اعتصاب واعتراضی که از روز سه شنبه شانزدهم نوامبر سال جاری٬ با شرکت حدود دویست پناهجو در کمپ (کریسمس ایسلند Christmas Island)٬ کشور استرالیا آغاز شده همچنان ادامه دارد. اعتصاب و تحصن پناهجویان در استرالیا دراعتراض به وضعیت فالاکت باری که اداره مهاجرت و قوانین غیر انسانی پناهندگی استرالیا به آنها تحمیل کرده که در پی آن یکی از پناهجویان عراقی درآن کمپ خود را حلق آویز کرد و قربانی سیاست پناهنده پذیری آن کشورگردید. از این تعداد صد و پنجاه نفر اعتصاب غذا کرده اند و بیست و یک نفر در اقدامی شدید و اعتراضی لبهایشان را دوخته اند!

 

این پناهجویان فراریان از حکومتهای ضد بشری حاکم برایران، عراق، فلسطین و الجزایر هستند که توانسته اند با گریختن از قوانین قرون وسطایی چون جمهوری اسلامی ایران٬ جان سالم بدر ببرند تا خود را به محلی “امن” برسانند! اینها بازماندگان کشتارهای جمعی٬ شکنجه  گاهها و زندانهای مخوف اند! از شر زن آزاریهای سیستماتیک و قوانین ضد بشری حاکم بر این جوامع گریخته اند! این پناهجویان اسناد گویا و زنده جنایات آشکار و پنهان حکومتهای خونریز هستند که اینک اسیر دست سیاست غیر انسانی پناهنده پذیری و رفتارهای خشن اداره مهاجرت درکمپهای پناهندگی مشخصا در استرالیا گرفتار آمده اند!

 

پناهجویان از فرط فشارهای طافت فرسا و بی مبالاتی اداره مهاجرت استرالیا٬ حتی دست به خود کشی میزنند. همین شنبه بیستم نوامبر٬ پناهجویی دیگری در کمپ پناهندگی سیدنی دوبار اقدام به خودکشی کرد! هردو بار با کمک و هوشیاری دوستانش از مرگ حتمی نجات یافت!

 

بدرفتاری و بی حرمتی٬ آزار و اذیت سیستماتیک و لاقیدی غیرقابل توصیف و بلاتکلیف نگهداشتن پناهجویان و از همه بدتر رفتارهای خشن پلیسی زندگی این پناهجویان را تماما به تباهی کشانده است. این وضعیت بارها با اعتراض پناهجویان و فشار سازمانهای مدافع حقوق پناهجویان روبرو بوده است. اداره مهاجرت استرالیا هر بار با وعده های تو خالی پناهجویان را در انتظار بسیار دردناک و طولانی مدت قرار میدهد وسپس با به فراموشی سپردن تعهدات خود همان رفتارهای خشن مجددا جریان می یابد.

اکنون پناهجویان اسیر در کمپ “کریسمس ایسلند” درمقابل سیاست سخت پناهندگی اداره مهاجرت استرالیا ایستاده اند و خواستار رسیدگی فوری به شرایط سخت زندگی خود هستند و می خواهند به آنها مثل انسان برخورد شود. این پناهجویان در کمپ کریسمس از سر ناچاری و بی توجهی و سیاست سخت پناهندگی دست به اعتصاب غذا و لب دوزی زده اند. بلاتکلیفی و بی توجهی زندگی کودکان پناهجویان٬ شادمانی دوران جوانی  شان و همه آینده ای که متعلق به آنهاست را تحت تاثیرقرار داده است. درضمن اعتصاب غذا و لب دوزی روش خوبی برای ادامه مبارزه پناهجویان نیست. توان جسمی پناهجویان باید صرف عرصه های بزرگی از مبارزه شود. نباید نیرویتان با اعتصاب غذا تحلیل رود. توصیه فدراسیون این است که با برپای تحصن و مراجعه به افکارعمومی جامعه، از جمله مراجعه به سازمانهای کارگری، نهادهای مدافع حقوق پناهندگی و رجوع به رسانه های محلی و سراسری بهترین تضمین برای ادامه کاری مبارزه پناهجویان است. 

 

فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی اخبار خودکشی پناهجویان و صدای اعتراض به حق آنها را به گوش تمام مجامع جهانی و همه  وجدانهای آگاه و بیدار جامعه خواهد رساند! و خواستار برسمیت شناختن و تأمین خواسته های زیر برای پناهجویان است.

 

۱ــ بهبود وضعیت رفاهی٬ بهداشتی و درمانی درکمپ.

۲ــ رسیدگی فوری به بدرفتاری مسئولین کمپ نسبت به پناهجویان.

۳ــ خاتمه دادن به پاسخهای منفی و طولانی کردن پروسه پناهندگی.

۴ــ پذیرش حق پناهندگی زنان پناهجوی فرای از جمهوری اسلامی.

۵ــ تامین حق آموزش٬ درمان و بهداشت کودکان.

 

همبتگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی

۲۳ نوامبر۲۰۱۰