بیستم ژوئن، ۳۱خرداد ماه ” روزجهانی پناهندگی ” نام گذاری شده است. کنوانسیون ژنو در سال ۱۹۵۱در حمایت از میلیونها انسان که در جنگ جهانی دوم به لحاظ مسائل سیاسی، نژادی، مذهبی و عقیدتی بی خانمان شده و به کشورهای دیگر مهاجرت کرده بودند تصویب شد.
بر اساس گزارش کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان مللUNHCR منتشر کرده، شمار پناهجویان در سال گذشته بیش از ۴۳ میلیون نفر بوده است.
بعد از شصت سال وضعیت جامعه جهانی تغییرات زیادی کرده است و پیرو آن وضعیت پناهندگی هم، پیچیده و سخت تر شده است. تا جائیکه یک پناهجو برای اثبات دلایل مهاجرت خود دست به دامن روشهای مختلف می شود که در خیلی از موارد هم با شکست روبرو شده و سالیان سال در انتظار دریافت اجازه اقامت، مشکلات زندگی با شرایط سخت در جامعه ائی که با آن غریبه است را به جان می خرد. این مشکلات گاهی تا جائی فشار می آورد که هرزگاهی شاهد اعتصاب غذا و حرکاتی از قبیل دوختن لب و … می شوند.
بطور حتم هر حرکتی که جان انسان را به مخاطره بیاندازد محکوم است ولی وقتی یک پناهجو خود را رها حس می کند و دیگر امیدی به دریافت اجازه اقامت از راههای قانونی نمی شود دست به ریسک روی با ارزش ترین دارائیهای خود یعنی سلامتی و جانش می زند و در مواردی هم باز موفق به دریافت اجازه اقامت نمی شود و اگر هم موفقیتی نائل شود محدود بوده و مطمئنا دولت کشورهای پناهنده پذیر برای مقابله با این روش هم راهکاری پیدا خواهند کرد.
حق انتخاب محل زندگی یکی از حقهای واقعی و طبیعی هر انسان است و همه باید در نهادینه کردن این حق در تمام جهان تلاش کنند. موفقیت در این مبارزه میسر نیست مگر با اتحاد همه پناهجویان و انسانهای آزادیخواه و بشر دوست. فقط با مبارزه و آگاهی دادن به مردم و جامعه و حمایت از همدیگر می توان در این راه پیروز شد.
لذا نخست تمامی پناهجویان و کسانی که پناهندگی و مشکلات انسانها را مسئله خود می دانند باید متحد شوند و در ظرف یک نهاد و یا سازمان به فعالیت خود ادامه دهند تا دراین راه هم خود منتفع شوند و هم راهی ماندگار برای همه انسانها ترسیم کنند.
در حال حاضر” فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی ” یکی از قویترین و فعالترین این سازمانها است که باید هم در حمایت و ارتقا این سازمان بکوشیم تا همچنان مثل سنوات گذشته فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی بتواند حامی پناهجویان باشد.