به مناسبت دوازدهمین سالگرد هجدهم تیرماه ۱۳۸۷ چند تن از جوانان ایرانی مقیم شهر “اوربرو کشو سوئد به صورت خودجوش به مرکز این شهر آمدند و با در دست گرفتن پلاکاردها و تصاویری از دانشجویان زندانی و شعارهائی بر علیه جمهوری اسلامی ایران به سهم خود به نظام حاکم بر ایران و عملکرد او در قبال دانشجویان اعتراض کرده و یاد و خاطره حوادث موسوم به “کوی دانشگاه” را زنده کردند.
در پی تحصن اعتراض‌آمیز دانشجویان کوی دانشگاه تهران در اعتراض به توقیف روزنامه سلام در تاریخ ۱۸ تیرماه ۱۳۸۷، نیروی نظامی حاکمیت ایران به کوی دانشگاه حمله کرد و این تحصن را به خشونت کشید و عده زیادی کشته و زخمی و دستگیر شدند.
هنگامیکه از “نوید میرپورزاده” و “محسن ولزی” انگیزه شان را از حضور در خیابان با این پلاکاردها آن هم با این تعداد اندک جویا شدم, آنها همراهی با حرکت های اعتراضی داخل ایران را جزئی از وظیفه و انگیزه خود عنوان کرده و متذکر شدند که اگر حتی هیچ شخصی هم با آنها همراه نشود, به تنهائی و با در دست گرفتن یک پلاکارد اعتراض خود را نسبت به اعمال و رفتار رژیم جمهوری اسلامی حاکم بر ایران به گوش هر کسی که بتوانند, خواهند رساند. نوید و محسن بر این عقیده بودند که در یک تجمع اعتراضی همیشه تعداد نفرات حاضر اهمیت ندارد و در واقع مهم این است که هر ایرانی ساکن در هر گوشه ایی از این کره خاکی, خود را نسبت به حوادث کشورش متعهد بداند و در حد توانش با اعتراضات مردم داخل کشور همراه شود و آنها را تنها نگذارد.
نوید میرپورزاده که مدتهاست در شهر”اوربرو“کشور سوئد چه به صورت گروهی و چه به صورتی انفرادی با برپائی تحصن, تظاهرات و نظرسنجی های مختلف با مردم داخل کشور همراه بوده با گذشت زمان تبدیل به یکی از چهره های شناخته شده نزد ایرانیان ساکن این شهر شده است.
او در ادامه صحبت هایش از آن دسته از ایرانیانی که خودش از آنها به “خارج نشینان خوش نشین” یاد می کند, گلایه دارد و می گوید که بارها از آنهائی که می شناخته خواسته است تا در روزهای اعتراض با مردم داخل کشور همراه شوند اما در اکثر مواقع او را تنها گذاشته و نیامده اند.
البته نوید با اعتقاد بر اینکه تعداد نفرات در کلیت مساله هیچ اهمیتی ندارد بلکه مهم حضور و اعتراض مدنی است, در روزهای اعتراض با نیت اینکه بتواند حرف مردم کشورش را به گوش دیگران هم برساند با ساختن پلاکارد و پوسترهای دست ساز به مرکز شهر می آید و حرکتی اعتراضی را در حد توان خودش برپا می کند. او معتقد است که در این حرکت های اعتراضی حتی اگر یکنفر را بتواند متوجه اختناق و نقض حقوق بشر گسترده حاکم در داخل ایران نماید, همه زحماتش نتیجه داده است.
در ادامه گزارش تصویری کوتاهی را از این تجمع چند نفره و کوچک اما تاثیر گذار می توانید مشاهده نمائید.
