موضوع : پیمان نجفی پناهجوی ایرانی
شماره پرونده ۲۲۰۳۷۴- ۱۱
اداره مهاجرت سوئد می خواهد پیمان نجفی را به جمهوری اسلامی تحویل دهد
پیمان در تاریخ ۱۲ ژانویه ۲۰۰۹ به کشور سوئد آمده و در پنجم ماه مه همان سال از اداره مهاجرت این کشور تقاضای پناهندگی سیاسی کرد. پیمان نجفی برای رفتن به دانشگاه بدلیل غیر مسلمان بودن و دارای مذهب یارسان (الحق) از سوی حراست دانشگاه مورد تفتیش عقاید قرار می گیرد و مانع ورود وی به دانشگاه می شوند. پیمان می گوید: من حتی برای ورود به دانشگاه مجبور شدم به حراست دانشگاه دروغ بگویم و مذهب خود را مسلمان اعلام کنم و چون آنها می دانستند که من مسلمان نیستم و به آنها دروغ گفته ام ولکن من نبودند و نه تنها اجازه ورود به دانشگاه به من ندادند بلکه مدتها من را تحت فشار و اذیت و آزار نژاد پرستانه قرار دادند.
پیمان نجفی درسال ۲۰۰۴ به انجمن دانشجویان سرپل زهاب پیوسته و در جلسات و بحث و تبادل نظردر مورد وضعیت سیاسی ایران دراین انجمن دانشجویی شرکت داشته است. پیمان در همین رابطه به مدت یک هفته زندانی می شود و باقید ضمانت آزاد می شود. پیمان می گوید رفت و آمدم مدام تحت کنترل پلیس امنیتی ایران بود بطوری که حتی بدلیل نرفتن به نماز جمعه مورد بازجویی قرار می گرفتم. با این حال اداره مهاجرت دلایل پناهندگی وی را نپذیرفته است. پیمان برای اثبات گفته های خود مبنی بر اینکه از سوی پلیس امنیتی تحت کنترل بوده است دلایل کافی برای درخواست پناهندگی خود به اداره مهاجرت ارائه داده است. وی می گوید: بدنبال این همه برخورد نژاد پرستانه جمهوری اسلامی به من، تنها برای سه روز به دیدن خواهرم در کرج رفته بودم که پلیس به خانه ما رفته بود و خواهرم و شوهر خواهرم را دستگیر و با خود برده بودند و به آنها گفته بودند باید به ما بگویید پیمان کجا رفته است؟
پیمان نجفی سال ۲۰۰۶ بدلیل ترس از بازداشت و مجازات سنگین از ایران خارج می شود و به ترکیه می رود اما با این حال اداره مهاجرت دلایل وی را نپذ یرفته است، در حالی که بند بند مفاد کنوانسیون ژنو در مورد پناهندگان بر اساس ترس افراد از مورد ظلم واقع شدن تهیه و تنظیم شده است. ولی بنظر میرسد معیارهای اداره مهاجرت سوئد برای پذیرش فرد به عنوان پناهنده ازجمله پرونده پیمان فاصله بسیار زیادی دارد. سال گذشته دستگاه قضائی جمهوری اسلامی فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی و شیرین علم هولی را به جوخه اعدام سپرد، در این مورد فدراسیون هیچ شکی ندارد اگر آنها هم قبل از بازداشت موفق به ترک ایران می شدند و از اداره مهاجرت سوئد درخواست پناهندگی می کردند عینا همین جواب را از اداره مهاجرت می گرفتند که پیمان نجفی گرفته است.
پیمان نجفی خودش می گوید: من جزو اقلیتهای مذهبی هستم مسلمان نیستم به همین دلیل هر روز به بهانه ای بازجوی و تفتیش عقاید می شدم، ما با اینکه اعتقادی به قرآن و سلام نداریم و نمی خواهیم همه رسم و رسومات اسلامی را بطور تحمیلی بپذیریم ولی با این حال همه چیز برای ما به عنوان اقلیت مذهبی جنبه اجباری دارد و دلیل پناهنده بودن من هم همین است. پیمان نجفی در چندین مطلب که در سایتهای کردی و فارسی زبان به چشم می خورد نوشته است جمهوری اسلامی اجازه هرنوع فعالیتی را از اقلیت های مذهبی سلب کرده است و در مورد این اقلیتها بسیار فاشیستی و نژاد پرستانه برخورد می کند. پیمان نجفی در ایران اجازه نوشتن و حرف زدن نداشته است ولی اداره مهاجرت نباید فعالیت های سیاسی خارج از کشور پیمان را نادیده بگیرد و این اداره باید از محتوی نوشته های علنی پیمان برعلیه جمهوری اسلامی بدلیل برخورد نژاد پرستانه اش به اقلیت های مذهبی بویژه مذهب یارسان یا (الحق) باخبر شود و بعدا تصمیم بگیرد. اگرنه در صورت بازگرداندن وی به ایران هر اتفاقی که برایش بیفتد به پای اداره مهاجرت سوئد نوشته خواهد شد.
یکی از مطالب نوشته شده پیمان نجفی تماما به تروریسم جمهوری اسلامی اختصاص دارد در این رابطه سئوالی که فدراسیون از اداره مهاجرت دارد این است که اگر در صورت بازگرداندن وی به ایران پلیس امنیتی آن کشور پیمان را به زندان برد و همین مطلب را روی میز محاکمه وی به عنوان متهم گذاشت اداره مهاجرت چه جوابی می دهد؟ پیمان در نوشته های خود که در پاراگراف قبلی به آن اشاره شد چندین نمونه تاریخی از ترورهای که جمهوری اسلامی در خارج از مرزهای ایران انجام داده است اشاره کرده است. به همین دلیل وی در موقعیت Sur Place قرار دارد و باید از حمایت و حفاظت بین المللی برخوردار گردد، نه اینکه وی را دو دستی تقدیم رژیم ترور و سرکوب در ایران کنید. با توجه به توضیح نکات فوق فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی خواهان این است که اداره مهاجرت در اسرع وقت حکم اخراج وی را متوقف کند و او را ازبازداشت آزاد کند و در اولین فرصت بر مبنای شرایط جدیدی که برای وی بوجود آمده است پرونده اش مورد بررسی مجدد قرار گیرد.
عبدالله اسدی دبیر
همبستگی، فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی
پنجم اوت۲۰۱۱
Till Migrationsverket
Angående Peiman Najafi asylsökande från Iran
Ärende nummer: 11-220374
Migrationsverket ska utvisa Peiman till Iran Fredag 2011-08-012
Peiman Najafi kom till Sverige den 12 januari 2009 och ansökte om asyl därför att hans religion inte är islam utan han tillhör religionen yarsan (alhagh). Han hade förhörts av ”religionspolisen” på det universitet där han sökt en studieplats. För att kunna komma in på universitetet ljög han för ”religionspolisen” och påstod att han är muslim. Ändå hade han blivit utsatt för diskriminering, förtryck och trakasseri av religiöst skäl.
År 2004 gick Peiman med studentförening i staden Sarpol Zahabs och deltog i flera studentmöten där man bland annat diskuterade det politiska läget i Iran. I samband med detta greps Peiman och sattes i fängelse i en vecka och sedan släpptes fri mot borgen. Peiman berättar att efter sin frisläppandet bevakades han hela tiden av säkerhetspolisen och en gång när han inte deltagit i fredagsbönen togs han in för förhör. Peiman berättar att en gång när han hade åkt till sin syster som bor i staden Karaj och varit hos henne i tre dagar, gick Säkerhetspolisen hem till honom och arresterade Peimans yngre syster och svärbror för att få reda på var Peiman befann sig. Till sist tvingades Peiman att lämna landet 2006 för att slippa fängelse och hårda straff och åkte till Turkiet. För att bevisa allt förföljelse och förhör hos säkerhetspolisen har Peiman lagt fram tillräckligt med bevis till Migrationsverket.
Trots detta har Migrationsverket nekat honom uppehållstillstånd medan hela Genèvekonventionen handlar om människors rädsla för sina liv och hälsa. Det ser ut som Migrationsverkets bedömning stämmer inte överens med Genèvekonventionen, särskilt i de fall som liknar Peiman Najafis. Förra året Farzad Kamangar, Farhad Vakili och Shirin Alamholi avrättades i Iran. Vi på IFR tror att om dessa tre kunnat ta sig ur Iran och sökt asyl i Sverige innan de blir gripna så skulle de också ha nekats asyl här.
Peiman Najafi säger själv att ”jag är inte muslim, därför förhördes och trakasserades jag hela tiden på grund av olika anledningar”. Han fortsätter ”vi tror inte på islam och koranen och vill inte praktisera islam, men är tvungen till att göra det för att vi tillhör minoritetsreligion. Detta är min anledning att söka asyl”. I de artiklar som Peiman har publicerat på kurdiska och persiska webbsidor, har han beskrivit hur våldsamt och diskriminerande behandlar regimen religiösa minoriteter i Iran och hur regimen nekar de deras rättigheter. Migrationsverket får inte bortse från Peimans politiska verksamheter mot den islamiska regimen i Sverige utan snarare bör beakta vikten av hans avslöjande skrifter. Om Migrationsverket inte tar ett rätt beslut och skickar honom tillbaka till Iran då bär Migrationsverket ansvaret för att ha utsatt Peimans liv i fara.
En av de artiklar som Peiman har publicerat handlar om regimens terrorism. Frågan är om han skickas tillbaka till Iran och där blir arresterad och förhörd om denna artikel, hur Migrationsverket kan rätta till detta! I den artikeln har Peiman tagit upp olika fall av terroristiska verksamheter som utförts av regimen utomlands. Vi tycker att hans ansökan om asyl kan behandlas i enlighet med paragrafen om ”flykting sur place” i asyllagen. IFRS begär att Peiman släpps fri från häktet och att det sätts stopp för hans avvisning samt att hans ärende prövas på nytt.
Abdollah Asadi
Ordförande för IFRS
******