دوستان عزیز

در مسیر رسیدن به محل تظاهرات به این فکر میکردم که چند بار دیگر قرار است تظاهرات اعتراضی داشته باشیم؟ چند بار دیگر باید برای دفاع از حق پناهندگی راهپیمایی کنیم؟ چه مدت تا آن دنیای بهتر که در آن هیچکس غیرقانونی نیست ویا اصولا مجبور به فرار از محل زندگی خود نباشد، باقی مانده است؟

پاسخ این است که تا زمانی که من و شما و بقیه ۹۹% مردم دنیا تحت حاکمیت ۱% از جمعیت که مالک همه ثروتها هستند، باشیم اوضاع بهمین منوال خواهد بود. آن یک درصدی که منشا تمامی جنگها و فقر و بدبختی و دیکتاتوری هستند و تا زمانیکه اینها در قدرتند، میلیونها انسان مجبور به فرار از محل زندگی خود خواهند بود. و هنگامیکه به مکانی امن تر میرسند، مجبور میشوند که مخفی شوند. امروزه در کشور سوئد شاهد حمله به پناهجویان مخفی هستیم .این حملات نه تنها علیه حقوق انسانی پناهجویان است، بلکه تمامی ارزشهایی را که کارگران و مردم سوئد بخاطرش مبارزه کرده اند پایمال می کند.

پروژه روا، تنها نوک کوه یخ سیاست غیرانسانی پناهنده پذیری در سوئد را به نمایش میگذارد. دولت دست راستی سوئد دستور اخراجهای متعددی را صادر کرده است. این در حالیست که وزیر اخراج ( منظور وزیر امور مهاجرین است) توبیاس بیلستروم اعلام کرده که ” حجم ” مهاجرین در سوئد باید کاهش پیدا کند و اداره مهاجرت بابت اخراج هر کودک مبلغ ۴۵۰۰ کرون قرار است پاداش دریافت کند. اما واقعیت این است که مشکل تعداد مهاجرین و پناهندگان نیست . بلکه معضل را باید در سیاستهای راست دولت که منجر به بدترشدن بیش از پیش شرایط زندگی برای کسانی که در اعماق جامعه قرار دارند شده است ، جستجو کرد. اقشار پایینی جامعه از بیکاران و بیماران گرفته تا اقشار کم درآمد و پناهجویان.

یکی دیگر از نتایج منفی پروژه روا، تقویت راسیسم و تمایلات ضدخارجی در جامعه است . دولت و حزب راسیستی دمکراتهای سوئد تلاش می کنند که جهت نارضایتی مردم از کم شدن بودجه خدمات اجتماعی و رشد بیکاری را بسمت پناهجویان و کسانی که فاقد مدارک هویتی هستند، تغییر دهند. دولت سوئد و اتحادیه اروپا عوامل اجرایی و در خدمت منافع بانکها و شرکتهای بزرگ هستند. مردمی که از بیکاری و زدن بودجه خدمات اجتماعی و خصوصی سازیها صدمه می بینند، با پناهجویان وکسانی که در معرض اخراج هستند، دارای منافع مشترکی هستند. سرنوشت و آینده پناهجویان و کسانی که فاقد برگه هویتی هستند، امر همه مردم است. همه مردمی که در حال حاضر و یا در آینده قربانی سیاستهای راست هستند. سیاستهای راستی که ریشه اش در نظام غیرعادلانه کنونی است .

جنبش علیه پروژه روا، میبایست خواسته های متعدد  روشنی را مطرح کند. پروژه روا باید کاملا بدور انداخته شود. علاوه براین خواسته مهم میبایست ما معلمین، کارکنان درمانی، اتحادیه های کارگری و خلاصه کلام ما ۹۹ درصدیها خواستار برسمیت شناخته شدن حق پناهجویان فاقد مدرک هویت از برخورداری از درمان و مسکن و تحصیل و کار شویم . قوانین کار باید در مورد آنان به یکسان اجرا شود.

جنبش پناهندگی باید این خواسته ها را مطرح کرده و خود را تنها به خواست امنستی برای تمامی پناهجویان مخفی و توقف اخراجها محدود نکند.

ما آرزو می کنیم که در دنیایی زندگی کنیم که در آن هیچکس مجبور به فرار از جنگ و فقر و شکنجه و دیکتاتوری نباشد. ولی تا زمانیکه شرایط غیرانسانی و ناعادلانه در دنیا مسلطند، جنبش پناهندگی همچنان با خواسته اقامت برای پناهجویان، امنستی برای پناهجویان مخفی و رعایت مقررات اتحادیه ای برای نیروی کار مهاجر به مبارزه خود ادامه خواهد داد.

ما فدراسیون پناهندگان ایرانی، از کلیه انسانهای شریف، سازمانهای کارگری و احزاب مترقی میخواهیم که با پناهجویان مخفی اعلام همبستگی کرده و از خواسته های جنبش پناهندگی حمایت کنند. خواسته های ما بدین قرارند:

۱- پروژه روا را باید بدور انداخت. توقف فوری تعقیب پلیسی پناهجویانی که فاقد مدارک هویتی هستند

۲- امنستی و اقامت برای کلیه پناهجویان مخفی

۳- توقف اخراجها

۴- حق اقامت برای کلیه کسانیکه بدلیل ترس از اعدام و شکنجه و یا جنگ و نابسامانی اجتماعی گریخته و به سوئد پناه میبرند.

۵- حق استفاده از امکانات درمانی ، تحصیل و شغل برای تمامی کسانیکه فاقد مدارک هویتی هستند.

سوسن صابری