کودکان آینده سازان هر مملکت هستند.این یک واقعیت انکار ناپذیر است.آیا جمهوری اسلامی به این مسئله توجه دارد؟
جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۱۴ شهریور ماە ۱۳۷۰، میثاق جهانی حقوق کودکان را پذیرفت و بە کنوانسیون جهانی حقوق کودکان پیوست. ولی جمهوری اسلامی شرط مغایر نبودن با موازین اسلامی را هنگام الحاق این میثاق عنوان کردە است. در همین رابطە شورای نگهبان در تاریخ۱۳۷۲/۱۱/۱۴ بعضی از مفاد این میثاق را خلاف شرع دانستە و بە مجلس شورای اسلامی ارسال کرد کە نهایتا موادی از آن را کنار گذاشتند.
الحاق ایران بە کنوانسیون فقط جنبه ظاهری و تبلیغاتی دارد چرا که جمهوری اسلامی با مشروط کردن آن و حذف موادی از آن بە دستاویز قرار دادن موازین اسلامی و اضافە نمودن تبصرەها و ملاحظاتی بە آن، عملا اجرای مفاد کنوانسیون حقوق جهانی کودکان را با موانعی روبرو کردە و در این میان هموارە کودکان متضرر شدە و حقوقشان پایمال میگردد.
در بسیاری موارد برگزاری فستیوالها، همایشها و برنامەهای ویژە کودکان خالی از محتوا بودە و حاشیە پردازی بیش نیست و میتوان این نوع مراسمات را ژست پیشرفت و تجدد بزرگان در جوامعی چون ایران تلقی کرد.کودکان از هر لحاظ در ایران با کمبود روبرو هستند.کمبود امکانات درمانی آموزشی، تربیتی، امنیتی و……
کودک حق دارد در صورت بیمار شدن کلیه هزینه درمانش پرداخت شود اما نه در ایران. سطح آموزش در مدرسه ها بسیار محدود و پایین است.بسیاری از موضوعاتی که باید به صورت عملی آموزش داده شود به علت کمبود امکانات، شفاهی انجام می شود یا اینکه بسیاری از مسائل مهم و تاثیرگذار در زندگی کودک به خاطر حفظ موازین اسلامی بسیار محدود و گنگ آموزش داده میشود که همین باعث ایجاد یک خلاء در کودک و فرد شود. فضای تربیتی مناسبی برای کودکان در ایران وجود ندارد.
تلاش برای متعهد نمودن جمهوری اسلامی بە اجرای مفاد کنوانسیون جهانی حقوق کودکان و تغییر دیدگاە و فرهنگ حاکمیت و جامعە در رابطە با کودکان و حقوقشان، از وظایفی است کە بایستی فعالین حقوق بشر در اولویت فعالیتشان قرار دهند.
نابود باد جمهوری اسلامی
احسان مظفری