خامنه ای جام زهر رانوشید. با همه سروصداهایی که حکومت جمهوری اسلامی راه انداخت تا از یک شکست بزرگ یک پیروزی به تصویر بکشد با مشاهده اظهار نظرهایی که رفته رفته سرو کله آنها در رسانه ها در مصاحبه ها در رادیوی حکومتی و درتلویزیون حکومتی پیدا می شود؛ در می یابیم که جمهوری اسلامی حقیقتا و واقعا بازنده این مذاکرات بوده و مسئله به هیچ وجه مسئله تمام شده نیست. شاید بهترین اظهار نظرمربوط به احمد بخشایش نماینده اردستان با خبر گزاری فارس است که درقسمتی از مصاحبه اش گفته است: “غنی سازی ۲۰درصدی که برگ برنده ما در مذاکرات بود، نقدا در اختیار طرف مقابل قرار گرفت و در برابر امتیازاتی به صورت نسیه در اختیار ما قرار داده شد.” بدین معنی که در این توافق نامه به منظور جلب اعتماد طرف مقابل، ایران غنی سازی اورانیوم با غنای ۲۰ درصد را در سایت های فور دو و نطنز متوقف می کند و روند غنی سازی اورانیوم، ازطریق آب سنگین ونیز کار سایت های هسته ای را برای تأمین خواسته های طرف مقابل کند می نماید. نکته مهمی که این نماینده مجلس عنوان کرد، حق غنی سازی ایران در این توافق نامه بطور عام مشروع دانسته نشده و به رسمیت شناخته نمی شود در حالیکه رئیس جمهور اظهار داشت: “هرکسی هر تفسیری می خواهد بکند در متن این توافق به صراحت آمده است که ایران غنی سازی خودش را انجام خواهد داد وبه همین دلیل هم من به ملت ایران اعلام می کنم که فعالیت غنی سازی ایران به همان صورت سابق ادامه خواهد یافت درحالی که اظهار نظر طرف مقابل کاملاً خلاف این ادعاست.”
چقدر باید این مسئله پیچیده ومبهم باشد که دو چهره معتبر طرفین این مذاکره، هنوز نمی دانند که بینشان چه گذشته است و چه چیزی را امضاء کرده اند ! چه کسی اجازه چه کاری را دارد و چه کسی اجازه چه کاری را ندارد. چگونه است که رئیس جمهور رژیم مذهبی باید بیاید و به مردم ایران اطمینان بدهد که حق غنی سازی برای نظام اسلامی محفوظ است و بیشرمانه بگوید که هیچ تغییری به وجود نیامده، ما کماکان در زمینه غنی سازی اورانیوم آن کاری را که می کردیم خواهیم کرد. این بی شرمانه نیست ؟ این مردک دروغگو و فریبکار می گوید من به مردم ایران اطمینان می دهم که غنی سازی اورانیوم به همان صورت سابق ادامه خواهد یافت. صورت سابق ! ؟ غنی سازی اورانیوم ! ؟ حداقل تا ۲۰ درصد بود که با صراحت در این حد برای جمهوری اسلامی ممنوع شده است. حالا کاری به ۵ درصد و ادامه غنی سازی نداشته باشیم . این حکومت دروغ می گوید. اینها شکست خورده اند. البته غربی ها هم به پیروزی دلخواه خود نرسیده اند که اگر رسیده بودند صدای اعتراض اسرائیلی ها بلند نمی شد؛ نمی گفتند که این یک اشتباه بزرگ ، یک فاجعه تاریخی است.
نه ! غربی ها هم به پیروزی نرسیده اند. اما جمهوری اسلامی شکست خورده است وغربی ها ظاهرا وقت خریده اند . ساعاتی پس از امضاء این تفاهمنامه، به عنوان اعتراض نخست وزیر اسرائیل با رئیس جمهور آمریکا تماس گرفته و حاصل این گفتگو اعزام یک تیم از دیپلمات های اسرائیلی به واشنگتن است. مسئله ای حل نشده است. همه چیز در پرده ابهام است. اما در ایران فرمان چنین آمده است . ابراز شادی کنید و این را یک پیروزی بزرگ تلقی کنید اما واقعیت امر این است که جمهوری اسلامی تمکین کرده است. جمهوری اسلامی جام زهر را نوش جان کرده حتی اگر ظریف چون قهرمانی به ایران باز گشته باشد. برخلاف تیتر نشریات جمهوری اسلامی، آن چیزی که در لابلای خطوط نشریات معتبر جهانی نوشته شده است حاکی از شکست رژیم است. درداخل خبرها دروغین است در حقیقت حرفها جز ادعاهای بی پایه واساس نیست .
جمهوری اسلامی حالا باید به مردم توضیح بدهد آیا قبول این شکست در دو سال پیش، چهار سال پیش، یک سال پیش امکان پذیر نبود ؟ اما پرسش اساسی این است؛ این ثروتی که به باد رفت، این بودجه های میلیارد دلاری که صرف دستیابی به همین اندازه امکانات وفناوری هسته ای شد را چه کسی پاسخگو است ؟ چه کسی به مردم ایران توضیح می دهد که اگر قرار بود به چنین شکست خفت باری تن بدهید چرا علی الاصول دست به چنین اقدامی زدید وسالها پنهان کاری کردید و برج و باروی اتمی ساختید و پایگاه ها ایجاد کردید ، هزاران سانتریفیوژ خریدید و ساختید ؟ اما یک احتمال دیگر نیز متصور است جمهوری اسلامی مثل همیشه تقیه کرده باشد یعنی تن به این خفت و خواری داده باشد اما در پنهان آن کار دیگربکند، آیا شدنی است ؟ آیا غربی ها از نیت این اوباش سرکرده نظام از نیت پنهان واساسی آنان دردستیابی به بمب اتم غافل خواهند ماند ؟ شش ماه فرصت، شش ماه آزمون جمهوری اسلامی، شش ماه نظارت دقیقتر بر اعمال ورفتار جمهوری اسلامی آیا در پایان این شش ماه غرب در می یابد که جمهوری اسلامی یکسره تسلیم شده است ؟ دشوار به نظر می رسد . هنوز چند روزی از امضاء این قرارداد نگذشته، زمزمه مخالفین این تفاهم و قرارداد اینجا و آنجا به گوش می رسد. فراموش نکنیم آنقدر که جمهوری اسلامی بیشرمانه و وقیحانه دروغ می گوید دیگر برای ما امری عادی شده است. این شادی ها حقیقتی پشت سرش نیست؛ دلیلی برای شادی وجود ندارد. برای آمریکا و فرانسه و اسرائیل مثل روز روشن است که جمهوری اسلامی از نیت خود دست بردار نیست، برای آمریکا ومتحدینش روشن است که جمهوری اسلامی مدام درحال سبک سنگین کردن اوضاع است تا از فرصت ها بهره بگیرد و گامهای دیگری به سوی دستیابی به اهداف اساسی خود بردارد. اما باید چنین فرصتی را به جمهوری اسلامی می دادند؛ کنگره آمریکا در تصمیم خود راسخ است، کنگره آمریکا منتظر است تا در اولین فرصت دوباره مسئله تشدید تحریم ها را پی گیری کند. اوباما همه نیروی خود را به کار گرفت تا جلوی تحریم های تازه را بگیرد او شش ماه وقت خریده است. آقای اوباما امیدوار است در این شش ماه آینده بتواند امتیازاتی به دست آورد تاجلوی کنگره آمریکا را بار دیگر سد کند. اما واقعیت امر این است که در ایران اسلام زده هیچ قراردادی نمی تواند معنا ومفهومی داشته باشد؛ هیچ تضمینی برای هیچ تعهد و پیمانی وجودندارد. “ایران اسلامی” یک تشکیلات و یک سازمان یکپارچه نیست. حتی بسیجی دهان گشاد هم قادر است معادله ها را بهم بزند.
دقت کرده اید سپاه پاسداران سکوت کرده است؛ در تمام این اظهار شادمانی کردن ها واظهار موفقیت کردن ها واظهار حمایت کردن ازطرف دارو دسته مذاکره کننده هیچ ابراز نظر عمده ای از طرف سپاه و سپاهیان به چشم نمی خورد. آیا آنها منتظرند آبها از آسیاب بیفتد ؟ سرو صداها خاموش شود تا فرصت ابراز نظر پیدا کنند ؟ آیا طرفین این تفاهم وتوافق درکمین نشسته اند که ببینند درعمل حکومت جمهوری اسلامی به رسوایی وذلت بیشتر تن درمی دهد ؟ میلیاردها تومانی که صرف تولید همین مقدار اورانیوم غنی شده ۲۰ درصد گردیده، یک روزه به دنبال یک توافق همه بر باد رفت. آیا ذلت بیشتری در راه است ؟ این بازرسی های بیشتر چه معنایی دارد ؟ آیا مسئله بازرسی از سایت پارچین منتفی شد ؟ آیا در این شش ماه صحبت پارچین به میان نخواهد آمد ؟ در ارتباط با سایت اراک، راکتور آب سنگین اراک، تکمیل این پروژه متوقف شد ؟ آیا این پروژه می ماند ؟ جمع می شود ؟ آیا مشخصا در مورد این پروژه تصمیم گرفته شد ؟ آیا مصاحبه با دانشمندان اتمی که یکی از درخواست های غربی ها بود فراموش شد ؟ از خودمان بپرسیم این سمبه پر زور فرانسه، رئیس جمهور فرانسه، وزیرامور خارجه فرانسه در مورد درخواست هایشان از جمهوری اسلامی تغییر کرد ؟ آیا نقطه نظر های فرانسه در این تفاهم نامه کاملا رعایت شد ؟ لوران فابیوس هم ابراز خرسندی کرده است وحتی گفته است وزرای امور خارجه اروپا بزودی گرد همایی خواهند داشت تا درمورد رفع بخشی از تحریم ها اقدام کنند. آیا این بدان معنی است که وزرای خارجه کشور های اروپایی مسئله را تمام شده می دانند و حالا نوبت به آن هارسیده است تا رفع تحریم ها بکنند ؟ صدها اما و اگر دیگر وجود دارد که هر کدامشان می تواند مسئله ساز باشد؛ هر کدامشان می تواند موجب شود که تمام رشته ها پنبه شود. نباید این شادمانی های بدون پایه واساس را جدی گرفت. هر دو طرف می دانند تازه دشواری ها آغاز شده است و اینک این ملت ایران است که با هشیاری تمام لابلای خطوط را بخواند و در دام تبلیغات نظام نیفتد، لبخند های دروغین دیپلمات های غربی را باور نکند. هیچ اتفاق مهمی نیفتاده است. جمهوری اسلامی تحقیر شد، جمهوری اسلامی تضعیف شد، یعنی تکیه گاه داخلی اش ترک های بیشتری برداشت. باورمندانش دچار تردید شده اند اختلاف نظر روز بروز بالاتر می گیرد. هموطنان بحران در پیش است. پرونده جمهوری اسلامی هنوز بسته نشده است. .