abe-asadi

همجنسگرایان هم باید دلایل کافی داشته باشند تا به عنوان پناهنده پذیرفته شوند. طرح یک سئوال از عبدالله اسدی در مورد متقاضیان پناهندگی همجنسگرا

abe-asadi

همبستگی: ما بارها می بینیم که درخواست پناهندگی همجنسگرایان از سوی دفاتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و از سوی وزارتخانه ها و ادارات مربوط به امور پناهندگان در کشورهای غربی پاسخ منفی می گیرد. توصیه شما در این مورد چیست می توانید خیلی مختصر توضیح بدهید ازهمجنسگرایان ایرانی عمدتا چه سئوالاتی مطرح می کنند آیا آنها هم باید مدرک نشان بدهند تا به عنوان پناهنده پذیرفته شوند؟

از آنجایی که دلایل پناهندگی یک امر شخصی محسوب می شود، بله همجنسگرایان هم باید دلایل کافی داشته باشند تا به عنوان پناهنده پذیرفته شوند. در بعضی موارد از آنها هم خواسته می شود برای اثبات دلایل خود مدارک نشان بدهند ولی پاسخ دقیق به سئوالاتی که کارمندان امور پناهندگی در این خصوص مطرح می کنند بسیار تعیین کننده است.بستگی به این دارد فردی که دلایل همجنسگرائی برای درخواست پناهندگی خود ارائه می دهد قبلا درچه وضعیتی قرار داشته است؟ برای مثال باید ببینند فرد همجنسگرا قبلا به همین منظور دستگیر و یا زندانی بوده است یا نه، باید ببینند به همین دلیل تحت تعقیب بوده یا نه. یا اینکه شرایط وی در میان خانواده و دوستان و اطرافیانش چگونه بوده است! سن را میپرسند. ازچه زمانی متوجه تمایلات جنسی خود شدید؟ آیا این موضوع را با خانواده و بستگانت در میان گذاشته بودید؟ برخورد آنها به این موضوع چگونه بوده؟ آیا خیلی راحت با شما کنار آمدند یا برای آنها غیرقابل قبول بود؟ می پرسند همه اعضای خانواده عکس العمل منفی به این موضوع نشان دادند یا نه؟ در بسیاری از موارد همه اعضای خانواده مثل هم به این موضوع عکس العمل منفی نشان نمی دهند. ولی فضای عمومی و فرهنگ غالب در مورد همجنسگرایان در کشورهای اسلامی بویژه در ایران منفی و تحقیرآمیز و بشدت تبعیض آمیز است و بعنوان یک بیماری به آن نگاه می کنند. اعضا و بستگان خانواده از اینکه اطرافیانشان بفهمند فرزندشان همجنسگراست وحشت دارند. در بسیاری از موارد آن را به عنوان یک لکه ننگ به پیشانی خانواده و بستگان خود نگاه می کنند. می پرسند همجنسگرایان در ایران چگونه هم دیگر را پیدا می کنند؟ آیا آنها کلوبی یا محلی برای جمع شدن خود دارند؟ وب سایت چه؟ ازچه طریقی می توانند هم دیگر را پیدا کنند؟ آیا می توانند در جایی به طور علنی جمع شوند؟ پلیس از جمع شدن آنها ممانعت نمی کند؟ می پرسند اگر پلیس دو نفر همجنسگرا را در حال سکس ببیند و بگیرند قانونا چه اتفاقی می افتد؟ آیا شما تابحال در همین رابطه بازداشت شده بودید؟ خانواده و بستگانت از بازداشت شما باخبر بودند؟ فهمیدند شما را به چه جرمی بازداشت کرده بودند؟ پیش پلیس اعتراف کردید که همجنسگرا هستید؟ مدرکی در این رابطه دارید؟ دوست پسر/دختر داشتید؟ چند روز در بازداشت بودید در کدام بازداشتگاه؟ مامورینی که شمارا بازداشت کردند در طول آن مدت چگونه با شما برخورد کردند؟ چه حرفهایی به شما زدند؟شخص همجنسگرا چنانچه در همین رابطه مورد توهین و بی احترامی و ضرب و شتم قرار گرفته باشد لازم است در مصاحبه خود با وکیل و مسئول پرونده اش موارد فوق را با جزئیات بیان کند.

 این دسته از متقاضیان پناهندگی باید بیان کنند که فضای عمومی در ایران در بسیاری از موارد طوری است که چنانچه دوستان و همکار و همکلاسی هایشان خبر پیدا کنند که دوست یا همکارشان همجنسگراست روابطشان را با آنها قطع می کنند. در واقع همجنسگرایان نه تنها در نزد خانواده و افکار عمومی درایران پذیرفتنی نیستند، بر طبق قوانین اسلامی به آنها بعنوان مرتد برخورد می شود. این یک سنت و فرهنگ دیرینه در ایران و در کشورهای اسلامی بوده است.

 برای مثال در دوران هخامنشیان و  ساسانیان نیز افراد بجرم همجنسگرایی با مجازات اعدام مواجه می شدند. گفته می شود برخی از پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که در ایران قبل از ظهور زرتشت اجتماعات همجنس‌گرایانه وجود داشته‌است. هرودوت نیز “شاهد بازی” هخامنشیان را گزارش کرده‌است. “شاهد بازی” یکی از نمودهای همجنس‌گرایی در دوران باستان است. وجود روابط همجنس‌گرایانه مردانه در زمان اشکانیان و ساسانیان نیز دیده شده‌ است. در ایران پس از اسلام با همجنس‌گرایی و روابط همجنس‌گرایانه در مکان‌های زیادی همچون دیرها، کاروان‌ سراها، حمام‌ها و پادگان‌های نظامی برخوردی صورت نمی‌گرفته. در ادبیات ایران داستان‌هایی حول محور عشق دو همجنس به یکدیگر نیز وجود دارد. ناظر و منظور منظومه‌ای عاشقانه ‌است که توسط شاعری بنام وحشی بافقی سروده شده که در آن پسر وزیر که ناظر نام دارد عاشق منظور پسر پادشاه می‌ شود. من در طول این سال ها که در فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی فعالیت داشته ام با کیس های بسیاری از متقاضیان پناهندگی همجنسگرای ایرانی مواجه بوده ام.  در قوانین و در تفکر  و سنتهای اسلامی حتی برزبان آوردن همجنسگرایی منع می شود و اگر هم اسم ببرند به آنها می گویند “همجنس باز” که در خود جز الفاظ تحقیرآمیز میباشد. احمدی نژاد در اجلاس سازمان ملل در نیویورک نیز همین را گفت. بنابراین کسانی که به عنوان فرد همجنسگرا یا به عبارت دیگری دگرباشان تقاضای پناهندگی می کنند باید در نظر داشته باشند که در گفتگو با وکلا و کارمندان ادارات امور پناهندگی، با استدلال و با نمودهای روشن در مورد گذشته خود و تبعیضاتی که علیه آنها وجود داشته صحبت کنند.