مریم خاتمی
حقوق بشر و حقوق کارگران جدائی ناپذیرند. وقتی که در ایران حقوق کارگران به شدیدترین وجهی نقض و پایمال میشود، صحبت از حقوق بشر هیچ معنا و مفهومی ندارد و اساسا در سیستم قضائی و قانونی و فکری جمهوری اسلامی چیزی به اسم حقوق بشر هیچ جایگاهی ندارد.
اعتراض کارگران فولاد ملی اهواز و نیشکر هفت تپه، علیه تحمیل بی حقوقی به بشر است، علیه بساط دزدی و چپاول حاکم بر ایران است. مبارزه برای داشتن یک زندگی بهتر به یک امر دائمی اعتراضات کارگری در هفت تپه و فولاد تبدیل شده است. نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز دو مرکز مهم این اعتراضات هستند. ۲۸ روز اعتراض جانانه نیشکر هفت تپه و اعتراضات قدرتمند کارگران گروه ملی فولاد نه فقط شهرهای شوش و اهواز بلکه کل محیط های کارگری در استان خوزستان را که با مسایل و معضلات مشترکی درگیرند، به تحرک در آورده است.
اعتصابات سراسری کارگری یک پاسخ مهم به این شرایط و یک شکل عملی برای پشتیبانی و تقویت مبارزات کارگران گروه ملی و برای آزادی بازداشت شدگان نیشکر هفت تپه است. طی سالیان طولانی بسیاری در ایران در پی تظاهرات و اعتصاب در خصوص دریافت حقوق خود بازداشت و روانه ی زندان شده اند. تنها به اتهام پافشاری بر حقوق خود مانند حق تشکل ،آزادی اعتصاب و دستمزد عادلانه راهی زندان ها میشوند. در ماده ی ۲۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر عنوان شده که هرکس حق دارد برای دفاع از منافع خود با دیگران اتحادیه تشکیل دهد. در ایران اما با هرگونه تلاش برای ایجاد تشکل های مستقل کارگری برخورد میشود. وجود سالانه چند هزار اعتراض، اعتصاب و تظاهرات، نمایانگر این است که کارگران دیگر نمی توانند این زندگی غیر انسانی را تحمل کنند.
فساد و ناکارآمدی اقتصادی دولت برخاسته از ولایت فقیه همراه با سرکوب آزادی های مشروع سیاسی و مدنی مردم را به ستوه آورده و موجب مهم ترین تظاهرات سالهای پس از انقلاب شده است. اعتراضات کارگران هفت تپه و فولاد اهواز از این دست اعتراضات می باشند.
صادق لاریجانی، رئیس قوه قضاییه روز پنجم آذر تهدید کرده بود که
“بهانه کردن مطالبات کارگران برای برهم زدن نظم کشور قابل قبول نیست” ولی لاریجانی هیچ وقت نگفت قابل قبول نیست کارگران ۴ ماه است حقوق نگرفته اند. به راستی چرا هرگونه طلب کردن حق طبیعی هر انسان از نظر این نظام استبدادی برهم زدن نظم کشور محسوب میشود؟ مگر چرخ تولید جامعه به دست کارگران نمی چرخد؟ مگر آنها زندگی ندارند؟ مگر کارگران زن و بچه ندارند؟ مگر آنها بجز رفاه و امنیت شغلی و داشتن یک زندگی بهتر چه میخواهند؟
اسماعیل بخشی صدای کارگران گرسنه هفت تپه بود، نظامی که بخشی را دستگیر و بازداشت و مورد شکنجه قرار می دهد می خواهد این صدا را خاموش کند، چنین نظامی دیر یا زود به دست قدرتمند همین کارگران و مردم ایران از ریشه کنده خواهد شد. این روز چنان دور نیست. زنده باد مبارزه کارگران در فولاد و هفت تپه و همه جای ایران.*