دنیای بهتر برای کودکان نباید یک آرزو باشد، زندگی ایده آل و شایسته حق تمام کودکان است. ایجاد یک زندگی آرام و جامعه ای سالم برای کودکان بر عهده ی ما است. چه به عنوان سرپرست کودک و چه به عنوان شخصی که با کودک و در کنار کودکان زندگی می کند.این ها به دست انسان و با استفاده از نیروی کار قابل اجراست.
یک جامعه ی سالم اگر حقوق کودکان رعایت شود، نشان دهنده ی سلامت آن جامعه است، ما وظیفه داریم برای کودکان یک دنیای رنگارنگ و عاری از هرگونه تنش و استرس را بسازیم.
کودک از وقتی پا به دنیا می گذارد یا بهتر است بگوییم از دوران جنینی مسائل عاطفی که گرداگرد او اتفاق می افتد را درک میکند،چه این مسئله محبت آمیز و از روی رأفت باشد چه آمیخته با خشونت،اینها بر روحیه ی لطیف و بکر او تاثیر می گذارد. تاثیرات مثبت ومنفی و در آینده آن را به انواع مختلف در رفتار او با خودمان خواهیم دید.
پس ساختن دنیای مناسب برای کودکان بر عهده ی ما است، ما با استفاده از نیروی کار خویش باید زندگی اقتصادی کودک را تامین کنیم تا کودکان جامعه در سنین پایین به سمت کار کشیده نشوند، اگر این گونه نباشد، کار کردن در سنین پایین بهره کشی از کودکان محسوب میشود و آن ها را از دنیای کودکانه ای که دارند دور می کند.
باید عدالت و برابری را در دنیای کودکان برقرار کنیم و به نظرشان احترام بگذاریم، این کار را از همان کودکی میشود با نظرخواهی در مورد رنگ دیوار اتاقشان یا چگونگی چیدمان اتاق شروع کرد.وقتی ما در کودکی به نظر آنها احترام بگذاریم همزمان به آن ها استقلال داده ایم و هم یادمیگیرند که به نظر دیگران احترام بگذارند.
ما باید فریاد برآوریم و به همه دنیا بگوییم که کودک آزاری و گرسنگی و خشونت علیه کودکان و کشتار جنگ (اخیراً در سوریه) و یا ازدواج با فرزند خوانده لکه های تیره ای است در دنیای امروز، بیشتر در کشورهای غیرمتمدن اتفاق می افتد، انسان متمدن این لکه ی تاریک را از زندگی خود پاک میکند و نمی گذارد کسی به کودکان آسیب برساند. هر روز باید به فکر زندگی سالم برای کودکانمان باشیم.