سخنرانی مینا احدی در ونیز ایتالیا به مناسبت روز بین المللی سکینه

 مینا احدی: ما حکومت اسلامی را از این جامعه جراحی میکنیم

امروز شنبه ۲۴ جولای (۲ مرداد) ، روز جهانی “سکینه محمدی آشتیانی” است. در سی و دو کشور دنیا (پنجاه شهر) هزاران نفر به خیابان می آیند و اعلام می کنند که دیگر با سنگسار کنار نمی آیند. متأسفانه سی سال است که جمهوری اسلامی در ایران صدها نفر را سنگسار کرده و در کشورهای اسلام زده، در سودان و افغانستان، زنان و مردان را تا سینه در خاک فرو کردند و با پرتاب سنگ آنها را کشتند و دنیا با صبر و شکیبایی به این جنایت و به این بربریت برخورد کرد. امروز اما، بیش از نیم میلیون نفر در سراسر جهان با امضای طومار علیه سنگسار و اعدام سکینه محمدی آشتیانی اعلام کردند که دیگر با این وحشیگری و با این بربریت کنار نمی آیند. بنظر من، امروز در تاریخ روز مهمی است. برای اینکه بشریت بلند شده و دارد از حیثیت خودش دفاع می کند. دنیا نمی تواند ساکت باشد در مقابل کسانیکه حکومت تشکیل داده اند و زنان را تا سینه در خاک فرو می کنند و باپرتاب سنگ آنها را زجرکش می کنند برای اینکه از حکومت خودشان دفاع کنند. سکینه محمدی آشتیانی در زندان تبریز است و بهمراه او، دختر جوان نوزده ساله ای به اسم “آذر باقری” را نگاه داشته اند که می خواهند سنگسارش کنند و بهمراه او “مریم قربانزاده” زن حامله ای را می خواهند سنگسار کنند. و ما می دانیم که ده ها نفر دیگر در زندان های جمهوری اسلامی در انتظار اجرای حکم سنگسار هستند. اما امروز، دنیا بلند شده است و می گوید دیگر بس است! ما داریم از انسانیت، از حقوق انسانی خودمان، از مدرنیسم و حقوق برابر برای زن و مرد دفاع می کنیم. سال های سال است که ما تظاهرات سازمان می دهیم. سال های سال است به خیابانها می رویم و خود من، بارها و بارها با مقامات اتحادیه اروپا، وزرای امور خارجه و نمایندگان پارلمان ها نشست داشته و همیشه گفته ام اگر در بروکسل که مقر اتحادیه اروپاست، پایین همان ساختمان، یک عده تروریست، یک عده فاشیست، یک زن را بیاورند و مقابل چشمان شما تا سینه در خاک فرو کنند و سنگسارش کنند، شما با آنها دیالوگ انتقادی سازمان می دهید و یا دستگیر و زندانی شان می کنید؟ چرا با مقامات جمهوری اسلامی می نشینید؟ چرا آنها را بعنوان دولت برسمیت می شناسید؟ آنها قاتلان مردم ایران هستند. سال های سال است که وقتی به خیابان می رویم و با مردم عادی حرف می زنیم، می بینیم که همه از سنگسار متنفر و منزجرند. هیچ کس نمی تواند صحنه سنگسار را نگاه کند و شب راحت بخوابد. ولی این دولت ها با جمهوری اسلامی همکاری کرده اند. سکوت کرده اند و مطبوعات بین المللی تاکنون خیلی کم راجع به این پدیده حرف زده اند. خوشبختانه با کمپین نجات سکینه محمدی آشتیانی، رسانه های مهم بین المللی مثل “تایمز”، “سی ان ان”، “گاردین” و غیره، خودشان اکتیویست این حرکت شده اند. برای اینکه بنظر من، حتی خبرنگارانی که در این رسانه ها کار می کنند، دیگر می خواهند نقطه پایانی به سنگسار گذاشته شود. بشریت بلند شده است و دارد با این حرکت از انسانیت خودش دفاع می کند و به این معنا، بنظر من، تاریخ مبارزه با سنگسار به تاریخ قبل از ۲۴ جولای ۲۰۱۰ و تاریخ بعد از ۲۴ جولای ۲۰۱۰ تفکیک می شود. برای اینکه ما دیگر داریم می گوییم که نمی گذاریم، به هیچ قیمت نمی گذاریم هیچ زنی را سنگسار کنند. نه در ایران، نه در افغانستان، نه در سودان و نه در هیچ کشوری. ما دیگر نخواهیم گذاشت همجنسگرایان را سنگسار کنند. این وحشیگری مطلق است. این بربریت است و من از مرکز شهر ونیز در ایتالیا، به همه کسانیکه امروز به خیابانها رفتند و در کشورهای مختلف تظاهرات کردند، به فراخوان ما جواب دادند و طومارهای اعتراضی امضا کردند، از طرف خودم بعنوان مسئول کمیته بین المللی علیه اعدام و سنگسار و از طرف سکینه محمدی آشتیانی و فرزندانش، سجاد و سعیده، درود می فرستم و می گویم باید این مبارزات را ادامه داد. جمهوری اسلامی فقط با این اعتراضات بین المللی، فقط با این فشارهای بین المللی است که عقب رانده میشود. هم اکنون، بعد از این همه اعتراض، دارد می گوید سکینه را سنگسار نمی کنیم ولی اعدامش می کنیم! ما اجازه نخواهیم داد سکینه را اعدام کنند. سکینه هیچ جرمی مرتکب نشده است. رابطه جنسی، امر خصوصی افراد است و هیچ کس نمی تواند در مورد آن دخالت کند چه رسد به اینکه کسی را دستگیر کنند و چه رسد به اینکه بخواهند کسی را سنگسار کنند. امروز دنیا بلند شده و دارد به اعدام و سنگسار و به حکومت اسلامی “نه” می گوید.

بعنوان کسی که سال های سال است علیه جمهوری اسلامی مبارزه می کنم، اعلام می کنم که دنیا باید این تفسیر را بپذیرد که جمهوری اسلامی باید جراحی شود. نمی شود در ایران “حکومت چنج” کرد و مثل افغانستان یک “کرزای” دیگری را روی کار آورد. ما حکومت اسلامی را از آن جامعه جراحی می کنیم و بهمراه آن به اعدام، سنگسار، آپارتاید جنسی و به دخالت قوانین اسلامی و مذهبی در زندگی مردم هم بطور قطع پایان میدهیم. ما با این جنبش، داریم اعلام می کنیم که دیگر اجازه نخواهیم داد در رختخواب ها دوربین بگذارند و راجع به نحوه رابطه ما نظر بدهند و تصمیم بگیرند. این یک جنبش است در دفاع از انسانیت. این یک جنبش است در دفاع از حقوق و برابری و حرمت زنان. این یک جنبش است علیه اعدام و علیه سنگسار. این یک جنبش است برای سرنگونی جمهوری اسلامی و پایان دادن به مصائبی که میلیون ها نفر در ایران، سی سال است دارند با آنها دست و پنجه نرم می کنند.

زنده باد جنبش انسانی در دفاع از حقوق انسانی مردم در ایران. مرگ بر حکومت اعدام و سنگسار. از مرکز شهر ونیز در ایتالیا به همه شما عزیزان درود می فرستم. *