حسین زارع

در مقدمه ی اعلامیه ی جهانی حقوق بشر آمده است: بالاترین آرمانها ظهور جامعه ای است که افراد بتوانند آزادانه و به دور از ترس حرفها و عقاید خود را بیان کنند، رژیم جمهوری اسلامی نه تنها برای ظهور جامعه ای آزاد تلاش نکرده بلکه برای از بین بردن آزادی چهل سال است که کمر همت بسته و با گامهای عملی انواع آزادی اعم از آزادی بیان، آزادی پس از بیان، آزادی مذهب، آزادی سیاسی، آزادی مدنی، آزادی در تولید هنر، آزادی جنسی، آزادی مطبوعات، آزادی تحصیل و… را به کلی یا موردی از مردم سلب کرده است.

اذیت و آزار و دستگیری و شکنجه و بعضا اعدام اقلیتهای مذهبی و ترور سیاسیون وحتی در مواردی ترور افراد غیر سیاسی توسط حاکمیت،  تنها بخشی از برنامه های رژیم برای جنگ با آزادی است، از یکسو نقض حق تحصیل از محصلان اقلیت های مذهبی به بهانه ی واهی نقض پرونده و از طرفی نداشتن آزادی برای برگزاری مرسومات و آئین مذاهب غیر از شیعه، تا دستگیری نوکیشان مذاهب غیر از شیعه با اتهاماتی از قبیل اقدام علیه امنیت ملی، ارتداد، همکاری با دول متخاصم و …. سیل فشارها را بر اقلیت های مذهبی وارد کرده، آزادی بیان و البته پس از بیان برای منتقدان سیاسی مواضع جمهوری اسلامی تضمین شده نیست، دامنه ی سلب آزادی و تعرضات جمهوری اسلامی فرارتر از کشور رفته و برای خاموش کردن صدای مخالف گروههای ترور را به خارج از مرزها روانه میکند.

آزادی در فضای مجازی هم از سوی جمهوری اسلامی مورد تعدی قرار گرفته و سعی میکند با فیلتر رسانه های متعدد از آگاه سازی عمومی جلوگیری کند، هرچند که این امر نتیجه عکس داده و هرباره کاربران شبکه های اجتماعی پس ازفیلتر به طرق مختلف به رسانه ها دسترسی پیدا کرده اند.

جمهوری اسلامی حتی به قوانین وضع شده خود هم پایبند نبوده و به صورت همه جانبه ناقض اصل دوازده قانون اساسی مبنی بر آزادی مذاهب اسلامی غیر شیعی همچنین اصل سیزده مبنی بر حقوق و آزادی اقلیت های دینی و اصل بیست و شش مبنی بر آزادی اقلیت های دینی در داشتن آزادی اجتماعی و سیاسی  و صنفی است.

اما سرانجام پیروز جنگ جمهوری اسلامی با آزادی، مردم هستند به استناد تاریخ و تجربه ناموفق حکومتهای دیکتاتوری.*

آگاهی،لازمه آزادی