موج پناهندگی که عمدتا از ماه اوت سال ۲۰۱۵ به طرف اروپا آغاز شد بسیاری از کشورهای اروپایی را سخت غافلگیر کرد. موجی که علیرغم کشیدن حصارهای بلند مرزی به روی آنها در ترکیه و یونان و مقدونیه، اگر چه از نظر تعداد بسیار کاهش یافته است اما پایانی ندارد. چرا که جنگ و جنایت در مناطقی که پناهجویان مجبور به ترک آن می شوند پایانی ندارد. برای همین است که کشوری مثل سوئد با وجود اینکه از قدیم سیاست پناهنده پذیری نسبتا انسانی و سخاوتمندانه تری داشته است در چنین شرایطی تحت نام اینکه سوئد ظرفیت بیشتری برای پذیرش پناهندگان ندارد، طرح قانون موقت پناهندگی را به رای و به اجرا می گذارد. طرحی که قرار است برمبنای آن ۸۰ هزار نفر از کشور سوئد به کشورهای خود اخراج شوند. قرار است هرکس پاسخ منفی گرفته است کمپ ها و خانه های اداره مهاجرت را ترک کند. قرار است کارت های شناسایی از پناهجویانی که پاسخ منفی می گیرند پس گرفته شود و یا برای آنها تمدید نشود. در این صورت این دسته از پناهجویان برای دریافت دارو و خدمات پزشکی با مشکل مواجه می شوند چون بدون کارت شناسایی ارائه خدمات درمانی خیلی ساده به آنها صورت نمی گیرد.
به گفته شما بعنوان وزیر مهاجرت سوئد قرار است تا سه سال دیگر سیاست پناهنده پذیری دولت سوئد در پایینترین سطح خود قرار گیرد. قرار است از این پس کسانی که بعد از ۲۴ نوامبر ۲۰۱۵ به کشور سوئد وارد شده اند و به شرطی که واجد شرایط پناهندگی تشخیص داده شوند، به آنها اقامت سه ساله موقت و به افرادی که نیاز به حمایت داشته باشند اقامت موقت ۱۳ ماهه تعلق بگیرد. قرار است از این پس پناهجویانی که درخواست پناهندگی کرده اند، حتی در صورت نیاز به حفاظت، اجازه استفاده از پیوند خانوادگی را نداشته باشند.
دان الیاسون مدیر کل اداره مهاجرت سوئد بدون توجه به جنبه های فردی و حقوقی در مصاحبه ای با خبرگزاری ت ت می گوید: در میان ۱۶۰ هزار نفری که سال گذشته وارد سوئد شده اند نیمی از آنها به درخواست پناهندگی خود پاسخ منفی دریافت خواهند کرد. او می گوید در حال حاضر تمرکز اداره مهاجرت در مورد وضعیت پناهندگی کاملا “سیاسی” است و “سیاسی” به این موضوع نگاه می کند. معمولا کمتر اتفاق می افتد یک مقام اداره مهاجرت با این صراحت اعلام کند که تمرکز این اداره در حال حاضر کاملا سیاسی است؛ عمدتا گفته می شد اداره مهاجرت یک نهاد حقوقی است چون پناهندگی هم یک امر فردی و حقوقی است. هرچند این موضع گیری که آقای دان الیاسون بعنوان نماینده اداره مهاجرت بیان می کند ربط چندانی به پناهجویان ایرانی ندارد چون پناهجویان ایرانی از قدیم دارای پرونده فردی و دلایل فردی برای درخواست پناهندگی خود بوده اند.
آقای مورگان یوهان سون، قاعدتا این بحث ها درمقابل موج پناهندگی از سوریه و عراق و افغانستان مطرح می شود و می خواهند راه حل سیاسی برای آن پیدا کنند. راه حلی که دولت سوئد در مقابل موج پناهندگی طرح کرده است با مبانی و معیارهایی که سیاست پناهنده پذیری سوئد بر آنها بنا شده است در تناقض کامل قرار دارد. در پی اجرای چنین قوانینی زندگی انسان های زیادی نابود می شود درحالی کشوری مثل سوئد خود سالها سازنده زندگی برای انسانهای بی شماری مشابه همین هایی که امروز از جنگ و فقر و شکنجه و زندان گریخته اند بوده است. بسیاری از همین پناهجویان در طول یکسال گذشته بستگان و همراهان زیادی را در آب های مدیترانه و دریای اژه و در آن سوی مرزها از دست دادند.
آقای یوهانسون، کار بجایی رسیده است که شمار زیادی از پناهجویان، بازگشت به عراق و افغانستان تکه و پاره شده را برفضا و شرایط پناهندگی در کشور سوئد ترجیح دهند و در صف داوطلبین بازگشت به کشورهای خود قرار بگیرند آنقدر که در این دوره سختی کشیدند و تحقیرشدند؛ آنقدر که محل های استقرارشان از سوی گروههای راسیستی به آتش کشیده شد، آنقدر که اقدامات جنایتکارانه بعضی از گروههای متعصب اسلامی و تروریستی در فضای عمومی به همه پناهندگان تعمیم داده شده و می شود. آنقدر که رشد راسیسم و بیکاری و بدتر شدن شرایط اجتماعی و کمبود مسکن و بسیاری دیگر از این موارد را به پای ازدهام پناهندگان و خارجیان نوشتند بسیاری ترجیح دادند به همان جهنمی که از آن گریخته بودند برگردند با اینکه در همین یکسال گذشته و در مسیر رسیدن به اروپا ۱۱ هزار نفر جان خود را از دست دادند.
پناهجویان سوری بزرگترین گروه از پناهجویان را تشکیل می دهند که عمدتا از نیمه دوم سال ۲۰۱۵ به طور گسترده تری به طرف اروپا حرکت کردند. همه دنیا هم می داند که هیچ نقطه امنی در سوریه باقی نمانده است تا حتی یک پناهجوی سوری را به آنجا بازگردانند. شاهکارترین راه حل این بود که اتحادیه اروپا آنها را در ترکیه و یونان با توسل به زور و کشیدن حصارهای بلند مرزی مهار کرد. گروه دوم پناهجویان از افغانستان هستند در مورد آنها نیز هم سفیر سوئد در کابل و هم ارزیابی کمیسیون اروپا وهم سازمان عفو بین الملل نظرشان این است که هیچ نقطه امنی در افغانستان وجود ندارد و آن مناطقی که اتحادیه اروپا به عنوان مناطق امن شناسایی کرده است به گواهی اخباری که از افغانستان می رسد شرایط امنیتی در آنها نیز روز به روز بدتر می شود.
آقای مورگان یوهانسون، با این حال قرار است کمک هزینه همه پناهجویانی که پاسخ رد دریافت کرده اند قطع شود و خانه هایی که در اختیارشان قرار دارد از آنها بازپس گرفته شود. در اخبار سوئد آمده بود در ارتباط با همین موضوع پلیس سوئد برای هماهنگی درنحوه بازگرداندن پناهجویان افغانستانی در شهر کابل دفتر باز کرده است. این در حالی است که سفیر سوئد در کابل اوضاع امنیتی در افغانستان را بدتر ارزیابی می کند؛ سفیرسوئد در مصاحبه با رادیو سوئد گفت: “به دلیل ناامنی به ندرت از ساختمان سفارت در کابل خارج می شود و تقریباً تمام سال را داخل ساختمانی که به شدت محافظت می شود گذرانده است.” اتحادیه اروپا هم در نظر دارد ۶ منطقه از افغانستان را امن اعلام کند تا بتواند شمار زیادی از پناهجویان را به آن مناطق “امن” بازگرداند. اتحادیه اروپا حتی تهدید کرده است چنانچه دولت افغانستان برای باز پس فرستادن پناهجویان همکاری نکند کمک های بشردوستانه را به آن کشور کاهش خواهند داد. اما در همین مورد کمیسیون اتحادیه اروپا وضعیت امنیتی در افغانستان را بدتر ارزیابی می کند. سازمان عفو بین الملل نیز بر این باور است که هیچ منطقه ای از افغانستان امن نیست و اوضاع به سمت ناامنتر شدن می رود.
من بعنوان مسئول فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی این نامه را از دیدگاه سازمانی می نویسم که سالهاست در کشور سوئد و برخی از کشورهای اروپایی برای ارتقای فرهنگ مدرن و ادغام و همپیوستگی پناهندگان و مهاجران در جامعه تلاش زیادی به عمل آورده و خود را در ارتقای فرهنگ و ارزشهای برابر و انسانی در سوئد سهیم دانسته است. ما سیاست های پناهنده پذیری امروز سوئد را خلاف ارزشها و بنیادهای انسانی در سوئد می دانیم. ما معتقد هستیم با وجود همه بحث هایی که در مورد موج پناهندگی در کشور سوئد در جریان است و کم و کاستی هایی که برای رسیدگی به آنها صحبت می شود و شرایط جدیدی که بر سیاست پناهنده پذیری سوئد حاکم شده است، هنوز سوئد از ظرفیت های بسیار بالایی برای پذیرش و اسکان پناهجویان برخوردار است.
با احترام عبدالله اسدی دبیر فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی
۲۷ یولی ۲۰۱۶
///////////
Till Sveriges Regering
Justitie – och migrationsminister, statsråd, Morgan Johansson
Beträffande de nya svenska asylreglerna
Vi vill berätta – och det är så vi vill framföra detta
Som alla vet och känner till; trycket på Migrationsverket i Sverige och de flesta EU länderna har varit enormt stort sedan augusti 2015. I många av dessa länder uppstod panik på grund av enöverraskande stor flyktingvåg. Fastän det hela tiden byggdes höga och kraftiga murar och stängsel med taggtråd i vissa länder såsom; Grekland, Turkiet, Makedonien m.f. med anledning av gränskontrollernas effekter kring flera länder, fortsätter flyktingar ändå anlända till europeiska länder men i betydligt färre mängder.
Vad är anledningen till att lämna dessa länder utan stöd? Vi förstår att; terrorismen, inbördeskonflikterna, inbördeskrigen, de brutala slakterna av religiösa och etniska grupper samt förföljelse med sekteristiskt våld och ovisshet i framtiden, miljöförstöring etc. har orsakat att behövande människor söker en boplats med tak över huvudet för att kunna överleva.
I Sverige som i alla tider varit sett som ett generöst land som i alla tider har hjälpt flyktingar att kunna komma in och bosätta sig i ett tryggt land, hör man att, Riksdagen röstade den 21 juni, för att regeringens proposition med förslag om att svenska asylregler tillfälligt ska anpassas till miniminivån enligt EU-rätten och internationella konventioner. Lagen trädde i kraft 20 juli.” Varför kan man göra så?
Enligt dessa tillfälliga asylregler, ska mer än åttiotusen av de asylsökande som kommit till Sverige år 2015 utvisas till sina hemländer. När de som får avslag på sina asylansökningar, uppstår följande. De måste de lämna sina LMA kort till Migrationsverket. De måste lämna sina boplatser till Migrationsverket. För de flesta av dessa stackare och utsatta människor, så har de inte rätt att få vård mer, de får inte heller någon dagersättning och inte heller andra sociala bistående tjänster eftersom de saknar LMA kort. Det är en historisk försämring av flyktingars rättigheter i Sverige och inom Europa.
Ni, som minister har sagt att om tre år kommer Sverige att minska sin asylmottagning betydligt mer. De som lämnade in sina asylansökningar efter 24 november 2015, vad händer med dessa? Om de blir beviljade, får de tillfälliga tre års uppehållstillstånd? De som behöver hjälp att få ett tillfälligt uppehållstillstånd som ska gälla i bara tretton månader. De flesta av sådana asylsökande får inte använda sin rätt till anknytningsförhållandets regler.
I en intervju utförd av TT, berättade Dan Eliasson att ca hälften av asylsökande som kom till Sverige förra året, kommer att utvisas från Sverige. Han berättade vidare att statens syn på asylmottagning nu är politisk och vi fokuserar på detta politiskt. Som jag känner till denna bedömning, vill jag säga att, denna påstående är en motsats av Sveriges grundläggande asylmottagnings regler och normer. Jag har inte hört talas om att denna asyllag nu är politisk. Jag tycker att Sveriges asylmottagning har varit juridiskt korrekt eftersom asylrätten är en grundläggande lag i Sverige såväl som i Världen genom internationella avtal. Detta är en humanistpolitik.
Enligt Human Right Watchs publicerade rapporter, har över 11 000 flyktingar drunknat bara det senare året. Över flera miljoner flyktingar som är instängda och har ett förskräckligt och odrägligt liv inom Syriens, Turkiets, Greklands gränser. Jag menar inte att Sverige ska försöka ta in så många flyktingar som helst. Det är framför allt EU:s länder som ska hitta rimliga och humana regler och lösningar. Sverige bör vara en välbefinnande initiativtagare vilket kan ha en viktig roll som problemlösare.
Asylmottagnings problem är just nu väldigt komplicerade. Väntetiden för asylutredningar är väldigt lång. De flesta asylsökande som bor på flyktinganläggningar, asylboende, hos olika familjehem, Migrationsverkets boplatser etc. är väldigt trötta och besvikna. Dessa människor väntar på besked, bostad, saknar jobb, utbildning och blir ständigt förnedrade osv. De hör och lyssnar på hur olika asylboende blivit nerbrända av rasister och högerextremister. De är rädda när det blir deras tur. På grund av dessa obehagliga posttraumatiska händelser, vill en del återvända till sina fördärvade länder. Man ser och hör av rasisterna att flyktingar är extra belastningar och skuldbeläggningar till samhället och därför ska dem slängas ut. Därför vill en del återvända till helvete (sina länder) fastän de har mycket traumatiska tragedier i sin historia.
Största antal asylsökande är flyktingar som kommer från Syrien och plötsligt har hamnat i Sverige och i andra EU-länder. Hela världen vet och har bekräftar att nästan hela Syrien är ruinerat på grund av regimanhängare, militärer och extrema religiösa terrorister som har fördärvat landet och det är totalt omöjligt att överleva där. Jag tycker inte att någon flykting vill återvända dit igen.
Andra asylsökande grupper är Afghaner
Enligt svenska ambassadören i Kabul och övriga Europa samt Amnestys bedömning av
EU-kommissionens uppfattning är att det inte finns någon säker plats i Afghanistan.
EU-kommissionen bedömer att säkerhetsläget i Afghanistan blir allt värre. Amnesty International anser att ingen region i Afghanistan är säker och situationen blir allt mer
väldigt osäker.
Det förekom en nyhet att i samarbete med svensk polis och myndigheterna i Afghanistan, har man öppnat ett kontor i Kabul med ändamål att hjälpa afghanska flyktingar att återvända till Afghanistan. I samma veva publicerades det en intervju med Sveriges ambassadör att han alltid är inomhus i svenska ambassadens byggnad och på grund av hotbilden i staden vill ambassadören inte komma ut och han tillbringar hela sin tid i Sveriges ambassadbyggnad.
Som ordförande för föreningen Iranska Flyktingars Riksförbund i Sverige och uppdrag av föreningens styrelse skriver jag detta brev till dig, Statsråd Morgan Johannson.
Vår förening har jobbat många år för att återupprätta asylsökandes rättigheter och informerar ständigt deras skyldigheter i detta samhälle. Jag har hela tiden försökt att integrera mig och föreningens medlemmar i svenska samhälle. Vi i vår förening, och jag som representant tycker at vi har varit broar som har försökt koppla nyanlända asylsökande svenskar till samhället. Som en röst för vår förening kan jag se och känna att det är skillnad mellan svenska asyllagen nu och förr.
Vi anser att trots alla svårigheter, allt brister, olika åsikter och synpunkter beträffande hur Sverige ska ta hand om flyktingar och vilka lagar och krav ska övervaka den här asylpolitiken, har Sverige fortfarande en mycket hög kapacitet för att ta emot mera flyktingar. Dessa dagars inskränkta beslutanderätt i samband med att vara hårdhänt mot flyktingar, underminerar Sveriges tidigare goda rykte. Sverige har mer kapacitet och denna kapacitet ska användas potentiellt i riktning mot en mer human, mänsklig och generös asylpolitik.
Högaktningsfullt
Iranska Flyktingars Riksförbund i Sverige
Abdollah Asadi
Ordförande för IFRS
۲۰۱۶-۰۷-۲۷