حزب مودرات باردیگر خواستار برقراری مقررات دشوارتری برای مهاجرت پیوند خانوادگی به سوئد شده است. این حزب می‌خواهد پیش‌نیاز داشتن کار و مسکن را برای افرادی که خواستار آوردن خانوده خود به سوئد هستند، دوباره برقرار کند.

در یک لایحه به پارلمان سوئد، سخنگوی امور مهاجرت حزب مودرات خئواستار این شده که افرادی که می‌خواهند خانواده‌ی خود را به سوئد بیاورند، باید ابتدا خود شغل و مسکن داشته باشند و بتوانند خود و خانواده‌ی خود را اداره کنند. چنین مقرراتی پیش از این هم وجود داشت اما در عمل گروه‌های زیادی از این مقررات مستثنی شدند. پناهندگان و خانواده‌های بچه دار که ۹۹ درصد متقاضیان مهاجرت پیوندی هستند، شامل این مقررات نیستند.

الیزابت اسوانته‌سون سخنگوی امور مهاجرت حزب مودرات می‌گوید:

 – اکنون تعداد بسیار کمی شامل این مقررات می‌شوند و قانون داشتن شغل و مسکن پیش از تقاضای پیوندخانوادگی بی‌اثر شده است. ما تصور می‌کنیم که چنین پیش‌نیازی باعث سرعت روند هم‌پیوستگی مهاجران با جامعه و اینکه این افراد زودتر روی پاهای خود بایستند، خواهد شد.

پناهجویان آلمان در آینده راحت‌تر وارد بازار کار خواهند شد و آزادانه‌تر در این کشور حرکت خواهند کرد و از شهری به شهر دیگر خواهند رفت. دولت آلمان فدرال در راه تحقق بخشیدن به چند تغییر قانونی در این زمینه است.

دولت آلمان درصدد است از موانع موجود بر سر راه پناهجویانی که در جستجوی کار هستند بکاهد. طبق مصوبه امروز چهارشنبه (۲۹ اکتبر / ۷ آبان) دولت آلمان، پناهجویان و کسانی که حضور و اقامتشان در این کشور بر حسب قانون «تحمل شده» (geduldet)، می‌توانند در آینده پس از ۱۵ ماه اقامت در آلمان، هنگام تقاضا برای یک کار، از حقوق برابر با دیگر شهروندان این کشور برخوردار باشند.

قاعده موسوم به «ارجحیت موردی» در مورد پناهجویی که ۱۵ ماه از اقامتش در آلمان بگذرد دیگر اجرا نخواهد شد. طبق این قاعده، باید ثابت می‌شد که بین شهروندان آلمانی و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا که درخواست تصدی یک شغل را داده‌اند، متقاضی مناسبی وجود ندارد تا یک پناهجو بتواند آن شغل را بدست آورد و استخدام شود.

پیش از این پناهجویان با گذشت ۴ سال از اقامت‌شان اجازه می‌یافتند بدون قاعده «ارجحیت موردی» وارد رقابت در بازار کار شوند. در مورد پناهجویانی که نیروی متخصص به شمار می‌آیند، این قاعده پس از دوره سه ماهه‌ای که در آن اجازه کار ندارند، برداشته می‌شود.

رفع محدودیت اقامت در محلی معین

افزون بر این، پناهجویان پس از سه ماه اقامت در آلمان دیگر مجبور به اقامت در محلی نیستند که مقامات اداره مهاجرت و اتباع بیگانه تعیین کرده‌اند. البته این قاعده کسانی را در برنمی‌گیرد که قرار است به کشوری که از آن به آلمان آمده‌اند بازگردانده‌ شوند.

به جای آن قرار است که ایالت‌های مختلف آلمان به طور عادلانه در پرداخت هزینه برای تامین مسکن پناهجویانی که درآمد کافی و مطمئن ندارند سهیم شوند.

تغییراتی که قرار است صورت گیرد بخشی از توافقی است که به تازگی میان دولت فدرال و ایالت‌های آلمان بر سر مسئله پناهندگی در این کشور صورت گرفته است.

در این توافق از جمله پیش‌بینی شده که سه کشور صربستان، مقدونیه و بوسنی-هرزگوین جزو «کشورهای امن» به شمار بیایند تا پناهجویانی را که از این کشورها راهی آلمان شده‌اند، بتوان راحت‌تر به آن‌ها بازگرداند. در ازای آن، دولت آلمان حاضر شده تغییرات قانونی یاد شده را بپذیرد.

همچنین قرار است در آینده پناهجویان برای گذران زندگی خود به محض ترک نخستین محلی که آنان را پذیرفته، به جای مواد غذایی، پول دریافت کنند.

دو کارمند سابق اداره‌ی مهاجرت شهر مالمو که متهم هستند با دریافت رشوه، اجازه‌ی اقامت سوئد را به فروش می‌رساندند، امروز محاکمه شدند. این دو با دریافت مبالغی هنگفت اقدام به صدور اجازه اقامت غیرقانونی می‌کردند و بیش از ۶۰۰ هزارکرون از این راه درآمد کسب کرده‌اند. علاوه بر این دو نفر، یک متهم سوم هم هست که به جرم همکاری با این دو، اقدام به جعل گذرنامه و کارت‌شناسایی می‌کرده است. 

• دولت ایتالیا قایقی چوبی حاوی ۳۲۹ مهاجر که در آب‌های ایتالیا سرگردان شده بودند نجات داد.
• پناهجویان ایرانی از جمله سرنشین‌های این قایق بودند.
• هر ساله تعداد بسیاری از شهروندان خاورمیانه و آفریقای شمالی می کوشند از طریق مدیترانه وارد ایتالیا و اروپا شوند.

ایتالیا روز یکشنبه ۳۲۹ مهاجر را که در حال تلاش برای ورود به این کشور در دریا سرگردان شده بودند نجات داد. در میان مسافرین این کشتی ماهیگیری چوبی، علاوه بر چند ایرانی، شهروندانی از سوریه، لیبی، مصر، اریتره و سودان نیز حضور داشتند.

این مهاجرین، که پنج زن باردار هم در میان‌شان بود، دیروز به بندر پوزالوی سیسیلی رسانده شدند.

این عملیات دولت ایتالیا چند روز پس از آن می آید که پنج ناو جنگی دائمی این کشور که بین جزیره سیسیلی و ساحل شمال آففریقا مستقر بودند و جان بیش از ۱۰۰ هزار مهاجر از خاورمیانه و آفریقا را نجات داده بودند کنار گذاشته شدند. فعالین حقوق بشر می گویند این حرکت به قیمت جان بسیاری از مهاجرین تمام خواهد شد.

سال گذشته، واژگون شدن یکی از کشتی هایی که قصد ورود به جزیره لامپدوسا را داشت به کشته شدن بیش از ۳۶۰ مهاجر (که بیشتر از اهالی اریتره بودند) انجامید.

به گفته نهاد پناهندگان سازمان ملل، بیشتر افرادی که می کوشند از طریق دریای مدیترانه وارد ایتالیا شوند پناهجو هستند، از جمله ده‌ها هزار نفر که از جنگ داخلی سوریه گریزانند و شمار مشابهی که از خدمت وظیفه اجباری در اریتره می گریزند.

چهارشنبه  ۵ نوامبر تولد تو است ریحانه جان، تویی که جشن و مهمانی را آنقدر دوست داشتی که حتی در حبس و پشت میله های زندان، مهمانی دادی و تولدت را جشن گرفتی. به مناسبت تولد تو آزاده دختر در شهر گوتنبرگ سوئد ساعت ۱۸ گرد هم میاییم و با شاخه گلی و شمعی فروزان یاد و خاطره تو را و سالروز تولدت را گرامی میداریم. تولدت مبارک ریحانه عزیز

مکان: ساختمان ویکتوریا هوست (Viktoriahuset)  جنب سینما هاگا واقع در پرینس گاتان (Prinsgatan) – طبقه سوم

زمان: چهارشنبه ۵ نوامبر ساعت ۱۸

فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی واحد گوتنبرگ

فراخوان برای نجات یک روزنامه‌نگار پناهجو از دیپورت به ایران

از همه انسان‌های آزاده و مدافع حقوق بشر برای نجات «فرشید فرخ‌نیا» روزنامه‌نگار پناهجو در بلغارستان از استرداد به ایران درخواست کمک فوری می‌کنیم. «دولت جمهوری بلغارستان» اعلام کرده «فرشید فرخ‌نیا» ژورنالیست و فعال حقوق بشر را در روز یکشنبه ۹ نوامبر ۲۰۱۴ (۱۸ آبان‌ماه ۱۳۹۳) از این کشور اخراج و به «دولت جمهوری اسلامی ایران» تحویل می‌دهد. درخواست پناهندگی این روزنامه‌نگار در بلغارستان مورد بررسی قرار نگرفته و در همان مرحله اول این درخواست، رد شده و پرونده وی نیز بسته شده است و در صورت دیپورت به ایران در خطر جدی شکنجه و اعدام قرار دارد. این پناهجو در سال ۲۰۰۹ میلادی، به صورت قانونی و با پاسپورت واقعی وارد بلغارستان شده، و در این مدت بر سر دریافت حق قانونی پناهندگی و انتقال به کشور امن سوم، مبارزه کرده و در نهایت در کمال ناباوری زندانی می‌شود. فرشید فرخ‌نیا در چندین نوبت به صورت اعتصاب غذا و تحصن در مقابل دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) و مقابل ساختمان دادگستری در شهر صوفیا نسبت به وضعیت ناعادلانه خود در این کشور اعتراض کرده و بارها در حالت وخیم جسمی در بیمارستان بستری و به کمک پزشکان حیات دوباره یافته است. سرانجام این کمیساریا به جای احقاق حق وی در پی همکاری با پلیس دولت بلغارستان، باعث می‌شود تا این ژورنالیست در حبس انفرادی افتاده و توسط بازجویان اداره پلیس شکنجه شود. این فعال حقوق بشر از سوی نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی بلغارستان، به اتهام واهی «جعلی بودن پاسپورت» بازداشت، بازجویی و به زندان محکوم می‌شود. مدارک مربوط به شکنجه وی توسط پلیس بلغارستان موجود و از سوی پزشکان بین‌المللی تایید شده است. این روزنامه‌نگار با حمایت بهائیان بلغارستان، به صورت موقت از زندان آزاد میشود اما همچنان در خانه خودش در حصر قرار داشته و به دور از چشم نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر در شرایطی غیر انسانی محدود شده است. این در حالی است که دولت جمهوری اسلامی ایران بارها تقاضای استرداد وی را از دولت جمهوری بلغارستان کرده که در نهایت با توجه به لابی‌گری‌های مداوم حکومت ایران در این کشور، با دیپورت فرشید فرخ‌نیا موافقت شده است. اکنون ما جمعی از فعالان مدافع حقوق بشر در ایران و خارج از کشور، فعالان سیاسی، مدنی، روزنامه‌نگاران و شهروندان، با امضای این فراخوان دولت جمهوری بلغارستان را از عواقب حقوق بشری دیپورت فرشید فرخ‌نیا چهره‌ی رسانه‌ای و فعال حقوق بشری آگاه ساخته و نسبت به سیاه شدن کارنامه حقوق بشری این کشور بیش از پیش و عواقب بعدی به خطر افتادن جان و حتی اعدام این ژورنالیست از سوی حکومت اسلامی ایران هشدار می‌دهیم. از تمامی انسان‌های آزاده، فعالان حقوق بشری، سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر، فعالان مدنی و سیاسی و همچنین دولت‌های مدافع دموکراسی و آزادی، درخواست کمک فوری می‌کنیم تا بتوانیم در این فرصت باقیمانده از دیپورت فرشید فرخ‌نیا جلوگیری کنیم. همراهان ما می‌توانند با امضای این فراخوان و نیز از طریق راه‌های زیر با وزارت امور خارجه بلغارستان و نماینده و شعبه‌های کنسولگری این کشور تماس گرفته و از راه تلفن، فاکس، ایمیل و ارسال پیام به دولتمردان بلغارستان، مانع از دیپورت و استرداد فرشید فرخ‌نیا به ایران شوند. امیدواریم همراهان ما بتوانند با استفاده از ایده‌های جدید و شیوه‌های نوین هرچه در توان دارند برای نجات این روزنامه‌نگار انجام دهند.

امروز ۱۵ میلیون نفر در دنیا در مهاجرت هستند. بر اساس سازمان نجات کودکان، در راه مهاجرت گروه کودکان بیشتر در معرض خطر قرار دارند. به دلیل نبودن راه‌های قانونی سفر به کشورهای اروپایی، شمار زیادی از پناهجویان با پذیرفتن خطر و به کمک قاچاق‌بران انسان سفر می‌کنند. یکی از این کودکان محسن یونسی است که از افغانستان فرار کرده است.

محسن در سن پانزده سالگی به تنهایی از افغانستان و با عبور از چندین کشور آسیایی و اروپایی به سویدن مهاجرت کرده است. راه سفر به اروپا اما برای محسن آسان نبوده، راه فرار برای کودکان پر از خطرهای بزرگ است. میکایله هاگه Mikaela Haga که در امور فرار و مهاجرت کودکان در سازمان نجات کودکان کار می‌کند، اظهار می‌دارد:

ما می‌دانیم که راه سفر و فرار برای کودکان پر از آسیب‌پذیری و خطرات بزرگ است. این خطرات نظر به انتخاب راه‌های مختلف سفر متفاوت هستند. شیوه انتخاب سفر پناهجویان رابطه مستقیم  به امکانات مالی آن‌ها دارد، پرواز با طیاره و یا هم سفر با کشتی و اینکه این کشتی در راه سالم می‌ماند و یا غرق می‌شود به نوع پر خطر بودن سفر کودکان اثر می‌گذارد.

میکایله هاگه در مورد نبودن راه‌های قانونی سفر پناهجویان به اروپا انتقاد می‌کند:

اتحادیه اروپا می‌تواند در مورد ایجاد راه‌های مطمئن قانونی سفر به کشورهای اروپایی کار کند. به طور نمونه: اتحادیه اروپا می‌تواند در عوض پرداخت پول به پُلیس مرزی اتحادیه اروپا که برای جلوگیری از ورود افراد به خاک اروپا فعالیت می‌کنند، به دفتر مساعدت و کشورهای عضو پول بیشتر بپردازد که پناهجویان را کمک کنند.

میکایله هاگه حتی خواهان توجه انفرادی به وضعیت و پرونده کودک است. مشکلی که امروز مانع این امر می‌شود معاهده دبلین است. به عقیده میکایله هاگه از بین بردن این معاهده به نفع کودکان پناهجو است.افراد نباید مجبور باشند با قدم گذاشتن در کشور اولی اروپا، درخواست پناهندگی بدهند.

یاسنکو سلیمویچ Jasenko Selimovic کاندیدای حزب مردم در اتحادیه اروپا هم طرفدار سیاست انسانی‌تر پناهندگی در سطح اروپاست، ولی لغو معاهده دبلین را راه حل این مشکل نمی‌داند. در عوض وی پیشنهاد می‌کند که مسئولیت شرکت‌های حمل و نقل در زمینه انتقال افراد به اروپا را از بین برد.

معاهده دبلین را می‌توان تغییر داد و این کار در گذشته هم اتفاق افتاده است. مشکل اساسی مسئولیت ترانسپورتی است که به دوش شرکت‌ها حمل و نقل هوایی گذاشته شده است. افرادی که می‌خواهند به اروپا سفر کنند، باید تکت (بلیت) دوطرفه خریداری کنند در غیر آن شرکت‌های ترانسپورتی مسافرین را به اروپا انتقال نمی‌دهند. یاسنکو سلیمویچ اضافه می‌کند: این مسئولیت سیاستمدارهای انتخاب شده توسط مردم است که به پناهجویان بله یا نخیربگویند. این مسئولیت را نیابد بالای شرکت‌های حمل و نقل انداخت.

حتی اگر معاهده دبلین هم لغو شود و مسئولیت شرکت‌‌های حمل و نقل  هوایی در فروش تکت دوطرفه هم از بین برود، برای پناهجویان دشوار خواهد بود خود را به اروپا برسانند. به همین خاطر میکایله هاگه از سازمان نجات کودکان می‌خواهد راه‌های قانونی آمدن به اروپا باز شود.

برای پناهجویان امکان آن داده شود در کشوری که زندگی می‌کنند، درخواست پناهندگی به کشورهای اروپایی بدهند. به عقیده میکایله هاگه این بهترین روشی است که می‌تواند از آسیب‌پذیری کودکان و بزرگسالان در سفرهای پرخطر جلوگیری کند.

محسن یونسی با دشواری‌های زیادی در فرار خود از افغانستان تا سویدن رو به رو شده است. برای وی فرار، سفر و رسیدن به سویدن حدود شش ماه را در برگرفته، او شاهد تجارب سخت پناهجویان دیگر در چندین کشور بوده است. سوء استفاده جنسی از کودکان توسط قاچاق‌بران گزارش می‌شود و یا هم شرایط  ناگوار اقتصادی کودکان را مجبور می‌کند تا زمان رسیدن به کشور مطلوب خود سکس بفروشند.

در هشت سال اخیرتعداد پناهجویانی که نه می توانند اجازه اقامت دریافت کنند و نه می توان آنها را اخراج کرد، درسوئد پنج برابرشده است. ازسال ۲۰۰۶ به این سو تعداد پناهجویانی که جواب منفی برای اقامت خود دریافت کرده اند، اما امکان اخراج آنها وجودندارد، از هزارنفر به پنج هزارنفر رسیده است.

این افراد در واقع باید سوئد را ترک کنند، اما به دلایلی نمی توان آنها را اخراج کرد.جمله دلایل چنین وضعی، این است که برخی از کشورها از پذیرش این پناهجویان خودداری می کنند و یا این که این افراد نمی توانند هویت خود را ثابت کنند و مدارک لازم برای سفر را به دست آورند.
معاون بخش حقوقی اداره ی کل امور مهاجرت Carl Bexelius چنین وضعیتی را مشکل آفرین می داند. او می گوید که با افزایش بسیار زیاد پناهجویان مواجه شده ایم، اما حتا بدون درنظرگرفتن چنین تعدادی، بازهم عجیب نیست که چنین وضعیتی پیش آمده است. او می گوید که این مسئله امری سیاسی ست و باید تصمیمگرفته شود که آیا لازم است بودجه ی بیشتری برای اجرای اخراج این پناهجویان دراختیار پلیس قرارداده شود یا نه، اما درهرحال هیچ راه حل آسانی وجودندارد.
Christina Höj Larsen سخنگوی سیاست مهاجرتی حزب چپ به وضعیت این پناهجویان انتقاد دارد و خواهان نگاه مجددی به قانون اتباع بیگانه است. اومعتقد است که این افراد در زمان رسیدگی به پرونده شان باید امکان کارکردن و زندگی درسوئد را داشته باشند. او همچنین خواهان این است که بداند تا پیش از دریافت اجازه ی اقامت چه مرززمانی برای انتظارپناهجویان وجود دارد. به نظر او انسان ها نباید مجبور شوند با پول ناچیزی در حاشیه ی جامعه به سر برند، این نه برای آن ها خوب است و نه برای جامعه.
کشورهایی که اداره کل امور مهاجرت برای تایید هویت پناهجویان با آنها مشکل دارد افغانستان، عراق، سومالی، اریتره و فلسسطینی‌ها هستند. با وجود این که افغانستان دراین فهرست اداره ی مهاجرت قرار دارد ولی بسیاری از پناهجویان افغان به آن کشور بازگردانده می شوند. این مقررات زمانی ایرانی هائی را نیز که فاقد گذرنامه و یا مدارک سفر بودند در بر می گرفت. دراین مورد بارها شاهد اخراج پناهجویان ایرانی بوده ایم که علیرغم نداشتن گذرنامه و یا مدارک سفر به ایران فرستاده شده اند. امیر رضا مشعلیان یکی از پناهجویان اخراجی ست که اداره ی مهاجرت او را برای گرفتن گذرنامه ی خود برای اخراج زیر فشار قرار داده است. او دو سال پیش همراه مادر و خواهر خود به سوئد پناهنده شد، اما با درخواست پناهندگی آن ها موافقت نشده است. با او گفتگویی داریم که در فایل صوتی گزارش قابل شنیدن است.

متوسط تحصیلات افرادی که به تازگی به سوئد مهاجرت کرده‌اند بالاتر رفته است. اداره‌ی کاریابی در گزارشی که به دولت ارایه کرده آورده است که یک سوم از مهاجران تازه‌وارد تحصیلاتی بالاتر از دبیرستان دارند.

در این گزارش آمده است که ۲۴ درصد از مهاجران تازه وارد به سوئد، تحصیلاتی بالاتر از دبیرستان دارند .این آمار سال گذشته ۱۸ درصد بوده است. اداره‌ی کاریابی همچنین اعلام کرده است که مهاجران کم سواد که تحصیلاتی پایین‌تر از دبیرستان را دارند نیز کاهش یافته و به ۳۶ درصد کل مهاجران تازوه وارد رسیده است. این اداره از دولت خواسته است که  برای استفاده‌ی بهینه از توان مهاجران در بازار کار سوئد، کارمندان بیشتری را در این اداره استخدام کند.