دوستان عزیز: حرکت شما در دفاع از حقوق پناهجویان در آلمان بسیار مهم و تعیین کننده است. شما در کشوری و در منطقه ای از آلمان این مبارزه را شروع کرده اید که پناهجویان را همیشه در بدترین و طولانی ترین شرایط زندگی بدون اقامت نگاه داشته اند. شرایط سختی که محمد رهسپار را درادامه زندگی به بنبست رساند و در اثر آن جان خود را از دست داد. محمد رهسپار به سادگی قربانی سیاست غیر انسانی  پناهندگی آلمان شد و همه ما را متاثر کرد. با این وجود دولت محلی ایالت بایرن از تحصن و اقدام مبارزاتی شما عصبانیند و حاضر نیستند بپذیرند که پناهجویان هم انسان هستند و باید مثل انسان از حق زندگی و امنیت و رفاه و آسایش برخوردار باشند. واقعه دردناک خودکشی محمد رهسپار حتی باعث نشد دولت آلمان واکنشی نسبت به سیاست سخت پناهنده پذیری  خود نشان دهد تا ببیند چرا باید یک پناهنده سیاسی دریکی از کشورهای مهم و متعهد به کنوانسیون ژنو به این شکل به زندگی خود پایان میدهد؟  

 

دوستان عزیز: دولت محلی ایالت بایرن نمی خواست کسی  در اعتراض به خودکشی محمد رهسپار حساسیت نشان دهد و سر وصدایی در آلمان بلند شود. اما شما ساکت نماندید  و دلیل مرگ دلخراش او را به جامعه آلمان رساندید. اقدام شما باعث شد بار دیگر توجه جامعه را به فلاکت و بی حقوقی پناهندگان در هایم ورتسبرگ و همه جای آلمان جلب کنید. به همین دلیل حرکت شما و خواسته هایی که شما مطرح کرده اید  شایسته گرمترین حمایت و پشتیبانی سیاسی و اجتماعی است. دولتهای غربی سالهاست عملا از تعلق و پایبندی خود به مفاد کنوانسیون حقوق پناهندگی فاصله گرفته اند. اما با وجود تمام این محدودیتها هنوز کیس متقاضیان پناهندگی برمبنای سند کنوانسیون ژنو مصوب ۱۹۵۱ و پروتکل ۱۹۶۷ بطور شخصی بررسی  میشود. تا آنجایی که به دلایل متقاضیان پناهندگی از ایران بر میگردد اگر کیس های آنها بطور عادلانه و برمبنای سند مبنا بررسی شود مفاد همین سند شامل پذیرش هشتاد درصد از متقاضیان پناهندگی از ایران می شود. هدف من از اشاره به سند مرجع سازمان ملل این است که بگویم دولتهای غربی عملا این سند را بعنوان سند مبنای پذیرش پناهندگان و دفاع از حقوق اولیه آنها زیر پا گذاشته اند و ما در این دوران باید بسیار سفت و سخت از آن دفاع کنیم.

 

 مبنای عملی دفاع از آن سند برای متقاضیان پناهندگی تنها با فعالیت سیاسی و سازمان یافته تکمیل می شود. پناهجویان باید برای دفاع از حقوق پناهندگیشان در هر کمپ و شهر و کشوری که اسکان پیدا می کنند با صدای بلند علیه جنایت و سرکوب درجمهوری اسلامی فعالیت کنند و از حقوق پناهندگی خود دفاع کنند. به این معنی متقاضیان پناهندگی باید پاسخ جنبه های حقوقی را با فعالیت سیاسی و مبارزه علیه نظام و قوانینی که از آن گریخته اند بدهند. مبارزه ای که شما از ۱۹ ماه مارس در ورتسبرگ آلمان شروع کرده اید تکمیل کننده آن جنبه های حقوقی است که مقامات امور پناهندگان  در دفاتر سازمان ملل و دولتهای غربی در مقابل متقاضیان پناهندگی قرار می دهند.

  

حرکت شما نشان داد زمینه های زیادی برای اعتراض به سیاست دولت محلی بایرن در میان مردم و در میان سازمانها و نهادهای مدافع حقوق پناهندگی و حتی برخی از احزاب و نهاد های دولتی و غیر دولتی  وجود داشت و فقط کافی بود کسی از جایی آن را شروع کند. حرکتی که بارها در فدراسیون سراسری پناهندگان ایرانی در مورد آن صحبت شده بود. انعکاس حرکت شما در این وسعت قابل پیش بینی بود. قابل پیش بینی بود برای اینکه آلمان همیشه مرکزتحولات پناهندگی در سطح اروپا بوده  به همین دلیل خیلی زود مورد توجه رسانه های داخلی آن کشور قرار می گیرد. در جلسه ای که  قبل از شروع تحصن برگزار کردیم پیش بینی کرده بودیم که اگر این حرکت شروع شود مردم حمایت می کنند و با در اختیار گذاشتن امکانات زیاد به پناهجویان متحصن کمک خواهند کرد.

 

 

باید جهت ما این باشد که این مبارزه را در همه جای آلمان گسترش دهیم. منظور من از گسترش این  مبارزه الزاما این نیست که درهمه جای آلمان دست به اعتصاب غذا بزنند. به نظر من روش اعتصاب غذا نباید به روش معمول مبارزه برای گرفتن حق پناهندگی تبدیل شود و هرجا هم صورت بگیرد باید به صورت کوتاه مدت و سمبلیک از آن استفاده شود. پیام من به دیگر پناهجویان در آلمان این است که به هرشکلی که می توانند درهایمها و شهرهای دیگر که وضعیت پناهجویان بهتر از وضعیت  زندگی غیر انسانی پناهجویان در هایم های استان بایرن نیست این مبارزه را شروع کنند. برای شروع این مبارزه با مسئولین فدراسیون در آلمان از جمله شهناز مرتب و مسعود حسین زاده تماس بگیرید و از تجربه پناهجویان متحصن درورتسبرگ آلمان استفاده کنید. درسوئد هرهفته یک پناهجوی ایرانی به قصد دیپورت به ایران از سوی پلیس این کشور بازداشت می شود. در همه کشورهای اروپایی سیاست و تصمیم به دیپورت پناهجویان وجود دارد و این تصمیمات می رود تا به تصمیمات و سیاست واحد در اتحادیه اروپا تبدیل شود. راه مقابله با این وضعیت تنها از طریق مبارزه صورت می گیرد. برای تقویت این مبارزه کار بیشتری لازم است. بار دیگر برای شهناز مرتب و مسعود حسین زاده و پناهجویان متحصن در ورستربرگ در پیشبرد این مبارزه  آرزوی موفقیت می کنم.

۲۴ مارس ۲۰۱۲

******