در این مطلب کوتاه می خواهم  به طور خلاصه به شرایط نامساعد پناهندگان در ترکیه و شهر وان بپردازم و جوانبی از این شرایط اسفناک را بازگو کنم.

ما پناهندگان سیاسی در ترکیه روزانه با موانع و مشکلات زیادی روبرو هستیم،گر چه قوانین غیر انسانی پناهندگی در ترکیه مشابه هم است و تقریبا شامل همه پناهندگان سیاسی می شود،اما بیشتر می خواهم به مشکلات شهر وان اشاره کنم که خودم در این شهر بعنوان پناهنده سیاسی زندگی می کنم و بدرجاتی با دیگر شهرهای ترکیه متفاوت است،خصوصا برخورد غیر انسانی پلیس به پناهندگان.
در شهر وان ما از هر نوع امکاناتی که شامل پناهندگان می شود بی بهره ایم و کسی هم پاسخگو نیست.قرار بود امسال وضعیت پناهنده ها بهبود پیدا کند و از بعضی امکانات و قوانین سازمان ملل برخوردار باشیم،اما هیچ تغییری بوجود نیامد  و طبق معمول ما پناهندگان در شرایط بد روحی و مالی قرار گرفته  و همچنان باید این شرایط اسفناک را متحمل شویم.

یکی دیگر از مشکلات در شهر وان برخورد پلیس به پناهنده هاست که نه تنها کمکی نمی کنند،بلکه کاملا در رابطه با مشکلات پناهجویان بی تفاوت هستند و خیلی وقتها رفتار زشت پلیس با پناهجویان طوری است  که انسان از خود بیگانه می شود،گر چه امروز بخاطر انعکاس اخبار و وضعیت پناهجوها و فشار خارجی به دولت ترکیه آنها راحت نمی توانند مثل سالهای گذشته پناهنده های سیاسی را دیپورت ایران یا عراق کنند و ظاهرا وانمود می کنند که برخوردشان با پناهندگان تغیر کرده،اما از طرف دیگر با سرنوشت انسانها بازی می کنند،اگر امروز راحت نمی توانند پناهنده های سیاسی را به جهنم جمهوری اسلامی باز گردانند،اما این فشارها روی پناهجویان به قوت خود باقی است،آنها به شیوه های دیگر پناهجویان را تحت فشار می گذارند،مثلا جدا از اینکه کمکی نمی کنند،بلکه هر ۶ ماه یک بار باید هزینه کلانی بابت هزینه خاک یا همان پول اقامه پرداخت کنیم،این در حالیست که امسال گفته میشد که وزارت کشور ترکیه قانونا پول خاک را لغو کرده اند،اما تو شهر وان همچنان به ما فشار می آورند و تازه اگه لطف کنند یک سوم هزینه اقامه را کم می کنند،بقیه این هزینه زیاد را اجبارا باید پرداخت کنی و اگر پرداخت نکردی  در موقع  رفتن به آنکارا برای مصاحبه کشوری و یا موقع پرواز خروجی نمی دهند و عملا پناهجویان را تحت فشار روحی و روانی قرار می دهند.

 

 پناهنده به این امید که دو هفته دیگر خروجیش میاد و باید برود آنکارا،۱۰ روز قبل از رفتن باید هر جور شده هزینه بلیط رفتن به آنکارا را تهیه کند،بعدا که خروجی را نمی دهند هم به مصاحبه کشوری نمی رسند و لغو میشه و کلی هزینه ای که با آن بلیط هواپیما را خریده اند باطل میشه،یعنی همزمان کاری می کنند از لحاظ مالی و روحی پناهنده را در هم بشکنند،در چنین شرایطی  یا باید سکوت را ترجیع دهی و یا اگر خواستی پیگیر کارها ت باشی و از پلیس سوال بپرسی که چرا خروجی ام را نفرستادی،بهترین برخوردهای آنها اینه که ما نمی دانیم و از ما نپرسید، اگر گفتی تکلیف ما چیه می گویند مشکل یوان هست،بعد که به سازمان یوان مراجعه می کنی می گویند مشکل از ما هم نیست! دیگر آدم نمی داند به کجا مراجعه کند،از کی سوال بپرسد،مرجعی نیست، کسی پاسخگو نیست و اگر اعتراض کردی تهدید می کنند و یا کاری می کنند که پروسه ۳ ماهه یک سال تمام بشه،این در حالیست که پناهنده بنا به قانون ترکیه رسما نمی تواند کار کند،تازه اگر هم کاری پیدا کردی،با بیشترین ساعت کار کمترین حقوق را دریافت می کنی،مثلا بابت ۱۰-۱۲ ساعت کار ۷ دلار می دهند و اگر شغل حرفه ای بلد باشی نهایتا ۱۵ دلار دستمزد می دهند.

یکی دیگر از بر خوردهای پلیس به پناهندگان اینست که وقتی به اداره مربوط به پناهجویان در پلیس مراجعه می کنید و از آنها تقاضا می کنی که کارهای قانونی ات را ردیف کنند،بعنوان یک بدهکار به انسان نگاه می کنند،ژست می گیرند و بی جهت صدایشان را بلند می کنند و کلی انسان را تحقیر می کنند، خودم بارها شاهد بوده ام که خانمها را اذیت کرده اند و رو سر آنها صدایشان را بلند کرده اند و این انسانهای بیگناه با چشمانی پر از اشک از محیط پلیس خارج شده اند،گناه این انسانها صرفا پناهنده بودن است که در این جهنم پناهندگی ترکیه با این شرایط سخت گرفتار شده اند،متاسفانه این وضعیت درد ناک شامل اکثر پناهندگان می شود.

 
  این واقعیت تلخیست که خودم سالهاست در ترکیه و در این شرایط غیر انسانی هستم و این مشکلات را با گوشت و پوست لمس کرده ام.در این جهنم پناهندگی ترکیه جدا از اینکه نمی توانی از لحاظ سیاسی  فعالیت  انجام دهی و چنین اجازه ای را نمی دهند،بلکه انسان زیاد نمی تواند از حق و حقوق خودش دفاع کند،و کلا روابط ایران با دولت ترکیه بدون شک روی برخورد آنها با پناهجویان سیاسی تاثیر داره و این روابط و مناسبات جمهوری اسلامی ایران با دولت ترکیه و خصوصا  حزب آک پارتی اسلامی ترکیه با رهبری رجب طیب اردوغان،هر روز بیشتر شرایط را برای پناهندگان سیاسی سخت تر می کنند.

اگر ما اینجا نمی توانیم علنا ابراز وجود کنیم و یا مشکلاتمان را منعکس کنیم و یا صدایمان را به دنیای خارج از خودمان برسانیم،ناشی از همین شرایط است که دولت ترکیه بر ما تحمیل کرده است،اما قطعا هستند انسانهای شریف و مبارز در دیگر کشورهای اروپای که این مشکلات را بطور جدی بازگو و منعکس کنند و با ابزارهای قانونی از حق و حقوق پناهندگان در ترکیه دفاع کنند و چنین اقدامات بیشرمانه ای را محکوم کنند.

به امید رهای تمام پناهندگان و برسمیت شناختن حق و حقوق انسانها،زنده باد انسانیت.
به امید آب شدن برفهای ستم.
 فریاد از وان ترکیه