روزهای جمعه، شنبه و یکشنبه به تاریخ ۱۷ تا ۲۰ فوریه یک سری جلسات با پناهجویان در شهر استکهلم برگزار گردید. در جلسه پرسش و پاسخ روز جمعه، عبدالله اسدی ابتدا روی چند نکته اساسی انگشت گذاشت و تمرکز و توجه پناهجویان را به آنها جلب کرد. وی گفت: به اتفاقات سال ۲۰۱۱ در سوئد نگاه کنید درمیان پناهجویانی که دستگیر و حکم اخراجشان را صادر کردند کسی آنها را نمی شناخت ولی ما هر کدام از آنها را به چهره های شناخته شده در میان پناهجویان تبدیل کردیم و از این طریق جلوی دیپورت همه آنها را گرفتیم. عبدالله اسدی در همین رابطه به وکلای پناهجویان در معرض خطر اشاره کرد و گفت: وکلای پناهجویان در اروپا بویژه در سوئد در موارد اضطراری نقش زیادی ایفا نمی کنند و در سال گذشته هم برای جلوگیری از اخراج پناهجویان بازداشتی نقش زیادی نداشتند به همین دلیل ما هم کار حقوقی کردیم و هم اعتراضات خیابانی سازمان دادیم و هم فعالیت لابیستی کردیم.
عبدالله اسدی در بخش دیگری از صحبت های خود با پناهجویان گفت: همه ما داریم می بینیم که دولت های غربی به سادگی به کسی اقامت نمی دهند بنابراین هم باید در مصاحبه با کارمندان دولت و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل با دانش پناهندگی و اطلاعات کافی وارد شویم و هم مبارزه متشکل و اعتراضات خیابانی سازمان بدهیم. وی گفت: ما سنتهای مبارزاتی خوبی را به سنت و روش مبارزه پناهجویان تبدیل کرده ایم. وی در ادامه صحبت های خود در همین رابطه گفت: به نشریه همبستگی و سایت فدراسیون نگاه کنید اگرتا دیروز فقط فعالین فدراسیون و اشخاص اسم و رسم داربرای این نشریه مطلب می نوشتند اکنون نود درصد از مطالب نشریه همبستگی مربوط به پناهجویانی است که تازه پا به عرصه پناهندگی گذاشته اند. این یکی از سنتهای مهم فعالیت فدراسیون است که به فرهنگ و سنت مبارزه پناهجویان ایرانی علیه جمهوری اسلامی و علیه سیاست سخت پناهنده پذیری دولت ها تبدیل شده است. عبدالله اسدی گفت: اگر اینطوری کار نمی کردیم و اگر از پناهجویان چهره علنی نمی ساختیم، نمی توانستیم حکم اخراج هیچ کدام از آنهارا متوقف کنیم. وی گفت: در دوران جنگ سرد و دنیای دو قطبی ما در برابر خود مفاد کنوانسیون ژنو مصوب ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ را داشتیم ولی با پایان جنگ سرد این هم زیر سئوال رفت و ما مجبور شدیم ایستادگی کنیم و از مفاد نیمبند این کنوانسیون دفاع کنیم و الان هم با توجه به اینکه بسیاری از کشورهای اروپایی عضو این کنوانسیون عملا آن را کنار گذاشته اند برای ما از هر دوره ای قابل دفاع تر است. چون وقتی که دولت های غربی پایان اهمیت مفاد کنوانسیون ژنو را اعلام کردند تازه دوران آغاز پناهندگی سیاسی برای ما شروع می شد.
عبدالله اسدی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: در تظاهرات ورتسبرگ آلمان که در اعتراض به مرگ دلخراش محمد رهسپاربرگزار شد، مقامات کلیسایی و طرفداران جمهوری اسلامی و تعدادی از مسئولین کمپی که محمد رهسپار در آن خودکشی کرده بود مسائلی را در آنجا با پناهجویان مطرح کرده بودند از جمله اینکه گفته بودند نباید به این تظاهرات رنگ و بوی سیاسی بدهیم و نباید علیه حکومت اسلامی شعار داده شود، احزاب و سازمانهای سیاسی نباید با پرچم خود در این تظاهرات شرکت کنند و سعی کرده بودند بجای اعتراض سیاسی به شرایط سخت پناهجویان و دلیل خود کشی محمد رهسپار، مسائل اقتصادی پناهجویان را برجسته کنند و مینا احدی را تهدید کرده بودند که اگر سخنرانی سیاسی کند او را با چاقو می زنند. ولی وقتی که مینا احدی در میان جمعیت شروع به سخنرانی کرد این چاقو کشها خودشان را در میان جمعیت پنهان کرده بودند. خلاصه تلاش اینها این بود که جبهه ضد سیاست تشکیل دهند تا هیچ اعتراضی علیه جمهوری اسلامی و دولت آلمان صورت نگیرد.
عبدالله اسدی گفت: این لایه ایرانی ضد سیاست و طرفدار جمهوری اسلامی در سوئد و همه جای دیگر کم و بیش وجود دارد. وی گفت در کشوری که من و شما آز آن فرار کرده ایم از شلوار تنگ و آرایش و حجاب و شرکت زنان در استادیومهای ورزشی و هزار و یک مسائل دیگر سیاسی شده است.
دربخش دوم جلسه پرسش و پاسخ سئوالات و اظهار نظرات زیادی در میان پناهجویان و مدافعین حقوق پناهندگی که در جلسه شرکت داشتند مطرح شد که عبدالله اسدی به همه آنها پاسخ داد و در پایان جلسه دو نکته مهم را مطرح کرد یکی اینکه از شرکت کنندگان در جلسه خواست: تا آنجایی که در جریان قرار می گیرید نگذارید پناهجویانی که تازه از راه می رسند بدون اطلاعات کافی و بدون آمادگی کافی درخواست پناهندگی کنند و نکته دوم این بود که گفت: پناهجویان باید دست در دست هم به مبارزه متشکل و سازمان یافته بپردازند و از حقوق پناهندگی خود دفاع کنند.
در روزهای شنبه و یکشنبه نیز با بسیاری از فعالین و مدافعین حقوق پناهندگی و مسئولین فدراسیون به طور مفصل در مورد برنامه های آینده و سازماندهی عرصه های مهم کار و فعالیت فدراسیون صحبت شد و به نتایج مهمی رسیدیم. در پایان لازم است از خانم سارا نخعی عزیز و هوشیار سروش که امکان برگزاری این جلسه را فراهم کردند قدردانی و از همه عزیزان شرکت کننده تشکر کنم.
همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان سوئد
۲۳ فوریه ۲۰۱۲