ششمین گزارش سالانه حقوق بشر ایران که در پارلمان بریتانیا در لندن قرائت شد نشان از افزایش چشمگیر آمار اعدام در سال گذشته داشته است. به گفته سخنگوی این سازمان علی‌رغم تلاش گروه‌های مختلف حقوق بشری به دلیل نبودن شفافیت از جانب حکومت ایران وهمچنین خطرات ومحدودیت‌هایی که فعالان حقوق بشر با آن روبرو هستند. گزارش تهیه شده نمی‌تواند تصویر کاملی از اجرای حکم اعدام در ایران باشد .
آن طور که در بخشی از این گزارش آمده به دلیل عدم وجود منابع موثق جهت تایید اجرای اعدام حدود ۱۳۰ مورد اعدام دراین گزارش آورده نشده است. اعدام های رسمی شامل مواردی است که به صورت رسمی در وب سایت سازمان قضایی یا پلیس ایران و یا در شبکه ملی رادیو و تلویزیون ایران خبرگزاری رسمی یا وابسته به دولت و یا در روزنامه‌های ملی منتشرمی‌شود. شمار اغلب اعدام‌ها به خصوص اعدام‌های در ملا عام که درماه‌های ژانویه وفوریه ثبت شده است، به ۲۰ اعدام می‌رسد .
مجازات مرگ که به نام تمام ملت به اجرا گذاشته میشود به کل مردم مربوط است. هر شهروندی باید از چند و چون مجازات مرگ و از چگونگی کاربرد آن آگاه باشد و بداند که چه تاثیری در آدمی می‌گذارد و چگونه حقوق اساسی بشر را نقض می‌کند.
مجازات مرگ نفرت انگیز است، زمانی که ابزار سرکوب اپوزیسیون میشود و توهمی بیش نیست زمانی که ابزاری برای حفاظت از جامعه قلمداد میشود. هر جا که اعدام هست، این حس را به مردم میدهد که اعدام یک زندانی بی‌دفاع به نوعی پذیرفتنی است. یک دولت می‌تواند برای تحکیم اقتدار خود به اعدام روی آورد اما اقتداری که در چنین شرایطی به دست آید فریبی بیش نیست. مجازات اعدام نماد وحشت آفرینی است و از این رو بیانگر ضعف است. اعدام در هر شرایطی نقض بنیادی‌ترین حقوق آدمهاست در برابر کلیه جوامع و تک تک شهروندان گزینشی وجود دارد. گزینش نوع دنیایی که همگان ازمرد و زن خواهان زندگی‌اند و دنیایی که در آن جایی برای اعدام نیست.
گزینه یک دنیای بهتر.
