به جرات باید گفت که مشکل نقض حقوق زنان حتی با اصلاح کامل قوانین هم حل نخواهد شد؛ و ضرورت تغییر نگاه مردان احساس میگردد. زیرا امکان اقدام قانونی در محیط خانواده کم است. بخشی از مردان هم در منزل، برتری خود را با استفاده از قدرت بدنی یا موقعیت اجتماعی به زن تحمیل می‌کنند. آنان حتی با فریاد هم که شده (اگر کتک نباشد) یا تهدید به جدایی و آبروریزی (که برای زنان بسیار مشکل است) و…، موجب تسلیم بانوان در خانواده می‌شوند. به این ترتیب اصلاح این مسائل باید از اصلاح اخلاقی و رعایت حقوق برابر آنان با مردان در خانه آغاز شود. نگاه تحقیرآمیز به زنان در اجتماع هم به شکل‌های گوناگونی وجود دارد و در مسائل زیادی تا حد گفتار عادی هم تأثیر می‌گذارد. مثلاً لفظ “نامرد” در ایران به‌عنوان یک توهین، رایج شده است! الفاظی همچون “مثل مرد حرف بزن”، “حرف خاله زنکی” و “قول مردانه” نیز بعضاً چنان عادی شده‌اند که گویی عین حقیقت هستند. حتی مردانی برای تأکید یا توهین می‌گویند که اگر چنان بود “شلوار زن” یا “دامن” به پایم خواهم کرد، یا فلان مرد “شوهر” کرده و… که این الفاظ تهوع‌آور نماد عینی تحقیر زنان بوده واز فضای ناشی از تحقیرزن در جامعه اسلامی تاثیر می پذیرد که باید به سرعت ترک شده و با آن مقابله کرد. از سویی ناظر عده ای هستیم که تصور می‌کنند “ناموس” و “بی ناموسی” فقط برای زنان بوده و هرزگی مردان هرگز در آن حد اهمیت ندارد. حتی برخی افراد سنتی معتقدند که اگر زنی (یا مردی) مورد تجاوز قرار گیرد، ناموس او بر باد رفته که اوج کوته اندیشی و تعصب است. تجلی این موارد نیز در فحاشی به خواهر و مادر یا زن دیگران است که رکیک‌ترین نوع توهین به شمار می‌رود. البته بسیاری از روشنفکران و مدافعان حقوق زنان معتقدند که اصلاً ناموس به آن شکل وجود ندارد، مرد و زن به یک اندازه متعلق به هم بوده و بی‌بندوباری هر دو جنس به یک مقدار زشت است. حال از مباحثی همچون فریب زنان و… خودداری می‌کنیم که مردود بودن آنها جای بحث ندارد.  به این ترتیب مشخص است که احقاق حقوق زنان، رویکرد اخلاقی خاصی را می‌طلبد که حتی شامل خصوصی‌ترین سطح زندگی و اعمال باشد. مردان نیز بایستی ملتزم پایبند شوند که حتی در حریم خانه هم از موقعیت برتر جسمی یا اجتماعی سوءاستفاده ننمایند. البته باید اشاره کرد که خوشبختانه بخش زیادی از مردان امروزی با نگاه تحقیر آمیز به زنان مخالف هستند ؛ اما این پرسش همیشه در کنار مسائل مربوط به زنان وجود دارد  که آیا با وجود حکومتی زن ستیز مثل حکومت اسلامی در ایران امیدی به بهبود شرایط برای زنان وجود دارد ؟