این یادداشت را پس از برگشت از هشتمین کنگره حزب کمونیست کارگری ایران مینویسم. کنگره ای با عظمت و پرشکوه، کنگره ای که ازنظر من در نوع خود بزرگترین کنگره اپوزیسیون ایران بود. کنگره میثاق ۹۹ درصدیها، کنگره ای که در آن تأئید و تأکید شد حزب کمونیست کارگری ایران دست در دست کارگران آتن، اوکلند، سوئز و پتروشیمی های ماهشهر، در کنار جوانان نوار غزه، حمص، تل آویو، مادرید، مسکو و تهران، و همراه با زنان شجاع و آزادیخواهی که همه جا در خط مقدم این تلاش جهانی قرار دارند – به صف انقلابات حاضر و جنبش “۹۹ درصدی” ها برای رهایی تعلق دارد. کنگره ای که باردیگر اعلام کرد که در پیشاپیش کارگران، زنان و جوانان ایران برای سرنگونی جمهوری اسلامی و خلع ید از کل بورژوازی در ایران و برای برقراری آزادی و برابری و سوسیالیسم تلاش میکند. بله کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری ایران، کنگره تعهد و میثاق دوباره “هیچ بودگان” سراسر جهان بود. کنگره ای با نمایندگان عرصه های مختلف فعالیت سیاسی و اجتماعی درجهت تغییر زندگی بشر، کنگره ای شاد و سرحال و هم جهت برای آینده ای بهتر، برای دنیای عاری از خشونت و برای تعالی و خوشبختی بشر.
در هفته گذشته بدلیل کارها و مشغله ها و مسائل مختلف ازجمله رفتن به کنگره موفق به انتشار نشریه شماره ۵۱ نشدیم ولی در تلاش هستیم تا از این شماره انتشار نشریه همبستگی را به طور منظم از سر بگیریم. خوشبختانه دوست عزیزمان بهنام آزاد تعهد کرده که کمک کند تا نشریه همبستگی را بصورت هفتگی و بطور منظم و با کیفیت و تنوع بیشتری منتشر نماییم. همینجا از همه پناهجویان عزیز و همه علاقه مندان درهر جای جهان که هستند می خواهیم که برای این نشریه داستان زندگی خود و اخبار تحولات پناهندگی و اتفاقاتی که در محل زندگی شما می افتد و مبارزاتی که برای دفاع از حقوق پناهندگی صورت می گیرد بنویسند تا بتوانیم صدای اعتراض و مبارزه شما را در این نشریه منعکس کنیم و تجارب خود را به همه جا منتقل نماییم. پیشاپیش از همکاری همه شما عزیزان تشکر می کنم.