهای فارسی و ژاپنی در جراید آن  کشور و نشریات فارسی از جمله نشریه  سازمان جوانان و همبستگی درج شده است. جمال صابری در ۱۰ مه ۲۰۰۱ از وزارات دادگستری ژاپن درخواست پناهندگی کرد. در تاریخ ۲۸ مارس ۲۰۰۲ درخواست پناهندگی جمال توسط وزارت دادگستری ژاپن رد شده و در آوریل  همان سال درخواست فرجام خواهی کرد و از طریق این وزارتخانه درخواست وی بار دیگر رد شد و پلیس ژاپن حکم دستگیری و دیپورت جمال  را صادرکرد. در اواخر اکتبر ۲۰۰۳ جمال دستگیر و به بازداشتگاه اداره مهاجرت انتقال یافت و بیشتر از یک سال در بازداشت این اداره بسر برد. این اتفاقات جمال را به یک چهره محبوب و شناخته شده در دفاع حقوق انسان در سطح سازمانهای چپ ونهادهای مدافع حقوق انسانی و اتحادیه های کارگری تبدیل  کرد

 

بازداشت جمال در آن هنگام مورد اعتراض بسیاری از سازمانهای مدافع حقوق پناهندگی قرار گرفت و از دیپورت وی به ایران جلوگیری کردند. در پس کمپینها و اعتراض بسیاری از سازمانهای مدافع حقوق بشر از زندان  آزاد شد.

با این وجود جمال هیچگاه از سوی دولت ژاپن بعنوان پناهنده پذیرفته نشد و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل نیز در این زمینه کمکی نکرد. وکیل جمال گفته است او در معرض خطر دیپورت به ایران قرار گرفته است. بسیاری از سازمانهای مدافع حقوق بشر، با سابقه و فعالیت سیاسی جمال در کشور ژاپن علیه رژیم ایران آشنا هستند. جمال در طول مدت اقامتش در ژاپن رهبری و سازماندهی دهها مورد اعتراض بر علیه نقض حقوق بشر در ایران را بعهده داشته است.

در این زمینه اسناد و مدارک زیادی از فعالیت جمال در ژاپن وجود دارد و بسیاری از سازمانهای که درزمینه دفاع از حقوق بشرفعال هستند جمال را به عنوان چهره مخالف جمهوری اسلامی می شناسند.

 

در همین رابطه جمال سال گذشته از سوی دیپلماتهای سفارت ایران در ژاپن تهدید شد. موارد فوق تأئیدی است بر موقعیت سیاسی و خطراتی که هم اکنون جان و زندگی او را تهدید میکند. ما داریم  صدای اعتراض جمال و خبر بازداشت وی را از سوی پلیس ژاپن به دنیا مخابره می کنیم و هر نوع خطر که جان و جسم جمال را نشانه بگیرد به پای دولت ژاپن می نویسیم و افکار عمومی جهان را علیه دولت این کشور و نقض حقوق پناهندگی جمال بسیج می کنیم. جمهوری اسلامی در کمین بازگرداندن جمال به ایران نشسته است. او هنوز در بازداشت پلیس ژاپن بسر می برد اجازه ندهید او را بازگردانند و مثل هزاران جمال دیگر به جوخه اعدام بسپارند. فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی از همه سازمانهایی که این نامه را دریافت میکنند مصرانه میخواهد که به نجات جان جمال بشتابند واز دولت ژاپن بخواهند که بدون هیچ اما و اگری حکم دیپورت جمال را لغو کند و حفظ جان وی  را به عهده بگیرد.

 

عبدالله اسدی دبیر

همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی

۸ مارس ۲۰۱۰

رونوشت به: سازمانهای مدافع حقوق پناهندگی ۲۰ آوریل ۲۰۱۰

 

بخوبی اطلاع دارید که مراد باد بدست و جمال چیر از اعضا و فعالین احزاب سیاسی کردستان ایران که سالها عمر خود را صرف مبارزه با حکومت جنایتکار و ضد بشری جمهوری اسلامی کرده اند، همراه خانواده هایشان مدت ۷ سال را در شرایط بسیار سخت ترکیه منتظر پاسخ قبولی یوان آنکارا بوده اند. اما بعد از این ۷ سال و علا رغم اینکه پاسخ قبولی را هم گرفته بودند، دولت ترکیه مانع از خروج آنان به کشور ثالث شد و در نهایت ناچار شدند بطور غیر قانونی خود را به کشور فنلاند برسانند. اکنون نزدیک به ۲ سال است که در فنلاند بسر می برند و در این مدت هم در انتظار پایان یافتن این شرایط سخت و به امید دریافت پاسخ مثبت اداره مهاجرت بوده اند تا بلکه بعد از انتظاری طولانی بتوانند همانند هر انسانی و بعنوان شهروندان جامعه فنلاند، از این سرگردانی و فشارهای ۹ سال عذاب روحی و فکری نجات پیدا کنند، اما با تعجب فراوان اطلاع یافتیم که اداره مهاجرت فنلاند پاسخ منفی به آنها داده است.

 

شما باید قطعا متوجه این مسئله بوده باشید که این دو خانواده پیشنه ای در مبارزه علیه حکومت اسلامی داشته اند و مجازات چنین افرادی در قوانین حکومت اسلامی بدون چون وچرا خطر مرگ است. علاوه بر این حتما اطلاع هم دارید که در ۱۰ ماه اخیر مردم ایران در این تلاش بوده اند که این حکومت ضد بشری را که زندگی ۷۰ میلیون انسان در ایران را به نابودی کشانیده و با تروریسم و آدم کشی دنیا را نا امن کرده است سرنگون کنند. گمان نمیکنیم از این مسئله هم بی اطلاع بوده باشید که در داخل ایران هر کسی که کوچکترین مخالفتی با این حکومت نشان دهد، جایش در زندان، شکنجه گاه و در نهایت اعدام است. بدون شک شما از تاریخ ۳۰ سال جنایت و آدم کشی حکومت اسلامی بر علیه مخالفین خود و احزاب و سازمانهای اپوزیسیون ایرانی در داخل و خارج از ایران هم بی اطلاع نیستید.

 

بنابراین با توجه به آنچه که اشاره شد. جواب منفی شما به این دو خانواده و افرادی مشابه اینچنین وضعی و در صورت دیپورت آنها به ایران، بلافاصله با خطر مرگ مواجه خواهند شد. آنها از روز یکشنبه ۱۸ آوریل دست به اعتصاب غذای خشک زده اند. اعتصاب غذای آنها صدمات و لطمات جبران ناپذیری بر جسم و فکرشان وارد خواهد ساخت و تا کنون هم از جانب شما عکس العملی انسانی و یا مطابق با ابتدایی ترین حقوق قانونی فنلاند در رسیدگی به وضع آنان مشاهده نشده است و این بی توجهی بدوراز هر گونه احساس مسئولیت انسانی و حتی قانونی شماست. ما بعنوان همبستگی فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی، تصمیم شما مبنی بر رد پذیرش آنها را، در راستای همکاری شما با حکومت اسلامی در ایران می دانیم آنهم حکومتی که در حال سقوط است. ما با تمام توان خود، این همکاری را به گوش افکار عمومی خواهیم رساند. فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی از اولین روز اعتصاب غذای این دو خانواده، در تلاش برای انعکاس وضعیت سخت و دشوار آنها در سراسر دنیا و بخصوص در فنلاند است. ما فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی از شما درخواست میکنیم که وضعیت و پرونده پناهندگی آنها را در راستای تایید و پذیرش بعنوان پناهنده مورد بررسی مجدد قرار دهید و با پذیرش آنها بعنوان پناهنده در فنلاند، تصمیمی در راستای پاسخ به حق طبیعی و انسانی آنها بگیرید در غیر این صورت دولت فنلاند بنا به تصمیم و رای فعلی اداره مهاجرت، عملا در جنایتی که حکومت اسلامی می خواهد علیه آنها انجام دهد سهیم و شریک خواهد بود.

 

از این رو دفاتر فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی که در کشورهای پناهنده پذیر فعالیت دارد و برای نجات جان فراریان از دست حکومت قاتل و آدم کش اسلامی تلاش می کند و تا کنون جان بسیاری از انسانهای شریف را نجات داده است، وظیفه خود می داند که وضعیت خطرناکی را که با تصمیم شما در انتظار این دو خانواده قرار گرفته است، وسیعا به اطلاع افکار عمومی، رسانه ها و سازمانهای مدافع حقوق پناهندگی در دنیا برساند. به امید پاسخ مثبت و خوشحال کننده از سوی اداره مهاجرت فنلاند برای نجات جان این انسانها.

 

با احترام

عبدل گلپریان دبیر همبستگی فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی – فنلاند

 

tel: 0405758250

website: www.hambastegi.org

e.mail: abdolgolparian1@gmail.comآدرس ایمیل جهت جلوگیری از رباتهای هرزنامه محافظت شده اند، جهت مشاهده آنها شما نیاز به فعال ساختن جاوا اسکریپت دارید